20 กุมภาพันธ์ 2551 14:02 น.
ลิขิตใจ
อยากอยู่เงียบๆเสียดใจเล่น
อยากให้ใจมันเย็นลงกว่านี้
ไม่เช่นนั้นเธออาจได้เป็นเจอดี
อยากลองดูสักทีไม่เป็นไร
อย่ามาใกล้เมื่อไหร่ที่ฉันโกรธ
ดั่งสายฟ้าพิโรจม้วยอาสัญ
หรือเธออยากลองดีดูสักวัน
ได้รู้กันเวลาโกรธเป็นเช่นไร
เธอก็รู้ยามที่ร้ายก็ร้ายสุด
อย่าสึกสนุกมาแกล้งแหย่กันอย่างนั้น
อย่ามาแกล้งว่าเธอมีใครนอกจากฉัน
ไม่เช่นนั้นเธอได้ตาย....วาย....ชีวา
20 กุมภาพันธ์ 2551 13:00 น.
ลิขิตใจ
เหตุใด ใยถึงแคร์ความรู้สึก
ทั้งๆที่ส่วนลึกเจ็บแทบคลั่ง
ในเมื่อเขาไม่มีรักที่จีรัง
ใยใจสั่งทำไมให้บ้าบอ
เขาไม่รักไม่เคยแคร์น่าจะรู้
ก็เห็นอยู่ว่าเขาไม่สงสาร
เขาได้ทำเราเจ็บไปเมื่อวาน
แล้วสงสารเขาไปทำไมกัน
พอเขาเจ็บกลับมาใจกลับห่วง
เฝ้าคอยปลอบดวงใจหายอาสัญ
พอหายเจ็บหายโศกโบกลากัน
ปล่อยให้เราเฝ้ารำพันกับรักลม
19 กุมภาพันธ์ 2551 17:05 น.
ลิขิตใจ
อันความรักใช่ว่ารักกันแต่เกิด
ถือกำเนิดเกิดมาหาเจอไม่
เพียงแต่เจอเขาคนนั้นปั่นป่วนใจ
ไม่อยากให้เขาไปให้ไกลตา
ตอนที่เกิดก็ได้รับรักเป็นที่หนึ่ง
ให้ซาบซึ้งฤทัยด้วยใจหมาย
และไม่มีอะไรมาแทนค่าในจิตใจ
ที่บุพการีมีให้แต่เกิดมา
แล้ววันหนึ่งมาพานพบคนเลว
แกล้งว่าใจแหลกเหลวเพราะโดนทิ้ง
หาว่าเขาคนนั้นไม่รักจริง
เขาจึงทิ้งเธอไปไม่ใยดี
ฉันรักษาหัวใจเธอหายเจ็บ
เธอดันเหน็บว่าใจฉันมันง่าย
โธ่เอ๋ยไอ้ผู้ชายที่มักมาก
ถึงตายก็ไม่อยากจะพบอีก
เพียงเพราะเธอคนเดียวคนนี้
เป็นคนที่ทำให้แม่ฉันต้องเสียใจ
ที่เสียใจเพราะฉันใช่เพราะเธอ
ที่เธอทำฉันให้ต้องผิดหวัง
อยากบอกแม่ว่าลูกแม่ไม่มีวัน
ที่จะสิ้นหวังเพราะผู้ชายที่ไร้ความดี
15 กุมภาพันธ์ 2551 14:52 น.
ลิขิตใจ
ใจเอ๋ยหนอหัวใจ
ทำไมหัวใจถึงไม่เคยจำ
ใจต้องเจ็บมาแล้วตั้งกี่ครั้ง
ยังไม่เคยจำอีกหรือใจ
เขาพาคนอื่นมาเยาะเย้ย
ก็ยังไม่เคยจำใส่ในหัวใจ
เขามาหลอกให้ดีใจก็หลายครั้ง
ว่าเขาจะทำตามสัญญาที่ให้ไว้
สุดท้ายก็เจ็บอีกแล้วใจ
เมื่อเขาพบคนใหม่ไม่ใยดี
พอเขาเจ็บก็กลับมาหาเราอีก
ใยเราไม่พาใจหลบหลีกลี้
แถมยังคอยอ้าแขนรับเขาทุกที
หรือเพราะนี่เป็นเวรกรรมตามฉันใด
พอหายเจ็บแล้วเขากลับแหนงหน่าย
หนสุดท้ายนี่เขาทำเจ็บยิ่งกว่า
สุดเจ็บช้ำสุดกลั้นสายน้ำตา
หลั่งรินไหลลงมาแทบขาดใจ
แล้วทำไมใจหนอใจถึงยังรัก
ใยถึงผลักใจไปให้เจ็บอีก
สุดท้ายนี้จะไม่มีอีกแล้วกับคำนี้
พอกันทีกับน้ำคำคนหลอกลวง
13 กุมภาพันธ์ 2551 10:34 น.
ลิขิตใจ
ยามเมื่อดวงดาราปรากฏแสง
ดูเหมือนดั่งหิ่งห้อยลอยลิบฟ้า
ที่เฝ้าแหงนมองดูดวงจันทรา
จะล่วงหล่นจากฟ้ามาเมื่อไร
นั่งเฝ้ามองเฝ้าคอยเมื่อไหร่เล่า
ที่น้องเจ้าดวงดารานำแสงใส
ส่องสว่างพร่างพรายเด่นแต่ไกล
ในดวงใจเจ้าคงเด่นพอๆกัน
แสงจันทราพาเจ้าล้อหยอกราตรี
เป็นสิ่งที่พาเจ้าสนุกแสนสุขสันต์
เจ้าดาวน้อยคงเพลินในราตรีนั้น
ได้หยอกเย้าแสงจันทร์กลางทิวา
เจ้าหิ่งห้อยตัวน้อยคอยจ้องเจ้า
เมื่อไหร่เล่าใครจะเห็นดังเช่นข้า
มันไม่รู้ว่าตัวว่าเป็นเช่นดาวงาม
มันเฝ้าถามอยู่ร่ำว่าเมื่อไหร่
เมื่อถึงคราวเปล่งแสงใสงามเฉิดฉาย
สว่างไสวไม่แพ้ดาราบนฟ้าพราย
ดูพร่างพรายสดใสในดวงตา
หน้าส่วนตัว
701
