31 ตุลาคม 2548 16:41 น.
ลอยไปในสายลม
นา...
หืม อะไรเหรอ ปู
แบบว่า วันนั้นอ่ะ วันเกิดรักษ์อ่ะ เรายังไม่ได้เลี้ยงวันเกิดเขาเลยนะ
อืม แล้ว...
ก็ไปเปล่า หารกันอ่ะ ปูทำหน้าแบบว่าอ้อนวอนเชิงบังคับฉัน
อืม เอาซิ แล้วป่านว่าไง
ป่านเหรอ ตกลงแล้วอ่ะ งั้น พรุ่งนี้นะฝากบอกรักษ์ด้วยดิ
อ้าว ไมไม่บอกเองล่ะ
แหม บอกหน่อยไม่ได้เหรอจ๊ะ
อืม ๆ ก็ได้อ่ะ
ขอบใจจ้า แล้วเจอกันนะ
จ้า
นี่ต้องเป็นฉันอีกแล้วเหรอ ทำไมต้องฉันด้วยก็ไม่รู้
ตั้งแต่วันนั้นฉันก็ไม่กล้าที่จะไปหาเขาอีกเลย
มันเขินนี่นา ฉันก็ไม่รู้นะว่าทำไมต้องเป็นแบบนี้ด้วย
ฉันไม่รู้ว่าเขาคิดยังไง ฉันกลัวว่าเขาจะไม่อยากคุยกับฉันอีก
แต่ก็นะ รับปากเพื่อนไปแล้ว ฉันก็ต้องทำ จริงไหม
รักษ์ พรุ่งนี้เย็นว่างป่ะ
ว่าง มีอะไรเหรอ รักษ์มองหน้าฉันแล้วทำท่าทางสงสัย
ก็ คือ ปู ป่าน แล้วก็เรา ว่าจะไปเลี้ยงวันเกิดรักษ์นั่นแหล่ะ
โอ๊ย ไม่เห้นต้องเลี้ยงเลย รักษ์ส่ายหน้าปฏิเสธ
แต่พวกเราตั้งใจจะเลี้ยงนี่ ไปเหอะ เดี๋ยวเพื่อนเสียน้ำใจ น่านะ
แค่เพื่อนเหรอ
อืม แล้วจะให้เป็นใครล่ะ
นั่นซินะ ได้ กี่โมง
ก็ หกโมงเย็น ที่เดิมอ่ะ
แล้วเจอกันที่ร้านนะ
แล้วรักษ์ก็เดินจากฉันไป ไม่มีคำพูดใดจากวันนั้นหลุดให้ฉันได้ยิน
สิ่งแรกที่ฉันคิด ฉันโล่งอก
แต่อีกสิ่งที่ผุดขึ้นมา วันนั้น ไม่มีความหมายเลยหรือ
ฉันก็คงได้แค่เพียงคิดเท่านั้น ฉันคงไม่กล้าถามเขาออกไปหรอก
แต่ช่างเถอะ ฉันได้บอกแล้วนี่ เนอะ
นา นาบอกรักษ์แล้วใช่ไหมอ่ะ
ใช่ ทำไม
ไม่เห็นรักษ์มาเลยอ่ะ
เดี๋ยวก็มาน่า ปูก็รอหน่อยน่า กังวลทุกทีเลยเธอนี่
ก็ ...
