27 กรกฎาคม 2548 22:59 น.
ร้อยฝัน
******* อ้อนซะบ้าง ได้ไหม เล่าคนดี
เฉยอย่างนี้ รู้ไหม ใจมันห่าง
เห็นคู่อื่น จูงมือ เดินตามทาง
อยากจูงบ้าง เกี่ยวก้อย ร้อยหัวใจ
******* แวะกินไอติม สักหน่อย จะดีกว่า
สั่งวนิลา สตรอเบอรี จะดีไหม
ป้อนไอติม สบตา หวานกว่าใคร
สุขใดใด จะเปรียบ เทียบรักเรา
******* หรือจะไปดูละคร ก่อนกลับบ้าน
แม่นงคราญ ฟังเพลงไหม ให้คลายเศร้า
กระซิบแผ่ว คำหวาน เพียงเบาเบา
ไล่ความเหงา ทิ้งไป ไม่กลับมา
******* แต่ดูเธอ เฉยเมย เสียเหลือเกิน
หรือว่าเขิน จึงเฉย ไม่เงยหน้า
ทำบึ้งขึง ไม่ยอม แม้สบตา
หมดปัญญา จะอ้อน แล้วคนดี
******* จะให้ทำอย่างไร ต่อไปเล่า
ดูหน้าเง้า หน้างอ เซ็งเต็มที่
งั้นขอลา ไปไกล ไม่ราวี
อยู่อย่างนี้ ต่อไป ไม่ขอกวน
26 กรกฎาคม 2548 01:24 น.
ร้อยฝัน
--------- ขออย่าถามได้ไหมให้มันจบ
ที่เราคบ กันมา มีค่าไหม
ใครคนผิด จะคิดไปทำไม
ทำร้ายใจ ไม่พอ หรือพ่อคุณ
--------- หยุดต่อว่า สักที จะดีกว่า
จะเลิกลา ร้างไป ไม่ต้องวุ่น
แล้วอย่าหา ว่าฉัน นั้นหลอกคุณ
เข้ามาจุ้น จ้านนัก ชักรำคาญ
--------- ไม่ต้องขุด ต้องคุ้ย ให้มันฟุ้ง
มันยิ่งยุ่ง ไปใหญ่ ยิ่งหักหาญ
ยิ่งเป็นเรื่องเป็นราว ให้ประจาน
ยิ่งจะพาล ยืดเยื้อ และเรื้อรัง
--------- เมื่อไปกันไม่ได้ ไม่ต้องคบ
ให้มันจบ รักเรา ให้มันฝัง
มันจะเป็นอย่างไร ยอมให้พัง
ดีกว่านั่ง เสียใจ ไม่เข้าที
--------- เป็นอย่างนี้ มานาน เธอก็รู้
ยังทนอยู่ ทำไม ไม่อยากหนี
รู้ว่าฉัน หมดห่วงไป ไม่ใยดี
ยังทู่ซี้ อยู่ได้ ไม่อายคน
21 กรกฎาคม 2548 08:35 น.
ร้อยฝัน
ลูก
แม่จ๋า แม่จะทิ้ง หนูไปไหน
แม่อยู่ไกล รู้ไหม ลูกห่วงหา
อยากจะให้ แม่กอด แนบนิทรา
พอตื่นมา ลูกคว้าง ไร้ทางไป
แม่รู้ไหม ที่โรงเรียน เพื่อนเขาแกล้ง
ลูกยังแคลง ใจนัก รับไม่ได้
เพื่อนเขาว่า แม่ชั่ว ทั้งหัวใจ
ทิ้งลูกไป หาผัวใหม่ ไม่ใยดี
เป็นฝรั่ง มังค่า ตาน้ำข้าว
ลูกยิ่งร้าว เสียใจ กระไรนี่
แม้เราจน ค่าแห่งคน ยังคงมี
ทำเช่นนี้ ลูกจะอ้าง ได้อย่างไร
แม่
ยื่นมือไป เช็ดน้ำตา บนหน้าเปื้อน
พลางยิ้มเยื้อน เอื้อนเอ่ยคำ จำต้องกล่าว
แม่ต้องพูด ให้ฟัง ถึงเรื่องราว
ขอลูกสาว ของแม่ อย่าแชเชือน
แม่ต้องไป ทำงาน ดอกหนาเจ้า
ครอบครัวเรา เสียพ่อแล้ว ดั่งถูกเฉือน
ตัดตรงขั้ว หัวใจ ไว้ย้ำเตือน
ไม่ลืมเลือน เจ็บนี้ มีอย่างไร
แม่ต้องหา เงินมา เพื่อเลี้ยงเจ้า
จะหนักเบา ยอมทน หาสนไม่
จะเสียศักดิ์ หมดศรี ต่อนี้ไป
แม่ทนได้ ขอเพียง ได้เลี้ยงตน
ขอเจ้าจง เชื่อมั่น ในรักแม่
รักจริงแท้ แม้ใจ จะหมองหม่น
เพื่อลูกยา เจ็บช้ำ แม่ยอมทน
จะถูกบ่น ก่นด่า ไม่ว่าไร
รับเอาไว้ ทั้งหมด ความผิดแม่
ไร้ทางแก้ เฝ้าแต่คิด ผิดครั้งใหญ่
ด้วยจนเงิน ขัดสน ต้องทนไป
รวยเมื่อไร จะกลับมา หาคนดี
จะมาอยู่ ด้วยกัน ปลอบขวัญเจ้า
จะคอยเฝ้า ดูแล ไม่หลีกหนี
จะทุ่มรัก หมดใจ ที่แม่มี
ทั้งชีวี ยอมได้ ให้ลูกยา
จงยิ้มเถิด ลูกแม่ อย่าร้องไห้
ถึงอย่างไร แม่ไม่ทิ้ง เจ้าดอกหนา
หันหน้านิด แม่จะเช็ด คราบน้ำตา
เปื้อนแต่หน้า ขออย่า เปื้อนที่ใจ
14 กรกฎาคม 2548 22:33 น.
