27 มิถุนายน 2549 14:47 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
มองดวงดาวพราวกระพริบระยิบระยับ
นั่ง-นอนนับดาวรายคลายคิดถึง
ความวาวงามวามจิตยังติดตรึง
อาจจะพบเพียงกึ่งของความจริง
เพราะจิตใจไม่เจาะจงจำนวนนับ
เพราะยอมรับว่าใจไม่เคยนิ่ง
มันเคว้งคว้างร้างไร้ใครพักพิง
ฤๅทุกสิ่งผสมผสานด้วยมารยา
จึงพบความเปล่าดายอยู่รายรอบ
มีคำตอบหากใจได้ค้นหา
ละเมียดละไมในเล่ห์กาลเวลา
ที่ซุกซ่อนปรารถนาอย่างท้าทาย
ซ่อนหัวใจร้าวรอนจนอ่อนล้า
ดั่งมนตราไหวหวามล้นความหมาย
หลอมรู้สึกลึกลับให้กลับกลาย
สร้างนิยายดาวระยับประดับจันทร์
อยากดั้นด้นดวงใจจนไปถึง
ลบพลุ่งพล่านคืนหนึ่งซึ่งหวาดหวั่น
อาจคลายเศร้าเหงาใจเพียงใกล้กัน
มีบางใครในฝัน-รอวันพบ
เลิกนั่ง-นอนนับดาวให้ร้าวหัว
หมู่ดาวรายเร้นตัวรีบร่ายหลบ
เหลือเพียงดาวเคียงเดือนมิเลือนลบ
นับไม่จบคอพับใจหลับแล้ว
27 มิถุนายน 2549 13:40 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
เสียงปลายสายรู้แน่ว่าแม่เหงา
แม่ตัดพ้อเพราะเราไม่โทรหา
เพิ่งรู้แม่น้อยใจลูกไกลตา
รีบกลับมาเถอะนะจะกอดเรา
เสียงปลายสายรู้แน่แม่คิดถึง
ทั้งรำพึงความผูกพันวันก่อนเก่า
เสียงสั่นเครือเศร้าใจไม่ต้องเดา
ทุกค่ำเช้าคอยห่วงยอดดวงใจ
เสียงปลายสายรู้แน่ว่าแม่รัก
เคยหนุนตักเมื่อวัยเยาว์เราจำได้
แต่เดี๋ยวนี้บ้านเหงาเพราะเราไกล
จะหาใครเทียบรักแท้ของแม่นี้
เสียงปลายสายรู้แน่แม่สะอื้น
หลับหรือตื่นความผูกพันนั้นคงที่
ลูกก็รักแม่ท่วมท้นล้นชีวี
เวลานี้ส่งใจกราบทราบด้วยเอย
23 มิถุนายน 2549 12:24 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
ความรู้สึกดีดี..ไม่มีหาย
คือความหมายยืนยงคงคุณค่า
ร้อยเหตุผลแจ่มชัดด้วยศรัทธา
อ่านสายตารู้ซึ้งถึงหัวใจ
ความรู้สึกดีดี..ไม่มีขาย
คือกรอด้ายเกลียวมั่นผูกฝันใฝ่
ทุกเส้นสีอบอุ่นละมุนละไม
เจือรอยยิ้มสดใสพร้อมไมตรี
ความรู้สึกดีดี..ที่เธอมอบ
คือคำตอบชื่นใจในทุกที่
อิ่มในฝันในวิญญาณ์ทุกนาที
ชุบชีวีแม้นเศษความเมตตา
ความรู้สึกดีดี..ที่ประสบ
คือ "ผ่านพบ..แล้วผูกพัน" ลึกซึ้งกว่า
เก็บเกี่ยวด้วยไฟฝันวันเวลา
เพียงตั้งชื่อผิดผิดว่า..คือความรัก
22 มิถุนายน 2549 08:37 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
กามตัณหาราคะจะระคุ
แตกประทุดั่งระเบิดจนเกิดเห็น
ตกนรกหมกไหม้ไม่วายเว้น
ตายทั้งเป็นแย่งเขาเข้าครอบครอง
สนองตัณหาเสพย์สาวเป็นคราวครั้ง
เผลอหรือพลั้งหากเขามีเจ้าของ
แค่ชั่วยามตามใจใฝ่คะนอง
ต้องมัวหมองหม่นไหม้เผาใจกาย
สุดแยกแยะยากนักรักหรือหลง
หากลืมปลงสังเวชกิเลสหลาย
โหมเชื้อเพลิงระเริงร้อนหลอมละลาย
สุขลืมตายเวียนวนในกลกาม
เหตุแห่งกามเกยกายหมายปลดเปลื้อง
ช่างขุ่นเคืองหมองหม่นให้ชนหยาม
หากศีลห้ายากตัดอาบัติทราม
อยากหื่นห่ามอย่าเกาะชายผ้าเหลืองทำ
โทษแห่งกามทรามสุดพุทธบัญญัติ
ผิดวินัยแจ้งชัดยังหยัดย่ำ
หากหลงติดจริตเพศเหตุระยำ
มารับกรรมตามโลกีย์วิถีชน
20 มิถุนายน 2549 12:47 น.
-ร้อยแปดพันเก้า-
สังคมที่คับแคบ
จึงคับใจเป็นประจำ
งมงายเข้าครอบงำ
ความทุกข์ยากมากทุกยาม
กั้นกรอบครอบการกิจ
เสรีติดโซ่เลวทราม
ครุ่นครวญให้ถ้วนความ
ให้รู้ทั่วและเท่าทัน
รู้ว่ากำลังหลง
หลงว่ารู้ดูตีบตัน
รอยวารที่ผ่านวัน
หวังคุณค่าอนาคต
ปฏิวัติต่อชีวิต
ถูกหรือผิดเรากำหนด
ความจริงที่งามงด
อาจสูงค่าแต่ว่าพบ
สัจจะอยู่ตรงหน้า
สูงศรัทธามาสยบ
อัตตาท้าเท้าลบ
หาคำตอบที่เที่ยงตรง
ล้มลงก็ลุกได้
แม้นเดียวดายกลางแดนดง
สำคัญที่มั่นคง
ทอดใจลงอย่างรู้ทิศ
หวังถึงสัจธรรม
ดั่งแก้วน้ำนิ่งสนิท
ขุ่นคลายในความคิด
เห็นสงบในความงาม
หน้าส่วนตัว
1614
