30 พฤศจิกายน 2547 20:03 น.

เยาวชนรุ่นใหม่ห่างไกลเอดส์

ลูกกวาดสีฟ้า


       หลากปัญหารุมเร้าเผาชีวิต
บ้างหลงผิดนำตนล้นทุกข์เข็ญ
อบายมุขสร้างภัยทรามความลำเค็ญ
ปล่อยเอดส์เป็นต้นเหตุแห่งเภทภัย


      เยาวชนรุ่นใหม่ใฝ่สำนึก
เร่งตรองตรึกรู้ป้องกันสร้างสรรค์ใหม่
เดินถูกทางปลดบ่วงเศร้าเมามัวใจ
มุ่งแก้ไขโรคร้ายทำลายตน


      สวมถุงยางทุกครั้งก่อนพลั้งพลาด
หยุดเป็นทาสยาเสพติดไม่คิดผล
รักครอบครัวคำนึงถึงชีพตน
ล้างหมองหม่นด้วยกระทำแต่กรรมดี


       ปรับความคิดรู้เข้าใจไม่รังเกียจ
หรือยัดเยียดความชั่วร้ายไร้ศักดิ์ศรี
ให้อภัยคืนสุขทุกนาที
ทุกคนมีน้ำใจรินเอดส์สิ้นเมือง


				
28 พฤศจิกายน 2547 22:29 น.

ยังเป็นฉัน

ลูกกวาดสีฟ้า


     ฉันก็ยังเป็นฉันในวันนี้
เธอดูดีเด่นดังเหมือนครั้งก่อน
ฉันก็ยังขี้หึงซึ้งเฝ้างอน
อารมณ์ร้อนใส่บ้างอย่างเผลอทำ
       

     ก็คงเดิมไม่เปลี่ยนไปให้สับสน
รักมากจนก่อปัญหาช่างน่าขำ
โกรธไม่พูดอาจเห็นเป็นใจดำ
แท้จริงย้ำรอเธอง้อต่อสัมพันธ์

  
     เกลียดหรือเปล่าที่เห็นเป็นแบบเก่า
ไม่เคยเบาทุกข์ทนจนโศกศัลย์
อยากกลับตนผิดเป็นครูอยู่เช่นกัน
แต่ใจนั้นดื้อดึงไปไม่เข้าที


     ขอเพียงความเข้าใจในความคิด
เรื่องน้อยนิดอย่าถือสามาหน่ายหนี
หมายสัญญาผูกสองเราเท่าใจมี
ทำแบบนี้ก็รักล้นเป็นคนเดิม
				
27 พฤศจิกายน 2547 18:57 น.

ยืนผิดที่

ลูกกวาดสีฟ้า



        เธอก็คงเดินผ่านมาใช่หาฉัน
ข้างกายนั้นมีคนอื่นฝืนยิ้มให้
รู้หรือเปล่ามีคนปวดรวดเร้าใจ
อยากหันไปทางอื่นที่ไม่มีเธอ


        ยืนผิดที่ฉันผิดเมื่อคิดถึง
วันเคยซึ้งเรารักกันมั่นเสมอ
ตาคู่นั้นเคยมองกันฝันละเมอ
แต่กลับเจอสายตาที่ไม่มีกัน


       จะออกไปอย่างไรเพื่อไกลห่าง
เดินอ้างว้างคงมองเห็นเป็นใจหวั่น
เธอรักเขามีสุขทุกคืนวัน
ทิ้งให้ฉันจมบาปคราบน้ำตา


       โกรธตัวเองไม่ควรเจอเธอและเขา
ความเป็นเราจบไปไร้คุณค่า
ต่อแต่นี้ต้องยอมรับกับคำลา
เตือนตนว่าหยุดมอบใจให้เจ็บเกิน

				
25 พฤศจิกายน 2547 17:39 น.

พายุบุกนครฯ

ลูกกวาดสีฟ้า


       เสียงประกาศกระจายไปให้หวั่นจิต
โรงเรียนปิดการเรียนสอนก่อนจะสาย
ลมโชยพลิ้วเปลี่ยนความแรงแข่งท้าทาย
พายุร้ายกำลังก่อรอสร้างภัย

      รีบกลับบ้านนอนซมจมความหนาว
คงเป็นคราวทุกข์ท้อก่อร้าวไหว
เฝ้าระวังเหตุทำลายทำร้ายใจ
กลัวผู้ใดตกเป็นเหยื่อเมื่อฝนมา

       น้ำท่วมฉับพลันแบบใดมิให้เกิด
ชนรู้เปิดความคิดปิดปัญหา
รับความจริงอย่างป้องกันกอปรปัญญา
พร้อมหวังว่าสักวันภัยสลายไป

        เมื่อพายุบุกนครฯ  ณ  ตอนนี้
สติมีคู่แกร่งกล้ารอฟ้าใส
หม่นเมฆหมอกพายุฝนพ้นเร็วไว
จดจำใจรู้รับรุกทุกเหตุการณ์

				
21 พฤศจิกายน 2547 00:17 น.

บทกลอนก่อนนอน

ลูกกวาดสีฟ้า

หลับเถอะนะ...พักลงตรงตักฉัน

ไออุ่นนั้นจะกรุ่นหอมกล่อมขวัญให้

ฝันดีดีสร้างพลังสรรค์แรงใจ

ตอกย้ำไว้เธอมีสุขทุกเวลา

แต่อย่าลืมนึกถึงซึ้งตัวฉัน

ยามเธอฝันจะทายทักรักไปหา

แย้มรอยยิ้มอิ่มดวงใจในทุกครา

บอกเธอว่าหลับกี่ครั้งยังฝันดี				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลูกกวาดสีฟ้า
Lovings  ลูกกวาดสีฟ้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลูกกวาดสีฟ้า
Lovings  ลูกกวาดสีฟ้า เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟลูกกวาดสีฟ้า
Lovings  ลูกกวาดสีฟ้า เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกกวาดสีฟ้า