4 กันยายน 2546 07:33 น.
วรรณกาญจน์
อยากท่องไปสุดฟ้าเสาะหาฝัน
อยากแบ่งปันร้อยยิ้มที่ริมแก้ม
อยากใช้ป่าแนบนอนอยากรอนแรม
อยากว่ายน้ำใสแจ่มแซมสายธาร
อยากวิ่งเล่นเร้นร่างกลางทุ่งกว้าง
อยากเคียงข้างนกน้อยคอยขับขาน
อยากให้ท้องฟ้าใสไปแสนนาน
อยากเบิกบานอย่างบุปผาท้าสุรีย์
1 สิงหาคม 2546 23:12 น.
วรรณกาญจน์
อย่ารอคอยเอ่ยวาจาคำว่ารัก
หากแน่นหนักมั่นใจให้เฉลย
อย่าลังเลปล่อยวารนั้นผ่านเลย
อย่าทำเฉยเก็บไว้ในใจตน
อย่ากังวลผลลัพธ์กับการบอก
ไม่ได้หลอกอำใครไยต้องสน
เขาไม่รักตอบมาอย่ากังวล
ชื่นกมลเถิดว่าฉันนั้นรักเป็น
29 พฤษภาคม 2546 00:22 น.
วรรณกาญจน์
ฝนกระหน่ำฟ้าร้องก้องไปทั่ว
ภาพสลัวมัวรางอย่างความฝัน
น้ำกระทบกลบสรรพสำเนียงพลัน
ทำใจฉันล่องไหลไปตามธาร
เวลานานเท่าไรไม่อาจรู้
เผลอเฝ้าดูอัมพรร่อนส่งสาร
เหมือนทุกข์ตรมถมทับนับเนิ่นนาน
หวังบอกผ่านโลกเราให้เข้าใจ
จนเมฆดำผ่านไปเมื่อใกล้ค่ำ
ฉันเดินย่ำมองนภาคราสวยใส
พบรุ้งแฝดโค้งขนานม่านฟ้าไกล
เหนื่อยเพียงใดจากงานปานมลาย
เปรียบชีวิตทุกข์เศร้าเข้าแทรกซัด
ดุจลมพัดพิรุณหมุนเป็นสาย
แล้วเมื่อทุกข์หายลับก็กลับกลาย
พายุร้ายเงียบสงบพบรุ้งงาม
18 พฤษภาคม 2546 20:01 น.
วรรณกาญจน์
เหนื่อยใช่ไหมคนดีมานี่ก่อน
ลองหนุนตักพักผ่อนหากอ่อนล้า
สูดหายใจผ่อนแผ่วแล้วหลับตา
จะซับหน้าเช็ดเหงื่อเพื่อเธอเอง
มีเรื่องเครียดหรือไรขอให้บอก
ระบายออกเถิดหนาอย่าคร่ำเคร่ง
ถึงทุกข์ร้อนตัวฉันไม่หวั่นเกรง
เป็นคนเก่งกล้าได้หากใกล้เธอ
ยามใดเศร้าเหงาท้อต่อทุกสิ่ง
ที่พึ่งพิงหนึ่งนั้นฉันเสมอ
ขอเป็นคนข้างกายคล้ายเพื่อนเกลอ
ไม่ไผลเผลอละสายตาแม้นาที
หากเธอกลัวสิ่งใดในโลกกว้าง
ฉันเคียงข้างฝ่าฟันไม่หันหนี
แม้นเวลาคล้อยเคลื่อนเดือนเป็นปี
สัญญานี้ไม่มีวันผันเปลี่ยนแปลง
10 เมษายน 2546 07:27 น.
วรรณกาญจน์
ฟังคำหวานหวานล้ำที่พร่ำบอก
เธอเย้าหยอกหยอกย้ำช้ำใจฉัน
เอ่ยปากฝากฝากคำทำรำพัน
ว่ารักฉันฉันคงหลงทางไป
คล้ายดั่งฝันฝันงามยามนอนหลับ
ยิ่งรู้รับรับความยิ่งหวามไหว
ฉันขอตื่นตื่นนอนก่อนปล่อยใจ
ลอยล่องไกลไกลลับไม่กลับคืน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
หน้าส่วนตัว
820