หวัดดี สาวสาว
นะ นึกว่าจะไม่มาซะแล้วฉันพูดอย่างดีใจ ก็ฉันแอบดีใจจริงๆนี่ เพราะความจริงฉันก็กังวลเหมือนปูนั่นแหล่ะ
ไปกันดีกว่า ปูพูดพร้อมกับเดินนำพวกเราไป
วันนั้น เราก็ไปนั่งทานอาหารที่ร้านแห่งหนึ่ง เป็นร้านที่เราทุกคนถูกใจ
อาหารที่นี่อร่อยมากๆเลยล่ะ
แต่สำหรับฉัน ฉันไม่ค่อยกินเท่าไหร่ เพราะว่ามัวแต่นั่งมองรักษ์อยู่
เขาจะสนใจฉันบ้างไหมเนี่ย ฉันคิดในใจ
นา คิดไรอยู่อ่ะ
เปล่า ไม่ได้คิดอะไรซะหน่อยอ่ะ ฉันปฏิเสธปูทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่จริง
เออใช่ เดี่ยวไปเดินห้างกันต่อนะ ไปไหม ไปไหม ปูชวน
เอาดิ แต่ว่าขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะป่านบอก
อืม ก็ดีเหมือนกันนะ ฉันก็เลยว่าอย่างนั้น แต่ในใจฉันอยากกลับแล้ว รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ไม่อยากอยู่ใกล้กับรักษ์นานๆเลย
สุดท้าย ปูกับป่านก็ไปเข้าห้องน้ำ เหลือฉันกับรักษ์สองคน
ห้านาทีที่ผ่านมาเราไม่ได้พูดอะไรกันเลย
แต่อยู่ๆ รักษ์ก็ถามฉันขึ้นมาว่า...
28 ตุลาคม 2548 13:46 น.
ลอยไปในสายลม
เส้นทางของฉันที่มันมืดมนเลือนลาง ใจที่อ้างว้างไม่รู้ทิศทางเดินไป เส้นทางนี้หรือทางไหน ยังค้างยังคงคาใจเรื่อยมา เส้นทางของฉันนับวันยิ่งแสนเดียวดาย มองไปทางไหนเงียบงันทุกวันเวลา มันสับสนมันเหนื่อยล้า ไม่รู้ว่ามาถูกทางบ้างไหม เหนื่อยแล้ว ฉันเองเหนื่อยแล้ว ยิ่งค้นยิ่งดูจะสับสน ก็ไม่รู้ต้องเดินทางไหน เมื่อยิ่งค้นยิ่งดูห่างไกล ก็ยิ่งถามยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง
ทำไมเพลงนี้ มันช่างเหมือนชีวิตของฉันนัก ฉันสับสนเหลือเกิน ฉันทำอะไรผิดหรือ ทำไมเธอต้องทำแบบนี้กับฉันด้วย ทั้ง ๆ ที่เราก็สามารถเดินไปด้วยกันได้ เธอเดินไปบนเส้นทางของเธอ ฉันเดินไปบนเส้นทางของฉัน แล้วเราก็เดินไปด้วยกัน ฉันไม่ต้องการที่จะเป็นคนๆนั้นของเธอ แค่นี้ เราไปด้วยกันไม่ได้หรือ วันนั้นที่เธอมาบอกฉัน ฉันงงมาก มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างเรา
รักษาตัวให้ดีนะ ฉันจะไปตามทางของฉันแล้วล่ะ อย่าโกรธฉันเลยที่ฉันเลือกแบบนี้
แล้วยังไงล่ะ เธอไปตามทางของเธอ ซึ่งทางนั้นมันต้องไม่มีฉันด้วยเหรอ ฉันรู้ว่าเธออาจจะไม่คิดกับฉันนอกจากความเป็นเพื่อน แต่สิ่งที่เธอพูดล่ะ มันคืออะไร เธอพูดเหมือนบอกเลิกฉัน ทั้งๆที่เรา ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเลย เราเป็นแค่เพื่อน หรือเธอไม่ต้องการเพื่อนคนนี้แล้วใช่ไหม จนวันนี้ ฉันก็ยัง ไม่เข้าใจเธออยู่ดี เธอต้องการอะไรกันแน่ เธอรู้ไหม เธอทำแบบนี้ มันทำให้ใครบางคนต้องเจ็บ เจ็บทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเพราะอะไร เส้นทางที่ฉันเคยวาดไว้มันเลือนหายไป ฉันมืดมนเหลือเกิน ทำไมเธอไม่สนใจเลย เธอเดินจากไป ทิ้งฉันไว้ข้างทางแค่นี้เหรอ กลับมาเถอะนะ มาเปิดเส้นทางให้ฉันเดินต่อไป อย่าทิ้งฉันไว้แบบนี้เลย ขอร้องล่ะ กลับมานะ
.
