3 มิถุนายน 2553 01:44 น.

อีกนานมั๊ยจะลืมเขาได้

ลูกหว้า

อีก..กี่เดือนกี่ปีกี่วันกันนะ
นาน..แล้วนะที่เราไม่ได้พบเจอ
มั๊ย..ใช่แล้วไงละ คนอย่างเธอ
จะ..เคยคิดถึงฉันไหมเล่า
ลืม..ไปแล้วมั้งเรื่องระหว่างเรา
เขา..คงไม่ได้ใส่ใจอะไรใช่ไหม
ได้..แต่มีรอยคราบน้ำตาหยดลงหมอน

อีก..กี่เดือนอีกกี่ปีกันหนา
นาน..เวลาที่ทอดยาวในแต่ละวัน
อีก..สักกี่ฝันที่คนหนึ่งคนจะฝัน
กี่..ครั้งกี่หนที่ต้องเสียน้ำตา
ปี..แล้วปีเล่าที่ผ่านพ้นมา
เขา..ก็ไม่มีวันหวนกลับมาคืนดี				
14 พฤษภาคม 2553 00:37 น.

สีน้ำตา

ลูกหว้า

มองออกไปนอกหน้าต่างตรงนี้
ทั้ง-ทั้งที่ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสดใส
แต่เมื่อมองกลับมายังหัวใจ
ไม่เคยมองเห็นสีไหน นอกจากสีน้ำตา				
14 พฤษภาคม 2553 00:33 น.

ถ้ายังไม่ปล่อยมือจากเขาอย่าดึงฉันเข้าไปเจ็บ...

ลูกหว้า

อย่าพูดอีกจะได้ไหม

อย่าบอกว่าใส่ใจ ถ้าไม่ใช่เพราะรักฉัน

อย่าบอกเลยว่าเธอเห็นฉันสำคัญ

ในเมื่อมืออีกข้างนั้นของเธอยังมีใคร

ฉันมันก็แค่ผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง

ที่ยังลึกซึ้งกับคำว่ารักที่อ่อนไหว

หยุดตรงนั้นเถอะนะ ถ้าเธอยังมีภาระของใจ

ถ้าเธอยังปล่อยมือเขาไม่ได้..อย่าดึงฉันเข้าไปเจ็บอีกคน				
9 พฤษภาคม 2553 00:48 น.

จะนานเพียงใดเราจะไม่ลืมกันสัญญา...

ลูกหว้า

เอ๊านับ หนึ่ง สอง สาม
ยิ้มให้กับกาลเวลาที่จะผ่านพ้น
ถ่ายภาพความทรงจำเก็บไว้ทุกทุกคน
เพราะอีกไม่นานเราคงต้องจากกัน

เอ๊านับ หนึ่ง สอง สาม
แชะ^^ยิ้มกันให้ทุกคนนะเพื่อนฉัน
เพราะนี่เป็นภาพสุดท้ายที่เราจะถ่ายร่วมกัน
ก่อนที่วันเวลาจะพาเราจากไกล

เพราะฉะนั้นภาพที่ถ่ายในวันนี้
จะทำให้เราจดจำกันและกันได้
กับภาพแห่งรอยยิ้มที่กลั่นมาจากใจ
ไม่ว่านานเพียงไรเราจะไม่ลืมกัน"สัญญา"				
5 พฤษภาคม 2553 21:04 น.

ของขวัญจากใจที่ฉันมี

ลูกหว้า

ถ้าต้องการดาวบนฟ้า คงไม่มีให้

ถ้าต้องการดอกไม้ช่อใหญ่ ก็ไม่สามารถหา

ถ้าต้องการเปิดกล่องแล้วเจอตุ๊กตา

ก็คงต้องบอกว่า ซื้อมาไม่ทัน

แต่ถ้าต้องการบางสิ่งที่จริงใจ

บอกได้...หาไม่ยากที่ฉัน

รวมถึงความหวังดีแบบไม่คิดกำไรกัน

บอกได้...นี่คือของขวัญ  " ฉั น ใ ห้ เ ธ อ "				
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกหว้า