22 เมษายน 2550 16:15 น.

...เพียงความคิดถึง...(รีเทิร์น)

วงศ์ตะวัน


...เพียงความคิดถึง...
จากใครคนหนึ่ง...ที่ส่งให้
ไม่อาจก้าวผ่าน...ความห่างไกล
ที่ขีดคั่น "หัวใจ" ...ให้ห่างกัน

...เพียงความคิดถึง...
จากใครคนหนึ่ง...ทั้งตื่นฝัน
ไม่อาจเป็นตัวแทนความผูกพัน
ที่เหนี่ยวรั้งเราไว้ด้วยกัน...ตลอดเวลา

...เพียงความคิดถึง..
จากใครคนหนึ่ง...คงไม่ซึ้งค่า
แต่ถ้าหากเธอได้เห็นฉันบ้าง...ในสายตา
"เพียงความคิดถึง" ที่ว่า...
ก็อาจมีค่าขึ้นมา..................เต็ม "หัวใจ"
				
21 เมษายน 2550 07:28 น.

ไม่ต้อง...กลับมา

วงศ์ตะวัน


....ยินดีและเต็มใจ
หากทางที่เธอกำลังจะไป..ดีกว่าอยู่กับฉัน
...คิดดูนาน-นานหน่อยก็แล้วกัน
ว่าสิ่งที่ทำไปนั้น...มันจะไม่ทำร้ายใคร

ไม่ได้เรียกร้องความสงสาร
เพราะไม่เคยต้องการ...ความหวั่นไหว
แค่ไม่อยากให้เรา...ติดค้าง...หัวใจ
หากเธอคิดจะไป...ไปเลยไป...
แล้วไม่ต้อง...กลับมา

				
21 เมษายน 2550 07:27 น.

ให้หัวใจ...ได้คิดทบทวน

วงศ์ตะวัน


ขอนั่งอยู่เงียบ-เงียบสักพัก
ปล่อยให้หัวใจได้ทายทักกับความเหงา
สำหรับบางเวลาที่ไม่มีเรา
นาทีของความเศร้า...อาจทำให้เราคิดถึงกัน

อยากพิสูจน์...ความใกล้ชิด
ว่าทำให้เข้าใจผิด...หรือไหวหวั่น
จริง-จริงแล้ว  เราอาจไม่ใช่คนรักกัน
แต่เป็นคนสองคนเท่านั้น...ที่ไม่เคยฝันถึงใคร

จึงอยากให้ต่างคนต่างมีโอกาส
ก่อนจะตัดสินใจผิดพลาด...ดีไหม
บางครั้ง คงห่างกันบ้าง...อย่างตั้งใจ
...ไม่เป็นไร นะ ไม่เป็นไร...
หากเป็นการให้หัวใจ...ได้คิดทบทวน

				
19 เมษายน 2550 00:59 น.

ไม่เข้มแข็งพอ

วงศ์ตะวัน


บอกไม่ถูกว่ารักเธอมากแค่ไหน
เพราะไม่มีเครื่องชั่งใดเป็นมาตรฐาน
รู้แต่ว่า...เก็บรักไว้  ซุกซ่อนใจมาเนิ่นนาน
เพราะกลัวว่าเธอจะมองผ่าน...ไม่ไยดี

รักแค่ไหน...จะมีความหมายอะไรเล่า
ในเมื่อเธอมีแต่เขา...เต็มหัวใจอย่างนี้
รักมาก...ก็เจ็บมาก...รู้อยู่แก่ใจดี
แต่ที่ยอมเจ็บอยู่อย่างนี้...เพื่ออะไร

คำตอบสุดท้าย  ถ้าไม่ใช่...เพราะรัก
จะมีใครยอมอกหัก...แบบนี้ไหม
รักเขา...แต่...เราไม่กล้าพูดออกไป
กลัวว่าความเข้มแข็งของใจ..........
..............จะมีไม่มากพอ..............

				
19 เมษายน 2550 00:54 น.

..............สักวันก็หายเอง..............

วงศ์ตะวัน


ผิดหวังเป็นครั้งที่ร้อย...แล้วมั้ง
กับเรื่องที่ทำให้หัวใจพัง...ตั้งไม่รู้กี่หน
ผิดที่เธอ...ผิดที่ฉัน...ผิดที่เราทั้งสองคน
หรือผิดที่ไม่รู้จักอดทน...ใช้แต่อารมณ์

ไม่อยากโทษว่าเป็นความผิดของใคร
เจ็บจนชาแก่ใจ...กับความขื่นขม
ปล่อยให้ความรักลอยไป...พร้อมสายลม
แล้วอยู่นิ่ง-นิ่ง...กับหัวใจซานซม
..............สักวันก็หายเอง..............

				
Calendar
Lovers  1 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
Lovings  วงศ์ตะวัน เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
Lovings  วงศ์ตะวัน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวงศ์ตะวัน
Lovings  วงศ์ตะวัน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงวงศ์ตะวัน