6 สิงหาคม 2550 13:11 น.
ลิขิตใจ
แสงจันทร์กระจ่างฟ้า
แต่สายตายังคงเหงา
คิดถึงเรื่องเก่าเก่า
ที่มีเราเคียงสองคน
เวลาได้ผันผ่าน
หมุนเวียนกาลเป็นจักรกล
ให้เราได้สับสน
เหมือนกับคนในโลกนี้
สายตาที่อ้างว้าง
ที่เปี่ยมด้วยความภักดี
แต่มาในวันนี้
มันไม่มีความหมายเลย
เมื่อเธอไม่เคยเห็น
ใจฉันเป็นยังไงหนอ
ทุกวันได้แต่รอ
เฝ้าแอบพ้ออยู่ในใจ
ข่าวคราวก็ไม่มี
จางหายไปไร้วี่แวว
หรือลืมกันเสียแล้ว
ไม่มีแววจะได้เจอ
วันนี้ได้มาพบ
ได้มาสบตาอีกครั้ง
อยากโผหาเหมือนก่อนวัน
อยากออดอ้อนเหมือนเก่ามา
แต่เหมือนใจนั้นนึกขึ้นมาได้
ใจก็หายหมดกำลังใจต่อ
หากช้ากลัวคนที่บ้านจะรอ
ได้แต่แอบพ้อเธอให้รอนานเกินไป
หน้าส่วนตัว
803
