26 พฤษภาคม 2547 01:32 น.
วนัสนันท์
สุขเอยโอล่ะเห่...
คืนนี้เจ้าร่อนเร่ไปนอนไหน
หยาดน้ำตาที่แท้จริง
มักหล่นร่วง ลำพัง ..หรืออย่างไร
...ปราย พันแสง...
เปล่าหรอกใจ ใช่งอแง ก็แค่เหงา
รู้ดี ..ชีวี ของคนเรา
ย่อมมีสุข มีเศร้า เคล้ากันไป
แต่น้ำตา มักหาใจ ให้หายโศก
ช่วยล้างรอย วิโยค ดับทุกข์เข็ญ
หากโลกนี้ จะเป็น เช่นมันเป็น
ขอร้องไห้ ให้โลกเห็น จะเป็นไร
23 พฤษภาคม 2547 01:43 น.
วนัสนันท์
เฮ้อ...วันนี้โดนพ้อมาค่ะ บอกว่า...ไหนบอกจะฝากใจมากับลมไง ทำไมยังไม่ได้ล่ะ ยังเหงาอยู่เลย เอิ๊กๆๆๆ คนบางคนนี่ก็น่ารักดีเนอะ
ความรักลอยล่อง
บินท่องนภา
จวบจนเวลา
เหนื่อยล้าอ่อนแรง
เลยแอบพักนอน
จะตื่นก่อนจันทร์แสง
ร่ำลานภาแจ้ง
ตะวันแดงมาปลุกนอน
.....................................
ลมเอย..โชยผ่านพัด
ถึงผิดนัด แต่ก็มา
ลมบอก...คอยเวลา
ใจแหละช้า..มาไม่ทัน
ฝากใจไปกับลม
จะสุขสม(นะ..คน) นิยมฝัน
ถึงอีกใจ ในเร็ววัน
รับรู้กัน...เอียงหูมา
เจ้าลมจะกระซิบ
คนไกลลิบ..คนึงหา
ฝากบอกกับข้ามา
พร้อมคำจา..คือหัวใจ
21 พฤษภาคม 2547 18:15 น.
วนัสนันท์
เมื่อตอนที่แต่งกลอน ถึง..พระจันทร์ ของใจ เคยบอกเพื่อนนักกลอนท่านนึงไว้ว่า เดี๋ยวจะแต่งกลอนดาวของใจบ้าง..
วันนี้ไปค้นกลอนเก่าๆ ที่แต่งให้พี่ชายที่คุ้นเคยไปจีบสาวชื่อ ดาว เจอ..
เห็นเข้าบรรยากาศ เลยเอามาให้ดูน่ะค่ะ
ขอบอก..พี่คนนั้นเคยให้เครดิตว่าจีบสาวติดนี่..กลอนบทนี้มีส่วนมากเลยนา..
ระยิบระยับวิบวับ...คืนดาวเด่น
รเมียรไม้ใบเย็น... ในคืนหนาว
วะวิบหวิวปลิวใจไหว..ถึงดวงดาว
ที่สกาวพราวพร่าง...อยู่กลางใจ
เหนื่อยหรือไม่ ดวงดาว สกาวแสง
กิจร้อนแรง รุมเร้า เจ้าอาจไหว
ภาระมี หน้าที่มา พาท้อใจ
แบกความคาด มาดใจ ไร้คนตรอง
พี่นี้เพียง หนึ่งชาย ไม่พิเศษ
ปิ่นภาเกษ มิต้องสน ให้มัวหมอง
แต่เมื่อใด ใจเจ้าล้ม มิสมปอง
จะขอรอง บาทา พาเย็นใจ
แม้นเหนื่อยนัก พักใจ ไว้ที่พี่
เพียงแค่นึก คนดี จะมอบให้
กำลังแรง แจ้งพิราม ความห่วงใย
รับด้วยใจ พี่ให้เจ้า มิเอาคืน
ขอเจ้ามี แต่สุข ทุกข์จงหาย
เรื่องมากมาย รายล้อม อาจต้องฝืน
ขอจงเป็น ดวงไฟ มิไร้ฟืน
สุขจงยืน ข้างน้อง...ของหัวใจ
18 พฤษภาคม 2547 23:29 น.
วนัสนันท์
จากใจ..ใช่โป้ปด
มิเคยลด ความรักลง
แต่อาจเผลอ..อย่าพึ่งปลง
มิเคยหลง ก็แค่..อาหารตา
แค่มอง หาจองใจ
โกรธอย่างไร ดวงใจจ๋า
ยังรัก ทุกเวลา
แม้นสายตา อยู่ที่ใคร
ไม่เคย คิดทำผิด
จะมีสิทธิ ที่ตรงไหน
เป็นของเธอ หมดทั้งใจ
ที่ทำไป ก็แค่มอง
เชื่อใจ กันสักหน่อย
มิเคยปล่อย เธอเป็นสอง
หนึ่งเดียวมิมีรอง
เธอคนครอง...ทั้งหัวใจ
18 พฤษภาคม 2547 20:21 น.
วนัสนันท์
มิอาจลืม ปลื้มใจ แค่ได้รัก
แม้ประจักษ์ หาได้เป็น เช่นความฝัน
รักมิใช่ แค่สุข ทุก-ทุกวัน
แต่มีเศร้า เคล้ากัน มีผันไป
เพราะฉันรัก ด้วยใจ ใช่ด้วยเหตุ
มิใช่เศรษฐ-ศาสตร์สร้าง ทางไฉน
มิสนหรอก จะสูญเสีย เพลียหัวใจ
จะรักไป ตามหัวใจ ไม่กลัวเกรง
รักของฉัน นั้นแค่ฉัน ไม่ต้องคิด
ไม่ข้องเกี่ยว ใครมีสิทธิ มาข่มเหง
ใครจะรัก ตอบหรือไม่ ..ใจบรรเลง
เพียงบทเพลง ที่กระทำ ตามจิตใจ
หน้าส่วนตัว
716