หยุดความรักเอาไว้ตรงนี้ พอก่อนดีไหมถ้าใจอ่อนล้า อย่ามัวเสียเวลากับรักเดิม ๆ ที่เธอไม่มั่นใจ หากยิ่งฝืนจะยิ่งเจ็บช้ำ ยิ่งตอกยิ่งย้ำ ให้ยิ่งปวดใจ ยิ่งฝืนยิ่งห่างไกล ถึงคราวต้องตัดใจเสียที
ใครกัน ช่างเปิดเพลงนี้ได้สะเทือนอารมณ์ผมนัก แล้วผมผิดหรือที่ทำแบบนี้ ใช่ ผมยอมรับนะ ว่าผมตั้งใจบอกเขาไป
รักษาตัวให้ดีนะ ฉันจะไปตามทางของฉันแล้วล่ะ อย่าโกรธฉันเลยที่ฉันเลือกแบบนี้
ผมไม่ต้องการให้เขามาจมอยู่กับคนไม่มีอะไรอย่างผม ผมรู้ว่าเธอคิดยังไง ผมรู้ว่าผมคิดยังไง แต่ถ้าผมยังปล่อยให้เราเป็นแบบนี้ เธอก็จะไม่มีเส้นทางอื่น ซึ่งเธออาจอยากเดินไปก็ได้ แต่เธอติดอยู่ที่ผม เธอจึงเลือกที่จะไม่ไปไหน แต่ผมเชื่อว่า เมื่อผมทำแบบนี้แล้ว สักวันเธอจะมีเส้นทางที่เธอสามารถเดินได้ดีกว่าการที่ไปกับผม ผมรู้ดีว่าผมไม่เหมาะสม กับเธอ แม้แต่ความเป็นเพื่อน เธออาจไม่รู้ว่าผมคิดยังไง เพราะผม ไม่อยากให้เธอต้องกังวลใจ เธอเจ็บ ผมก็เจ็บ แต่ผมยอมให้เธอเจ็บตั้งแต่ต้น ดีกว่าเธอจะต้องเจ็บในวันข้างหน้า ผมอยากนะ ที่จะกลับไปหาเธอ แต่ผมทำไม่ได้ ผมรู้ หากผมกลับไป ผมจะไม่มีทางตัดใจได้เลย เมื่อทางของเราไม่ควรไปด้วยกัน ผมก็จะเดินตามทางของผม และเธอก็คงต้องเดินตามทางของเธอ ขอโทษและขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ลาก่อน คนดีของผม
.
บางครั้งการคิดไปเองฝ่ายเดียว มิได้ช่วยให้การตัดสินใจเลือก ถูกต้องเสมอไป
28 ตุลาคม 2548 13:42 น.
ลอยไปในสายลม
ไอ้โชค มึงทำอะไรอยู่วะ กูมารอตั้งนานแล้วนะโว้ย
เปล่า ไม่ได้ทำอะไร คิดมากไปได้ มาช้าไปนิดเดียวเอง
แต่มันหลายครั้งแล้วนะโว้ย เดี๋ยวนี้เองทำอะไรไม่ค่อยบอกข้าเลยนะ
เออน่า กูไม่ได้ทำให้มึงเดือดร้อนก็แล้วกัน
เออ...
