ทาษเทวี..

ลมแปรแขมร์เลอ

บุญฉันมีพอหนุนนำค้ำจุนอยู่
แต่ที่รู้น่าใจหายเอื้อมไม่ถึง
แม่ดอกฟ้าไม่เหลียวมองคล้องตราตรึง
ใยฟ้าจึงไม่เวทนาน่าน้อยใจ

คอยตั้งตาจ้องทุกคราหน้าจันทร์ผ่อง
จันทร์ไม่มองเลื่อนมาหาพาเศร้าไฉน
คงแหงนคอยฟ้าเหลียวแลแม้รำไร
แม้หวังได้รักร่วมเรียงแค่เพียงเงา

จันทร์เจ้าเมินสะเทิ้นคอยเจ้าลอยหาย
แสนเสียดายในรูปรอยที่หงอยเหงา
ในหัวใจยิ่งไหวหวั่นไม่บรรเทา
รู้หรือเปล่าว่าระกำชอกช้ำฤดี

เธอเป็นดอกฟ้าน่าใฝ่ปองครองสมร
มิ่งบังอรงามสง่าผ่องราศี
ดูตัวเราเศร้าลำเค็ญเช่นทาสเทวี
สิ้นปราณีทาสขื่นขมระทมเรื่อยไป

รอฉันรอขอวิงวอนเธออ่อนจิต
ยิ้มสักนิดคิดลำพองครองสุขไฉน
เมตตารักคือของขวัญอันอำไพ
ที่ธุลีได้เฝ้าใฝ่ปองมองฟ้างาม...

...แบบว่า


ภาพจาก..http://board.palungjit.com/attachment.php?attachmentid=508649&stc=1&d=1234182178