30 พฤศจิกายน 2548 11:10 น.
วฤก
๏ กลีบกางวางทรงเหมือนหงส์เหาะ
หันเยาะเย้ยเรียมไม่เจียมฝัน
แค่กามาก่ายระคายพรรณ
น่าขันใครชมว่าสมครอง
ควรฝืนขืนจิตความคิดฟุ้ง
เลิกมุ่งหมายปั้นฝันสนอง
คนต่างห่างไกลแม้ใคร่ลอง
ท้ายต้องถึงต่างหนทางเดิน
พรรณะผกามหาหงส์
ชี้ตรงตนพลาดถ้าผาดเหิน
เข็ญขุกทุกข์ใจไม่ประเมิน
ก้ำเกินก่อรักล้ำศักดิ์ตน
กลีบกางวางทรงเหมือนหงส์เหาะ
คงเหมาะแค่เราผู้เฝ้าผล
มาลีมีไว้จงใช้ยล
แค่คนทำสวนไม่ควรดอม ฯ
๓๐ พฤศจิกายน ๒๕๔๘
2 พฤศจิกายน 2548 14:36 น.
วฤก
๏ สำคัญความว่างเวิ้ง............ว่าตน
จึงก่อเกิดกายกล..................กล่าวอ้าง
ตัวตูตู่ตูผล...........................เพ้ออรรถ
เอาสิ่งซึ่งขันธ์สร้าง................เสกขึ้นคือตน ฯ
๏ วกวนในโลกล้อม..............กิเลสรุม
หลงก่อกรรมกรรมสุม...........ซับซ้อน
กรรมสนองตอบกรรมกุม......กรรมเกี่ยว
กันห่างนิพพานย้อน.............อยู่ห้วงสงสาร ฯ
๏ พิจารณ์รู้เท่าแล้................รู้ระวัง
ชีวิตอนิจจัง..........................กระจ่างรู้
เห็นทุกข์อนัตตาดัง...............ดำริ
ไตรลักษณ์ตนฤๅกู้................เก็บไว้ให้คง ฯ
๏ พึงปลงว่างว่าเวิ้ง...............วายตน
ชำระกิเลสกล.......................กรอบล้อม
สักกายทิฏฐิผล.....................พาขัด........ข้องนอ
ควรปล่อยวางแล้วพร้อม.......หลุดพ้นทุกข์พาน ๚ะ๛
๒ พฤศจิกายน ๒๕๔๘
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟวฤก
หน้าส่วนตัว
2382