โชค ชายหนุ่มปอนๆ ซึ่งอาศัยอยู่กับเพื่อนของเขาตามตรอกเล็กๆแห่งหนึ่ง มีเพียงผ้าห่มคนละผืนเท่านั้น ในชีวิตของเขา เขาไม่คิดว่าตัวเองจะต้องตกอับขนาดนี้ ทั้งที่ความจริงแล้ว เขานั้นเก่งหลายด้าน แต่เขากลับไม่เคยใช้มันเพื่อหาเงินเข้ากระเป๋าเลย เขาได้แต่หวังว่า ชีวิตเขาจะต้องทำให้ผู้อื่นมีความสุขก็เท่านั้นเอง
ขอโทษเถอะนะ พ่อหนุ่ม ช่วยพายายข้ามถนนหน่อยเถอะ คนแก่สายตามองไม่ค่อยจะเห็นเลย
ได้ครับยาย ทำไมยายถึงมาเดินคนเดียวล่ะครับ
โอ๊ย ยายตัวคนเดียวมานานแล้วล่ะ ลูกหลานไม่เคยใส่ใจหรอก บางทีเขาอาจลืมไปแล้วก็ได้ว่า ยายเป็นแม่ของเขา
ยายอย่าคิดมากเลยครับ บางทีเขาอาจจะกำลังทำงานหาเงินอยู่ก็ได้นะครับ
ขอบใจนะพ่อหนุ่ม ที่ช่วยพาข้าม และก็ปลอบใจยาย แต่ยายน่ะ ไม่เป็นไรหรอก แก่แล้วสนใจเรื่องพวกนี้มากมันก็ไม่ดี ยังไงก็ดูแลตัวเองด้วยล่ะ
ครับยาย
ขอให้เจริญๆนะพ่อหนุ่ม....
เขารู้สึกดีที่อย่างน้อยๆวันนี้เขาก็ได้ทำดีเพื่อใครบางคนแล้ว เขาคิดในใจ
มึงน่ะ ไปไหนอีกแล้วนะ ไม่เรียกกูเลย
กูไปซื้อขนมมา นี่ไง เอ็งนี่บ่นเป็นคนแก่ไปได้
เฮ้ย กล่าวหากันนี่หว่า งั้นคืนนี้ไปเที่ยวกัน มึงจะได้รู้ว่ากูไม่ได้แก่อย่างที่มึงพูดไว้
แล้วมึงมีเงินเหรอวะ
อ้าว มีซิ วันนี้รวยเว้ย
มึงไปขายยาอีกแล้วเหรอ
เฮ้ย มึงก็ พูดเบาๆดิวะ ไหนมึงว่าเป็นเพื่อนกูไง ไปช่วยกูขายหน่อยดิ
ไม่เอาอ่ะ
โห ไรวะ มึงจะไม่ช่วยเพื่อนหน่อยเหรอ ครั้งเดียวเอง
มึงก็อย่างนี้ทุกที ครั้งเดียวมากี่หนแล้วล่ะ
เอาน่า นะ ถือว่าช่วยกูนะ คืนเนี้ยะ กูจะไปขายอีกท่าทางจะขายได้หลายเลยนะเว้ย
เออ แทนที่จะช่วยกันหางาน
มึงอย่าบ่นไปเลยน่า กูเห็นมึงหามาตั้งนานแล้วไม่เห็นจะได้เลย
อ้าว วุฒิกูไม่ใช่ปริญญาตรีนี่หว่า แค่ปอหก จะเอาอะไรมากวะ
เอาน่า แล้วเจอกันคืนนี้เว้ย
สุดท้าย โชคก็ต้องช่วยเพื่อนของตัวเอง ถึงแม้เขาจะรู้ว่า มันเป็นสิ่งไม่ดี แต่เมื่อเพื่อนของเขาขอร้อง มีหรือที่เขาจะปฏิเสธ สิ่งหนึ่งในตัวเขาที่มันคงอยู่ตลอดมาก็คือ ความรักที่มีต่อเพื่อน ถึงแม้ว่าเพื่อนจะเป็นอย่างไร ถึงแม้เขาพยายามขอร้องเพื่อนของเขาสักเท่าไหร่ แต่เมื่อมันไม่เคยสำเร็จ เขาก็ไม่เคยที่จะทิ้งให้เพื่อนต้องทำงานตามลำพัง แม้มันจะเสี่ยงแต่เขาก็ยอมเสี่ยงเพื่อเพื่อนเสมอมา จนถึงคืนนี้...
