30 ธันวาคม 2545 04:02 น.
วรรณกาญจน์
ฉันเดินทางนานมากว่าห้าเดือน
ฉันมีเพื่อนกลุ่มใหม่ให้คบหา
ฉันหัดเขียนกลอนกานท์ผ่านสายตา
ฉันรู้ว่าถึงกาลวารจากจร
มาวันนี้ที่ฉันนั้นอยากบอก
มาเย้าหยอกแต่ไม่ได้หลอกหลอน
มาฟังกันฉันอยากฝากคำวอน
มาอ่านกลอนก่อนจากพรากกันไป
กล่าวคำลามันยากอยากเอ่ยเอื้อน
กล่าวบอกเพื่อนเตือนย้ำน้ำตาไหล
กล่าวลาหลานแล้วหนาป้าลาไกล
กล่าวยังไงไม่หมดจดคำความ
ลาเธอแล้วลาทีปีสี่ห้า
ลาเพื่อมาพบอีกทีปีศูนย์สาม
ลาก็แค่ปีนี้นะคนงาม
ลาแค่ตามเทศกาลนะหลานเอย
18 ธันวาคม 2545 21:59 น.
วรรณกาญจน์
วันหยุดว่างเสียจริงนิ่งไม่อยู่
เพื่อนคงรู้ชวนให้ไปดูหนัง
ซ้อนท้ายรถเพื่อนซี้ที่ใกล้พัง
แต่ก็ยังล้อหมุนลุ้นแทบตาย
จองที่นั่งตรงกลางอย่างใจมั่น
ตกลงกันเข้านั่งก่อนตอนหนังฉาย
จะได้ไม่ผ่านคนจนวุ่นวาย
รอสบายนั่งลิ้มชิมป๊อบคอร์น
หนังใกล้ฉายคนเพิ่มเริ่มคลาคล่ำ
ฉันพูดย้ำดีจริงชิงเข้าก่อน
หันไปดูเพื่อนจ้องสองบังอร
ที่ออดอ้อน ทำฉันนั้นสนใจ
เห็นเพื่อนว่าน้องจ๋าอย่ามามั่ว
เลขที่ตั๋วซ้ำกันนั้นโรงไหน
ฉันเห็นด้วยช่วยเพื่อนเตือนน้องไป
แต่เอะใจ! หากกลับกัน ฉันผิดเอง..แป่ววว
16 ธันวาคม 2545 21:39 น.
วรรณกาญจน์
อยากรู้ไหมฉันคิดอะไร?.........ฉันคิดถึงคุณ
อยากรู้ไหมฉันห่วงใยใคร?.......ฉันห่วงใยคุณ
อยากรู้ไหมฉันมีชีวิตอยู่ทำไม?.....ฉันมีชีวิตเพื่อคุณ
อยากรู้ไหม่ฉันรักใคร?.......ฉันรักตัวเอง...
ที่เปิดโอกาสให้คุณเข้ามาในชีวิตฉัน...
และอนุญาตให้ฉันเข้าไปในชีวิตของคุณ..
9 ธันวาคม 2545 20:06 น.
วรรณกาญจน์
ด้วยเป็นห่วงดรุณวัยไทยที่รัก
อ่อนแอนักเดินตามทรามวิถี
แยกไม่ออกเมามัวชั่วหรือดี
ขอเพียงมีคนรับนับหน้าตน
เพื่อเข้ากลุ่มเพื่อนได้ไม่ขายหน้า
ต้องเพียรหาของใช้ให้น่าสน
แม้อดข้าวท้องกิ่วหิวก็ทน
ขอเปรอปรนตนให้ได้เทียมทัน
พิโธ่เอ๋ยหนูจ๋าอย่าหลงผิด
อย่าพึงติดในภาพฉาบเฉิดฉันท์
แต่งตัวสวยรวยเงินตราค่าอนันต์
แต่กลับกันข้างในไร้จุดยืน
จงเรียนรู้ลึกในใจเราก่อน
อย่าเอนอ่อนอาจยากหากควรฝืน
จิตดวงน้อยคอยหมั่นหันถอยคืน..
คราแรกตื่นหายใจในโลกา
1 ธันวาคม 2545 22:56 น.
วรรณกาญจน์
คำ คมคายหลายหลากหากแยกออก
บาง คำบอกความนัยให้ค้นหา
คำ พูดเหมือนดั่งเชือดเลือดอาบตา
แฝง คุณค่าให้คิดจิตพัฒน์พูน
ความ ที่บอกให้ชื่นรื่นหัวใจ
นัย ว่าไร้ราคาค่าเป็นศูนย์
ให้ พูดหวานปานใดไม่เกื้อกูล
คิด อาดูรคำด่าค่าอาจมี
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวรรณกาญจน์
หน้าส่วนตัว
747
