18 ตุลาคม 2550 04:10 น.

ควมคิดถึงที่ล้นหัวใจช่วยเปิดใจยอมรับมันทีได้ไหมเธอ

ลูกหว้า

...ส่งข้อความมาบอกก่อน
ว่าวันนี้ตอนสายสาย
จะมีสายลมพัดพาความคิดถึงและห่วงใย
มามอบให้แด่เธอนะคนดี
...ถึงเวลาให้รีบออกมารับ
อย่าให้ความคิดถึงถูกส่งกลับมาที่นี่
เพราะฉันไม่มีที่เก็บไว้แล้วคนดี
ความคิดถึงที่ฉันมี..มันล้นใจ				
18 ตุลาคม 2550 04:07 น.

อยากรู้ความเป็นไปของเธอจะเป็นไรมัยคนดี

ลูกหว้า

อยากรู้ว่าเธออยู่นั้นเป็นไงบ้าง
อยากรู้ว่าเธออ้างว้างอยู่ใช่ไหม
อยากรู้ว่าเธอนั้นคิดถึงใคร
อยากรู้ว่ามีฉันไหมในใจเธอ
อยากบอกเธอว่ารักและสงสาร
อยากบอกเธอว่าร้าวรานมากแค่ไหน
อยากบอกเธอว่ารักสุดหัวใจ
อยากฝากไปกับดวงดาวไถ่ถามเธอ




.....เป็นไงน่ะกลอนนี้ผิดตรงไหนบอกทีอ่า...				
18 ตุลาคม 2550 04:01 น.

พอที่จะเป็นไปได้ไหม?ที่ฉันต้องการ

ลูกหว้า

ความรักของฉันคงเหมือนสายฝน
ที่หรั่งรินรดใจใครก็ดูจะจางหาย
ฝนตกเพียงชุ่มฉ่ำชั่วพริบตาก็มลาย
สุดท้ายความรักที่มีให้ไป...
ก็เหือดหายไปพร้อมกับหยดน้ำที่แห้งลง
อยากให้หัวใจของคนที่ฉันรัก
มีค่ามากมายนักดั่งเช่นต้นไม้
แม้ฝนจะไม่ชุ่มฉ่ำหรั่งรินรดใจ
มันก็พร้อมจะเจริญเติบโตกว้างใหญ่
ไปพร้อมกับหัวใจที่ยิ่งใหญ่อย่างมั่นคง				
ไม่มีข้อความส่งถึงลูกหว้า