ทางนี้โว้ย มึงมาช้าอีกแล้วนะ
ช้านิดช้าหน่อย มึงอย่าบ่นได้ไหมวะ
เออ ก็ได้ แต่ตอนนี้กูเห็นเหยื่อรายแรกแล้วเว้ย แล้วกูจะพิสูจน์ให้มึงเห็นว่า กูยังไม่แก่ คอยดูนะมึง
เฮ้ย มึงจะทำไรวะ
อ้าว พิสูจน์ความแข็งแรงของความเป็นชายไง
เฮ้ย มึงอย่าเลย เรามาขายของไม่ใช่เหรอวะ
มึงนี่ ยังไงวะ ก็ขายไปด้วย หาเศษหาเลยไปด้วยไง
เพื่อนของเขาทำหน้าตากรุ้มกริ่มอย่างที่เขายังนึกกลัว สิ่งที่เขาหวาดระแวงก็เกิดขึ้นเมื่อเพื่อนของเขาลากผู้หญิงคนหนึ่งออกมา ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่ได้ยินยอมเลยสักนิด ระหว่างเพื่อนกับความถูกต้องเขาจะเลือกอะไรได้นอกจาก.......
เจ็บชะมัดเลยเว้ย มึงไปไหนมาวะ เนี่ยไม่รู้ว่าใครมาช่วยอีนังนั่น มันน่าเจ็บใจจริงๆ
เอาน่า มึงนี่ เจ็บนิดๆหน่อยๆ ทำเป็นบ่น
แหม นี่ถ้ามันไม่มืดนะ กูไม่เสียท่าแม่งมันหรอก หัวเสียชะมัดเว้ย
คำพูดประโยคนี้ทำให้โชครู้สึกเหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ แต่เขาคิดได้เพียงเท่านั้น ก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น
เฮ้ย ไอ้น้อง พวกเอ็งมาที่นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่าวะ
ก็ใช่ มีอะไรไม่ทราบ
แล้วมึงรู้ไหมว่าผู้หญิงที่มึงลากไปเมื่อกี๊นี้น่ะใคร
ใครจะไปรู้ ก็ไม่เคยมานี่หว่า
เพื่อนของเขากำลังตอบโต้อยู่กับชายร่างยักษ์คนหนึ่ง เขาได้แต่เพียงมอง แต่ประโยคต่อๆมามันทำให้เขารู้ว่า นี่ไม่ใช่เรื่องเล็กเสียแล้ว ผู้หญิงคนนั้นเป็นเด็กของไอ้นักเลงคนนี้ ตอนนี้เขาไม่ทันได้คิดอะไรแล้ว นอกจากเข้าไปปกป้องเพื่อนของเขา ผู้ชายร่างสูง 3 คน กำลังรุมกระทืบชายร่างเล็กคนหนึ่ง โดยที่อีกคนได้แต่ยืนนิ่งงัน ไม่สามารถช่วยอะไรได้ จนกระทั่งนักเลงเหล่านั้นได้จากไป ทิ้งไว้เพียงชายคนหนึ่งนอนจมกองเลือดซึ่งเหลือเพียงร่างที่ไร้วิญญาณเท่านั้น เพื่อนของเขาไม่สามารถช่วยอะไรได้ นอกจากตะโกนเรียกชื่อเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
โชค มึงทำอะไรของมึงวะ มึงลุกขึ้นมาพูดกับกูซิ มึงฟื้นขึ้นมา มึงช่วยกูทำไม โชค มึงฟื้นซิ มึงฟื้น โชค
ตอนนี้ เขาไม่ได้ยินเสียงอะไรอีกแล้ว นอกจากภาพความทรงจำเก่าๆที่ผุดขึ้นมาในหัวสมองของเขา ซึ่งเขาจดจำมันได้ดี
โชค เธอเข้าใจความหมายของคำนี้ไหม
คำไหนเหรอ
ปิดทองหลังพระ และก็คำว่าแอบน่ะ ฉันก็พอเข้าใจนะ แต่ฉันสงสัยว่า มันต่างกันไหมอ่ะ
อ๋อ ต่างซิ เพราะการปิดทองหลังพระ คือการทำความดีแต่ไม่มีใครเห็นไง ส่วนคำว่าแอบนะ อืม มันเหมือนกับกำลังหลบซ่อนกระทำอะไรบางอย่าง อาจจะดีหรือไม่ดีก็ได้น่ะ
อืม จริงด้วยแฮะ เธอเก่งจังเลย ฉันว่านะ เธอจะต้องประสบความสำเร็จในชีวิตแน่ๆเลย
ขอบใจนะ...
