31 กรกฎาคม 2552 19:36 น.
ลุงเอง
โอ้วัดวา อาราม งามสง่า
ใครจะมา จะไป วัดไม่สน
วัดต้อนรับ ขับสู้ ผู้ดีจน
เป็นแหล่งค้น หาธรรม ประจำใจ
ลูกหลานเลว เหลวแหลกแยกจนท้อ
ก็มาขอ ให้วัด ดัดนิสัย
เวลาดี มีสุข สนุกไป
เห็นวัด"ซร้ เบ้ปาก ไม่อยากมอง
แต่คราหนึ่ง ถึงคราว ต้องลาลับ
เมื่อชีพดับ ล่วงไป ให่หน่มหมอง
ห้ามร่างเรา เข้าวัด จัดประคอง
ก็จำต้อง เข้าวัด ไม่ขัดเลย
เข้าวัดไป ยามนี้ จะดีหรือ
เพราะนั้นคือ ตอนตาย สหายเอ๋ย
เวลามี ชีวิต ไม่คิดเลย
วัดใจเอย หนักเบา เจ้าของดู
30 กรกฎาคม 2552 07:41 น.
ลุงเอง
อันเงินตรา ค่าเพียง เลี้ยงสังขาร
อีกไม่นาน ก้เป็น เช่นดังผี
อีกสินมรัพย์ มากมาย ประดามี
ทุกสิ่งนี้ ไม่ตาม เมื่อตาย
อีกลูกหลหาน วานวงศ์ ดำรงศักดิ์
ทั้งลูกรัก ภรรยา นั้นอย่าหมาย
อย่าหลงปลื้ม ลืมธรรม ประจำกาย
เวลาตาย จะได้ ไม่กังวล
อย่าเอาจิต ผูกไว้ ในผู้อื่น
จะขมขื่น ตรอมใจ ไปทุกหน
เมื่อไม่เป็น เช่นหวัง ดั่งใจตน
จงตั้งตน ที่มี เท่านี้พอ
โลงเปรียบบ้าน ของเรา หลังสุดท้าย
ทุกร่างกาย ยากดี มีจนหนอ
เมื่อได้บึ่ง ถึงที่ ไม่รีรอ
ใหญ่เล็กหนอ ทุกคน ไม่พ้นโลง
29 กรกฎาคม 2552 18:41 น.
ลุงเอง
ชีวิตใคร ไร้ความดี เป็นสีสัน
ไม่ต่างกับ กับธูปไซร้ ไร้กลิ่นหนา
ดำรงอยู่ เพียงเพื่อรอ มรณา
ขวยขวายหา แต่บาปกรรม ไม่ยำเกรง
จงระวัง และสังวร คำสอนสั่ง
อันชีวิต อนิจจัง ชั่งตรงเผง
ไฟเผาผลาญ ก้านธูปอยู่ จะรู้เอง
ชีวิตเร่ง สู่ความตาย วายชีวัน
29 กรกฎาคม 2552 08:57 น.
ลุงเอง
คนเราอยู่ไม่นานผ่านชีวิต
มีถูกผิดมากน้อยด้วยเหตุผล
ไม่มีใครดีหมดครบทุกคน
ไม่มีใครผิดจนไม่มีดี
มีทั้งชั่วและดีที่ประสาน
ระยะกาลเวลายากเหลือที่
จะจดจำให้ครบทุกคดี
คงไม่มีใครเก่งครบบทความ
เพียงแต่ขอมีดีมากกว่าชั่ว
ไม่เกลือกกลั้วความเลวให้คนหยาม
มีดีให้ลูกหลานได้ทำตาม
มีสันดานใฝ่ดีมากกว่าเลว
คนเราอยู่ไม่นานผ่านชีวิต
เร่งสร้างจิตกุศลไม่ลงเหว
ตัวเราเองเท่านั้นดีหรือเลว
คิดข่มเหงใครเขาเลิกเสียที
27 กรกฎาคม 2552 20:54 น.
ลุงเอง
ขอเพียงแค่นี้
แม้หัวใจไร้สิทธิ์จะคิดหวัง
แต่ก็ยังมีสิทธิ์จะคิดถึง
แม้เป็นสองของใครไม่คำนึง
ขอเป็นหนึ่งอยู่ในหัวใจเธอ
ไม่เคยคิดไขว่คว้าเพื่อหาสิทธิ์
ฉันเตือนจิตเตรียมใจไว้เสมอ
เราไม่มีวาสนาอย่าพร่ำเพ้อ
รักไม่เก้อเธอยังเกื้อบุญเหลือล้น
ขอให้คิดถึงฉันวันละหนึ่ง
ฉันคิดถึงเธอวันละพันหน
และมีจิตคิดถึงเพียงหนึ่งคน
ไร้กมลที่จะเหลือเผื่อผู้ใด
แม้นมาหาเธอได้จะไม่ยั้ง
นี่ต้องรั้งแม้จะรู้เธออยู่ไหน
ไม่อยากเห็นเธออยู่คู่กับใคร
คงขาดใจถ้าเธออยู่กับผู้นั้น
เมื่อคิดถึงฉันจนทนไม่ไหว
ก็จงไปยังที่ซึ่งมีฉัน
มิได้ชิดชื่นใจไม่สำคัญ
สบตากันสักครั้งก็ยังดี
นภาลัย (ฤกษ์ชนะ) สุวรรณธาดา
หน้าส่วนตัว
832