ร้อยฝัน
มีดอกไม้ ส่งให้ พร้อมรอยยิ้ม
หลับตาพริ้ม รอรับ จุมพิตหวาน
เรารักกัน ผ่านเวลา มาเนิ่นนาน
จนถึงกาล ร่วมเรียง อยู่เคียงกัน
ช่วยกันสร้าง เรือนรักที่อบอุ่น
หวานละมุน อุ่นไอ ในรักมั่น
มีทุกข์สุข อย่างไร คอยแบ่งปัน
ร่วมสร้างฝัน งดงาม ตามตั้งใจ
รู้ว่าสองเรารัก ประจักษ์แจ้ง
มิเคลือบแคลง เงื่อนงำ ให้สงสัย
ยิ่งรักเรา แสนหวาน สักปานใด
ในฤทัย ฉันยิ่งเหงา ยิ่งเศร้าตรม
ฤาว่าเรารักกัน แต่ฉันเหงา
จึงซึมเซา แม้รัก จักสุขสม
ยิ่งเธอห่วง หวงเท่าใด ยิ่งซานซม
ใจระบม ด้วยรัก ปักทรวงใน
ยามเธอกอด อิงแอบ มาแนบชิด
ใจไพล่คิด ถึงคนนั้น ที่ฝันใฝ่
ในอกอุ่น แต่ใจแอบ คิดถึงใคร
ที่ลาร้าง จากไกล ไปตั้งนาน
ในความสุข ที่ว่าสุข กลับทุกข์หนัก
ในความรัก ที่ว่ารัก ไร้แก่นสาร
ความห่วงใย ที่เคยให้ กลับอันตธาน
คำเคยหวาน ที่ว่าหวาน กลับผ่านเลย
ฤาเป็นเพียงแค่ใคร่ ใจครุ่นคิด
ยังปกปิด เอาไว้ ไม่เฉลย
ปล่อยให้มัน ผ่านไป เหมือนดั่งเคย
กลัวลงเอย ด้วยลาร้าง รักจางไป
14 กรกฎาคม 2548 22:09 น.
ร้อยฝัน
รู้ว่ารักท่วมท้นล้นดวงจิต
รู้ว่าคิด ฝักใฝ่ ถึงปลายฝัน
รู้ว่าหมายเคียงคู่ อยู่ร่วมกัน
รู้มุ่งมั่น ตั้งใจ ดั่งใฝ่ปอง
เธอเฝ้ารัก เฝ้าห่วง หวงยิ่งนัก
ฉันตระหนัก รักนี้ ไม่มีสอง
เธอยึดมั่น สัญญา ว่าจะครอง
ตามครรลอง แห่งรัก ชักพาไป
เธอไม่หยุด หันมา มองฉันบ้าง
บนเส้นทาง ของฉัน ที่ฝันใฝ่
เธอยัดเยียด คำว่ารัก ได้อย่างไร
ฉันรับไว้ ด้วยทุกข์ทน ปนน้ำตา
ยิ่งเข้าใกล้ ยิ่งใกล้ ยิ่งไกลห่าง
ยิ่งเลือนลาง จางไป จากใจหนา
ยิ่งลดทอน รักที่มี ในอุรา
ยิ่งด้อยค่า เกินกว่า น่าจะเป็น
แค่เธอหยุด สักก้าว ก็เท่านั้น
ความผูกพันธ์ คงมี อย่างที่เห็น
ยังคงรัก เท่าเดิม เช่นเคยเป็น
ไม่ยากเย็น เท่าไร ใช่ไหมเธอ
หน้าส่วนตัว
1020
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
