26 พฤศจิกายน 2551 17:40 น.
วาสุกรี
มีรักสอง ต้องห้าม เมื่อยามเห็น
ก็เกินเร้น หลีกหนี หลบที่ไหน
เพราะพันธะ พันผูก เคยถูกใจ
ตระหนักได้ อนิจจา เพียงอาวรณ์
รู้ว่าไฟ ไม่รู้ที่ นี่คือทุกข์
หลงเริงคลุก วงสังวาส ขาดสังหรณ์
ตกสู่ใย แมงมุมรัด เกินตัดรอน
อกสะท้อน ภมรเจ้า เพิ่ง...เข้าใจ
21 พฤศจิกายน 2551 15:09 น.
วาสุกรี
สุขที่เกิด จากให้ โดยไม่ขอ
ย่อมเลี้ยงหล่อ เปรอปรุง บำรุงขวัญ
ยังแช่มชื่น ระรื่นจิต นิจนิรันดร์
คืนแลวัน ไม่ต้องรอ ง้อใครเลย
18 พฤศจิกายน 2551 15:02 น.
วาสุกรี
เถอะยอมรับ ความจริง สิ่งสมมุติ
รักในมนุษย์ ย่อมเริงร่าน รสหวานหอม
หากภมรครอง บุปผาเดี่ยว ไม่เที่ยวดอม
พรรณไม้ย่อม ร้างและลา น่า...เศร้าใจ
17 พฤศจิกายน 2551 14:51 น.
วาสุกรี
ริมีรัก อีกสักครั้ง กลัวพลั้งพลาด
ด้วยมิอาจ แบกทุกข์ไป ให้ใครเห็น
หลบซ่อนรัก หนักล้ำ แสนลำเค็ญ
เช้าและเย็น หวั่นและหวาด อนาถใจ
16 พฤศจิกายน 2551 16:53 น.
วาสุกรี
ด้วยรู้ศักดิ์ รักนี้ ไม่มีสิทธิ
จึงไม่คิด หึงหวง และทวงหา
เจอกันเมื่อ สายไปแล้ว นะแก้วตา
ถ้อยสัญญา ใดใด จึ่งไม่มี
พบไม้งาม ยามขวานบิ่น ใช่สิ้นท่า
พบแววตา ท่วงจริต อยากคิดหนี
แม้นขวานบิ่น อย่าหมิ่นนัก เตือนสักที
มันพร้อมที่ จะทุบเจ้า แล้วเข้านอน
เฮ้อ.......
หน้าส่วนตัว
1130