ไอ้โชค ไอ้ลูกไม่รักดี มึงจะไปไหนก็ไปเลยนะ แล้วไม่ต้องกลับมาอีก เสือกคบกับเพื่อนไม่ดี มึงไม่ใช่ลูกกู กูไม่มีลูกอย่างมึง ไสหัวไป
โธ่ พี่ อย่าว่าลูกเลย
ไอ้ลูกสารเลวแบบนี้จะเอามันไว้ทำไม ส่งมันไปเรียน แต่มันกลับหนีไปทำอะไรก็ไม่รู้ ไม่รู้จักเรียน ติดเพื่อนล่ะซิ ติดเพื่อนนัก มึงก็ไปเลย ไป๊....
เฮ้ย ไอ้โชค มึงไม่ต้องห่วงนะ อยู่กับกูนี่ล่ะ ว่าแต่มึงมีอะไรก็ต้องบอกกูนะโว้ย เราเพื่อนกันนี่ แต่มึงอย่าลืมช่วยกูชายยานะเฟ้ย
ขอบใจนะพ่อหนุ่ม พ่อหนุ่มเป็นคนดีจัง รักษาความดีไว้นะ
เนี่ย ใครก็ไม่รู้ มาช่วยทำความสะอาดร้าน สะอาดสะอ้านเชียว ดีจัง ถ้าฉันเจอนะ ฉันจะไปขอบคุณเขาที่ช่วยล่ะ
เหรอ เนี่ย เหมือนกันเลย ฉันแค่บ่นว่า ร้านนี้บรรยากาศไม่ค่อยจะดี พออีกวัน ไอ้ขยะที่กองอยู่หน้าบ้านหายไปไหนก็ไม่รู้
ฉันก็เหมือนกันนะ เนี่ย...................
โชคเอ๊ย ชีวิตคนเราน่ะนะ มีทั้งดีมีทั้งเลวปะปนกันไป ขึ้นอยู่กับว่า เราจะนำส่วนไหนมาใช้ให้ได้มากที่สุด จำไว้นะ ถึงเอ็งจะไม่มีที่ไป ถึงเอ็งจะต้องมาอยู่วัด แต่เอ็งก็สามารถเป็นคนดีได้ คนดีไม่ต้องมีใครเห็นหรอก แค่ใจเอ็งรู้ก็พอ
ครับ หลวงพ่อ
ลมหายใจสุดท้ายของโชค อาจจะมีแค่เพื่อนเท่านั้นที่อยู่เคียงข้างเขา แต่สำหรับใจเขานั้น ทุกคนที่เคยเกี่ยวข้องจะผุดขึ้นมาให้เขาเห็น ถึงแม้เขาจะตายเขาก็ไม่เคยคิดเสียใจเลย อย่างน้อยๆ เขาก็ได้รู้ว่า การทำความดีนั้นทำให้เขารู้สึกเป็นสุขเพดียงใด แม้เขาจะจบชีวิตลงแต่ก็คงจะสุขกว่าคนที่มีอยู่แต่ไม่เคยทำความดีเลย เขาได้แต่เพียงหวังไว้ว่า เพื่อนของเขาจะสามารถกลับตัวกลับใจได้
ปิดทองหลังพระ คำๆนี้ มันก้องอยู่ในใจของเขาแม้ยามที่เขาสิ้นลม.....
