14 กรกฎาคม 2549 03:31 น.

ควันไฟหรือไอหมอก

วนัสนันท์

หมอกเบาบาง...แม้เพียงจางยังพร่างจิต
ยามแนบชิด ใจสนิท....ดั่งคิดฝัน
ระรวยเย็น เป็นประกาย ไอแจ่มจันทร์
สยบหยุด...ฉุดคืนวัน นิรันดร์กาล

หากแต่นานผ่านเลยไป...ไยแปรเปลี่ยน
หมอกไอจางย่างวนเวียน เยี่ยงวันหวาน
แต่เหตุใดเคืองระคาย....ได้พบพาน
เพียงน้ำตา...พาใจจารณ์จิตจ่อมจม

ฤาเธอเป็นเช่นควันไฟหาใช่หมอก
มาลวงหลอกเพียงให้รักแล้วขื่นขม
ลมพัดพาคืนกลับมา...เพียงตรอมตรม
จงโง่งมจมใจเจ็บ...เก็บไอควัน

บอกได้ไหม...เป็นควันไฟหรือไอหมอก
หากต้องชอกช้ำใจให้แสบสัน
ขอฉันเตรียมเลี่ยมหัวใจด้วยคืนวัน
มิอยากพันกาลพันอื่นด้วย...หมื่นน้ำตา
				
20 มกราคม 2549 22:13 น.

ฤาคำรัก..จักไม่พอ

วนัสนันท์

ฤาคำรักจักไม่พอให้ก่อฝัน
เมื่อคืนวันยิ่งทอดยาว...ร้าวหนักหนา
ฤาคำรักจักไม่พอให้พูดจา
เมื่อราคาแห่งคืนวัน...นั้นช้ำใจ

มาแค่ส่งสำเนียงเพียงบอกเล่า
ว่าคืนวันแห่งความเหงา...เศร้าเพียงไหน
เมื่อยิ่งใกล้ ไยยิ่งปวด รวดร้าวใจ
หมื่นคำใดมิบังอาจมาดบรรยาย

รักเช่นเดิม...มิลดน้อยถอยสักนิด
หากบางสิ่ง...แนบสนิทชิด..กลับหาย
ฤาคำรักจักไม่พอให้อาลัย
หากแยกไกล...อาจดีพอ ให้ต่อความ

มิเคยโกรธแค้นเคืองสักเรื่องคิด
มิมีใครคนไหนผิด....อย่าทวงถาม
หากแต่ ท้อ...มันเอ่อล้นจนลุกลาม
เพราะเหตุใด ไร้นิยาม แม้ถามตน

แค่คำรัก ปักหัวใจ ไยเจ็บช้ำ
ดุจดั่งหนามแทงทิ่มตำย้ำ..พันหน
ฤาเพียงรักจักไม่พอต่อใจคน
ฤาบางที...มิควรทน หม่นหมองใจ
				
3 กันยายน 2548 01:20 น.

เสียงแว่ว..จากปลายฟ้า

วนัสนันท์

ครืนครืนสะอื้นไห้
มาแต่ไกลอีกขอบฟ้า
แว่วแว่วเสียงแผ่วมา
คำร่ำลาแต่หนใด

ร่ำร่ำคำรำเพย
โอ้อกเอ๋ย ร่ำหาใคร
จากลาลับลาไกล
ร้าวฤทัย ขอใจวอน

รอนรอนสะท้อนจิต
มิมีผิดใจสังหรณ์
จากกันนิรันดร
ไยรีบร้อนจรจากใจ

ลับลับดับแสงเดือน
ใจพร่าเลือน...เลือนรำไร
หม่นหมอง...ไร้แสงไฟ
มืดมัวใจ ใครนำทาง

ครืนครืนหมื่นคำเศร้า
ยังรุมเร้าเฝ้าลุกลาม
ปรอยปรอย..รอยฝนพรำ
ดุจช่วยซ้ำ..ช้ำชอกใจ
				
31 สิงหาคม 2548 15:41 น.

ฝันเฟื่อง

วนัสนันท์

เรามิเคยใกล้กันเกินฝันเฟื่อง
ฤาเป็นเรื่อง สามัญแต่วันไหน
ฟ้าเดียวกัน..จันทร์..ตะวัน..ยังแสนไกล
จริงหรือไรได้เพียงนี้มีสิทธิ์ครอง

ไยความจริงยิ่งรัญจวนชวนให้เจ็บ
ไยจำเก็บความรัก..ไร้สนอง
ระเรรวนให้ครวญนึกและตรึกตรอง
ต้องจับจองเพียงใจในมายา

ร้อยเรื่องราวเล่ารักประจักษ์จิต
ยิ่งครวญคิดยิ่งแจ่มใจไร้กังขา
มิมีสิทธิ์คว้าไว้แม้ใกล้ตา
มรณาแห่งหัวใจใกล้มาเยือน

แต่รักเพิ่มเติมทวีนาทีทบ
อยากให้จบยังจับจิตสนิทเหมือน
ดั่งเรื่องราวแห่งนิรันดร์นั้นย้ำเตือน
จะลบเลือนเมื่อวันชีวาวาย

โอ้อกเอ๋ยเอ่ยคำเหงา...เจ้าปักหลัก
อยากเลิกรักสักนาที...มิมีหาย
ใจจำเจ็บ จำทน หม่นมลาย
เมื่อสุดท้าย แค่ฝันเฟื่อง....เรื่องไม่จริง
				
19 เมษายน 2548 07:08 น.

ใจเจ้าเอย

วนัสนันท์

ใจเจ้าเอยไยไม่เอ่ยคำขานไข
อย่างไรหนอขอคำตอบ...ให้เป็นไป
หาใช่ติดในบ่วงใจให้ตรอมตรม
รักยิ่งรักเกินประจักษ์คำรับรู้
ห่วงแสนห่วงเกินมองดูด้วยตาเห็น
คิดยิ่งคิดคิดถึงหนึ่งเช้าเย็น
ย้ำค่ำคืนมิมีเว้นเช่นแสงดาว
หากแต่ใจยังใคร่ครวญยังชวนนึก
หลายเงื่อนไขให้ตรองตรึก....แสนเหน็บหนาว
ทางยาวไกลยากไร้...ไร้แสงดาว
หลายเรื่องราว...เพียงแค่กล่าวยังเศร้าใจ
ไยลังเลเรรวน...ควรแล้วหรือ
รักแค่รัก...เขาเล่าลือ...พอที่ไหน
คงมิถึงครึ่งความตาย ... ไม่เท่าไร
ฟังเถิดใจ ฟังที...พลีกายวอน

******************************
ใจเจ้าเอยเอ่ยไม่ฟังคงพลั้งพลาด
ยิ่งบังอาจหมายมาดใจ...รักหลอกหลอน
น้ำตาเอ่อ...จะรินไหลใจเปียกปอน
รักเพียงใด...ไม่สะท้อน...เกินใจตน
				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวนัสนันท์
Lovings  วนัสนันท์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวนัสนันท์
Lovings  วนัสนันท์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟวนัสนันท์
Lovings  วนัสนันท์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงวนัสนันท์