28 พฤศจิกายน 2544 11:16 น.
วฤก
๏ ดึกดื่นดาวพราวเด่นล้อเพ็ญโสม
ยลโพยมหยาดละอองของหมอกหนาว
น้ำค้างหยดรดหลั่งเสียงดังกราว
ยะเยือกร้าวลมพัดสะบัดมา
นกนอนเคียง เคียงนอน เกาะคอนคู่
ร้องขันคู คูขัน ขวัญผวา
ฤๅจิตหวั่น หวั่นจิต ในนิทรา
ฝันผลาญพร่า พร่าผลาญ ล้างปราณฤๅ
ดึกสงัด สงัดเสียง สำเนียงร้อง
สิ้นทำนอง ทำนองขับ ร้องรับหรือ
โอ้เรไร เรไรร้อง ก้องระบือ
ใครนะยื้อ นะยื้อยุด ฉุดให้เบา
ดึกดื่นดาวพราวพร่างเคียงข้างโสม
ยลโพยมพยับหม่นกมลเหงา
น้ำค้างหยดรดหลั่งหลบบังเงา
นั่งจับเจ่าจับสำเนียงเสียงเงียบงัน ๚
27 พฤศจิกายน 2544 16:04 น.
วฤก
๏ ชื่นพิกุลเพียงกลิ่นแก้มหอมกรุ่น
นุ่มละมุนละไมเกินใครเหมือน
คืนตระโบมโลมบ่าหันหน้าเบือน
จับแก้มเปื้อนจูบปรางอย่างเปรมปรีดิ์
คืนนี้จันทร์นวลแจ้งส่องแสงจ้า
เจ้าหายหน้าแจ่มนวลฤๅผวนหนี
ปล่อยพิกุลพาระกำช้ำโศกี
ยอกฤดีระทมดับซบกับดิน ๚
27 พฤศจิกายน 2544 12:28 น.
วฤก
๏ ปุยนุ่นปลิวลิ่วล่องในท้องทุ่ง
เป็นฟ่องฟุ้งฟ้อนมาคราลมหวน
ล่องลมบนพ้นไปใจรัญจวน
อยากชักชวนพักผ่อนรอนเหนื่อยกาย
เจ้าเลื่อนคล้อยลอยเคลื่อนห่างเรือนเหย้า
คงโศกเศร้าซึมหม่นกมลสลาย
จงพักนิ่งทิ้งละจากพระพาย
เป็นสหายหรรษาคราเหงาใจ
ข้าไม่ปลิวลิ่วล่องในท้องทุ่ง
ไม่หมายมุ่งจะร้างเรือนเลื่อนไปไหน
แต่จำร้างห่างบ้านมาย่านไกล
ไม่เหลือใครแลเหลียวอยู่เดียวดาย
เพราะเลื่อนคล้อยลอยเคลื่อนห่างเรือนเหย้า
จึงโศกเศร้าซึมหม่นกมลสลาย
รอลูบไล้โลมระจากพระพาย
แทนคู่กายที่พลัดห่างเพราะทางไกล ๚
27 พฤศจิกายน 2544 10:19 น.
วฤก
๏ กระดุมทองน้องกุมกระดุมป้อง
กรประคองกุมเสื้อปิดเนื้อถัน
สงวนนวลมิชวนชายหมายพรหมจรรย์
รู้รอวันวิวาห์ค่ากุลสตรี
หลากหลายคนป่นแล้วดังแก้วร้าว
เปื้อนขื่นคาวใครจะล้างให้จางสี
เป็นตำหนิติเตือนเปื้อนราคี
เพราะก่อนนี้นางมิกุมกระดุมทอง ๚
27 พฤศจิกายน 2544 01:12 น.
วฤก
๏ ยัง หยัดยืนอยู่ใกล้....................เคียงกาย
ยัง อยู่คู่มิหาย...............................ห่างร้าง
ยัง เป็นเช่นเพื่อนตาย...................ตามติด
ยัง ช่วยฉวยยืนข้าง.......................ยึดครั้งพลั้งเผลอ ๚
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
1391