28 ตุลาคม 2548 13:38 น.
ลอยไปในสายลม
รักษ์
อ้าว นา มีไรเหรอ
เอ่อ คืนนี้ขอคุยอะไรด้วยหน่อยซิ ได้หรือเปล่า
อืมได้ซิ มีอะไรเหรอ
เอาไว้ค่อยคุยกันนะ
ฉันไปบอกเขาแต่ใจของฉันกลับวิตกกังวล
ฉันกลัว กลัวการที่ต้องเผชิญหน้ากับเขา
เฮ้อ ฉันก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ฉันควรทำยังไงดีนะ
ไปบอกเขาเลยดีไหมว่า ไม่มีอะไรแล้ว
เฮ้ย นา
นา!!!!!!
ตกใจหมด เรียกเสียงดังทำไม
เธอนั่นแหล่ะ เป็นอะไรไปน่ะ เรียกตั้งนานไม่ได้ยิน
เรา คือ เรา...
อ๊ะ ๆ บอกมาซะดีดีว่าเป็นอะไร
ปะ...เปล่า ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย
ไม่เชื่อ ป่านว่าไง ไม่เชื่อเนอะ
อะไรกันเล่า จะมาเซ้าซี้อะไรเนี่ย
ไม่เซ้าซี้ก็ได้ แต่ต้องบอกมาก่อนงว่าเป็นอะไร
ก็...
เกี่ยวกะรักษ์ ใช่ไหม
นะ รู้แล้วถามทำไมล่ะ
เรื่องอะไรล่ะ
วันนี้วันเกิดรักษ์
รู้แล้ว แล้วไง
เราก็เลยคิดว่า เราจะบอกเขาว่า เอ่อ..
ว่าชอบ ว่างั้น
อืม แต่ว่าตอนนี้ไม่แน่ใจแล้วน่ะ
อ้าว ไมอ่ะ ก็บอกไปดิ ไม่เห็นจะเป็นไรเลย มีโอกาสก็บอกซะ ถ้าไม่มีโอกาสแล้วจะมาเสียใจภายหลังนะ จะบอกให้
เอาไงดีล่ะ เราไม่กล้าน่ะ ไปเป็นเพื่อนกันหน่อยนะ
วันนี้เราไม่ว่างน่ะ ให้ปูไปเป็นเพื่อนนะ
ปูจ๋า ไปเป็นเพื่อนเราหน่อยนะ
ไม่ไปไม่ได้เหรอ ไม่อยากยุ่งอ่ะ
โธ่ ถ้าเธอไม่ไป เราก็ไม่บอกนะ
อ้าว แล้วมันเกี่ยวกันตรงไหนเนี่ย เฮ้อ
นะ ไปนะ
เออ เออ ไปก็ได้ แต่จะอยู่ห่างๆนะ
ก็ได้ ขอบใจจ้า เพื่อนรัก
แหมทีอย่างนี้ มาทำเป็นรัก อ่ะโธ่เอ๊ย
นิดหน่อยน่า
เอาล่ะ อย่างน้อยๆ ปูก็ไปเป็นเพื่อนฉัน
ถ้าฉันเกิดตัวแข็งขึ้นมาจะได้มีคนลากกลับ
แล้วฉันจะกล้าบอกเขาไหมเนี่ย เฮ้อ
นา มีอะไรจะคุยกับเราเหรอ
เอ่อ คือ ว่า ไม่มีอะไรแล้วล่ะ สุขสันต์วันเกิดนะ
อ้าว อ้าวไปไหน แค่นี้น่ะเหรอ แปลกคนแฮะ
นา เฮ้ย เดินออกมาทำไมวะ บอกไปดิ
เราไม่กล้า
อ้าว มาถึงขั้นนี้แล้วไม่กล้าได้ไงเนี่ย
ก็
เอาไม่ไปก็ไม่ไป ถ้าไม่มีโอกาสบอก ก็ไม่รู้จะว่าไงนะ น่ะ เขายังไม่ไปเลย
เอาไงดีล่ะ
ไม่รู้ ตัดสินใจเอง อยากบอกหรือเปล่าล่ะ
ก็ อยากแต่ว่า
อ้าว แล้งจะมีแต่ทำไมเนี่ย
นั่นซะเนอะ บอกก็ได้
รักษ์
อืม มีไรเหรอ
คือว่าเรา...เอ่อ.. เรา...
