19 กรกฎาคม 2550 13:57 น.
ลิขิตใจ
เป็นความรักหรือความชังใครตัดสิน
เป็นมลทินหรือความดีมีที่ไหน
เป็นความรักที่มักมากหรือจากใจ
สุขสมหวังเป็นยังไงไม่รู้เลย
มาเจอเธอที่ตรงใจฉันทุกอย่าง
ป้อนคำหวานมาทำให้ฉันหลง
แต่ว่าเธอเห็นฉันเคลิ้มอย่าทะนง
มันไม่สมดังใจเธอหรอกกานดา
หากเธอรักเราจริงต้องพิสูจน์
อย่ามีแค่เพียงคำพูดที่หวานหู
อย่ามาทำให้ฉันเดาเฝ้าแต่ดู
อยากรู้ใจเธอมั่นดังใจฉันไหมเธอ
หากเธอมั่นใจในฉันต้องพิสูจน์
อย่าให้คนอื่นดูถูกมองหยามเหยียด
แค่เพียงเธอคนเดียวอย่าให้เครียด
เสียงพำเนียกจากใจเธอเหมือนมีมนต์
มาวันนี้เหมือนเธอได้พิสูจน์
ให้ฉันรู้ว่าเอรักแค่ไหน
เป็นคำพูดคำหนึ่งมาจากใจ
ตราบฟ้ามลาย......ดินสลาย ...มิวาย..รักเธอ
( กิ้วกิ้ววววววว....... รักนะเด็กโง่ ....)
17 กรกฎาคม 2550 14:58 น.
ลิขิตใจ
อายฉันอายยามเจอหน้า
อายเมื่อเธอมาเฝ้ายืนจ้อง
อายจนหน้าร้อนเหมือนไฟลน
ก็คนมันอายให้ทำไง
อยากจะบอกใครสักคนว่ารักมาก
ก็แทบอยากจะหลบลี้ให้หนีหาย
ฉันหน้าแดงเมื่อเธอสบตาแทบมลาย
รู้บ้างไหมว่าใจฉันสั่นเพียงใด
ก้ในเมื่อคนมันไม่เคยรัก
แม้จะจับตรงไหนใจก็เขิน
ทุกๆอย่างที่เล่ามาใช่หยอกเอิน
ก็มันเขินจริงๆนี่เน๊าะใจ
17 กรกฎาคม 2550 14:24 น.
ลิขิตใจ
คิดถึง คิดถึง รำพึงหา
ทุกเวลาเช้าคำเฝ้าพร่ำถึง
แม้วันใดไม่เจอเพ้อรำพึง
เฝ้าคิดถึงอย่างนั้นอยู่ทุกวัน
คิดถึง คิดถึง อยู่อย่างนั้น
หัวใจมันไม่เคยจะหยุดได้
เฝ้าคิดถึงแต่เธอทุกลมหายใจ
ไม่มีวันใดจะร้างใจให้ไกลเธอ
แล้วเธอเล่าคิดถึงฉันหรือเปล่า
จะให้เฝ้าคิดถึงไปถึงไหน
รู้หรือเปล่าว่าคิดถึงแทบขาดใจ
รู้หรือไม่ว่ามีใครที่รักเธอ
15 มิถุนายน 2550 15:03 น.
ลิขิตใจ
เมื่อดวงดาวพร่าพราวบนท้องฟ้า
ช่างสุดแสนงามตาพาปลื้มใจ
ทุกเวลาที่แหงนมองฟ้าวันใด
ในหัวใจช่างชื่นฉ่ำอุรา
พอมีเธอมาอยู่คู่เคียงข้าง
ความอ้างว้างที่เคยมีพลันจางหาย
ความทุกข์ใจเคยมีได้มลาย
ความสุขใจมาแทนที่ช่างแสนงาม
อยากจะหยุดทุกอย่างไว้ตรงนี้
ไว้ตรงที่มีเราอยู่เคียงสอง
ขอให้ใจสองเราได้ปรองดอง
ขอให้สองใจเรารักนิรันดร์
เพียงอยากขอดวงดาวที่พราวแสง
ที่เปล่งแสงเฉิดฉายอยู่ทุกเมื่อ
ขอให้รักของเราได้เอื้อเฟื้อ
รักที่เหลือแต่งเติมใจให้นิรันดร์
13 มิถุนายน 2550 09:11 น.
ลิขิตใจ
เจ้ามดน้อยเอ๋ย
เจ้าเคยบ้างไหม
โดนใครย่ำใจ
อย่างที่ข้าโดน
เจ้ามดน้อยเอ๋ย
เจ้าเคยหรือเปล่า
ใจเจ้าเคยร้าว
เพราะคนรักไหม
ใจที่โดนย่ำ
รังแกหัวใจ
มันเจ็บเจียนตาย
เพราะใครที่เรารัก
รักเขาก็มาก
ด้วยใจปรารถนา
สิ่งที่ได้กลับมา
คือความหมางเมิน
เจ้ามดน้อยเอ๋ย
เจ้ารู้หรือเปล่า
ใจข้าปวดร้าว
เพียงใดเมื่อเจอ
ความรักภักดี
ที่มีเสมอ
ไม่ช่วยให้เธอ
นั้นมารักเรา
หน้าส่วนตัว
853