ทำไมล่ะ
เราชอบนายน่ะ
อืม
รู้เหรอ
ก็พอจะรู้อยู่บ้างล่ะ
...
....
แล้วนายล่ะ ว่าไง
เรื่องนี้น่ะเหรอ
อืม
ไม่รู้สิ เราว่ามันอาจจะเป็นแค่ความผูกพันก็ได้นะ
ยังคิดถึงแฟนเก่าอยู่เหรอ
ไม่หรอก ไม่ใช่แฟนด้วยซ้ำ แค่แอบชอบเขาก็เท่านั้นเอง
อืม ไม่เป็นไรหรอก เราก็แค่อยากบอกน่ะ
เหรอ แค่อยากบอกเองเหรอ
อืม
...
งั้นเรากลับหอล่ะนะ
เราไปส่ง..
...หากคืนนี้ มีดาวอยู่ล้านดวง ฉันขอได้ไหมสักดวงหนึ่ง ช่วยฟังฉันที
เพราะว่าคืนนี้ ฉันมีเรื่องร้อนใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ ช่วยฟังฉันที
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง จากคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอกที
หากตัวเขา มีใจให้ฉันจริง ฉันขอได้ไหมให้ทุกสิ่งเป็นจริงเรื่อยไป
และต่อจากวันนี้ เขามีแต่ฉันในหัวใจ อยากอธิษฐานและขอดวงดาวให้ช่วยฉันสักที
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง จากคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอก
ช่วยบอกให้ฉันได้รู้ ให้มั่นใจ ว่าการรอคอยมันยากเกินทนไหว
ได้โปรดช่วยบอกฉัน และตอบหน่อยได้ไหม ว่าพรุ่งนี้เขาจะฉันนั้นจะเป็นอย่างไร
เนื่องจากตอนนี้ ฉันรู้สึกจิตใจมันอ่อนไหว อยากจะรู้ว่าเขาเป็นยังไง กับคำพูดวันนี้
เพราะฉันเพิ่งบอกรักไป และเขาก็รับฟังทุกอย่างทุกถ้อยคำ เหมือนความฝัน
แต่ฉันเองก็ไม่อาจแน่ใจ พรุ่งนี้เรื่องของเราจะสุขหรือแสนเศร้า จึงวอนขอดาวให้ช่วยบอกที...
เขาร้องเพลงนี้ให้ฉันฟังตอนส่งฉันกลับหอ ปูกลับไปก่อน
เพราะคงอยากให้เราอยู่กันสองคน
ฉันชอบจัง ชอบเสียงของเขา
ฉันอยากให้วันนี้ มีแค่เราไม่ต้องคิดถึงเรื่องอื่นอีก
เขาจะคิดเหมือนฉันไหมนะ...
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟลอยไปในสายลม
หน้าส่วนตัว
936
