5 กุมภาพันธ์ 2554 01:49 น.

พอเพียง เพื่อเพียงพอ

ศรีสมภพ

พอเพียง.. เพื่อเพียงพอ

กึ่งกลางระหว่างด้าน  ณ จุดนั้น คือจุดนิ่ง
ขวาซ้ายไม่ประวิง   เป็นความจริง สัจจธรรม   
ฉลาดคิดผลิตผล  อย่าทำล้นจนเกินล้ำ
น้อยนักผลมักงาม  มากซ้อนซ้ำทำลายตน
ซัพพลาย ต้องไม่โลภ  ดีมานด์จบ ครบเหตุผล
ประมาณประเมินตน   ไม่ไหลล้นหล่นหายซ้ำ
เกษตรเหตุแห่งต้น  ปลูกพืชผลอย่าล้นหลาม
สินค้าอุตสาหกรรม  อย่ามากล้ำทำเกินไป
พออยู่สู่พอกิน   หมั่นออมสินหนี้สิ้นหาย
บัญชีมีรับจ่าย    จัดการได้ไม่ฟุ่มเฟือย
สร้างภูมิคุ้มกันไว้  ต้องใส่ใจไม่ชาเฉื่อย
ฝึกซ้ำทำเรื่อยเรื่อย   เหนื่อยก็พักไม่หักหาญ
รอบคอบใฝ่รอบรู้    ตามโลกดูรู้โลกทัน
เทคโนฯ อย่าโลว์สั้น  ต้องใช้มันให้ทันตาม
ซื่อสัตย์ขจัดชั่ว   บาปเกรงกลัวบัวพ้นน้ำ
สุจริตคิดดีงาม   มีคุณธรรมมีทำใจ
พร้อมสู้อยู่กับโลก   ไม่รอโชคตกมาใส่
มือสองสมองใช้  ทำด้วยใจให้เหมาะควร
แบ่งปันและสรรค์สร้าง  สิ่งรอบข้างอย่างขวายขวน
ทรัพยากรอาทรถ้วน  ใช้เหมาะควรคำนวณกัน
สังคมสมสุขได้      ต่างร่วมใจไม่เหหัน
ระบบนิเวศน์นั้น   สมดุลมั่น ฐานเหมาะสม
สายกลาง..หนทางพุทธ   ไม่สะดุดฉุดไม่ล้ม
ไม่หลวมฝืด จืดเค็มขม   ไม่หวานอม ข่มขืนกิน
พอเพียง..เพื่อพ้นผ่าน  วิกฤติการณ์อันผกผิน
เพียงพอ..ต่อชีวิน   ก็พอกินสิ้นชั่วกาล
พอเพียง ไม่เสี่ยงสูญ  จึงมีคุณหนุนคงมั่น
มีภูมิคอยคุ้มกัน  จึงสุขสันต์อย่างมั่นคง
เศรษฐกิจแนวคิดนี้  ในหลวงชี้ มีพระประสงค์
ให้โลกอยู่ คู่คนคง    ยั่งยืนยง..ตรงพอดี				
5 กุมภาพันธ์ 2554 01:43 น.

บางระจัน ตำนานสามัคคี

ศรีสมภพ

 บางระจัน !  ตำนานสามัคคี 

 รำลึกก่อน..ย้อนหลังในครั้งนั้น
พม่าโหมโรมรันประจันหน้า
ทัพใหญ่พร้อมล้อมตี ศรีอยุธยา
ทั่วพาราระส่ำระสาย เลือดไหลริน

   พม่าจับขับเข็นข่มเช่นทาส     
ไล่ต้อนกวาดคัดค้นปล้นทรัพย์สิน
เหยียบย่ำใจใคร่ข่มขืนผืนแผ่นดิน
เห็นทีสิ้น ถิ่นสุด.. อยุธยา !

  บางระจันบ้านสิงห์ไม่นิ่งน้อม  
ทุกคนพร้อมหลอมรวมใจไล่ฟันฆ่า
ทิ้งคมเคียว มือเกี่ยวดาบปราบผู้มา
หักหาญกล้าพม่าสยบ พบคนจริง !

นายแท่นนายอินนายโชตินายเมือง
พร้อมพันเรือง เคืองแค้นแทนคนสิงห์
มึงเป็นใคร ? ทำไมใจร้ายจริง
เด็กผู้หญิง นิ่งเห็นไม่เว้นวาง

กูขอสู้.. อยู่หรือตายไว้ลายชื่อ
ให้เขาลือว่าชาวบ้าน หาญขัดขวาง
กองทัพใหญ่ที่ใครยอมพร้อมเปิดทาง
น้ำน้อยกร่างกล้าดับไฟใจทระนง

 ไอ้ทองเหม็นไอ้ดอก กรอกปืนใหญ่    
ยิงเข้าไปให้มันรู้กูประสงค์
ข้ามศพกู ผู้พร้อมยอมปลดปลง
ให้เลือดไทยไหลหลั่งลง..ชโลมดิน
  
 มาคำนึงถึงไทย..สมัยนี้          
ว่าความรักสามัคคี มีหรือสิ้น ?
ไม่สืบสาน ต้านหรือต่อ ก่อหรือกิน ?
ทั่วธานินทร์ จึงสิ้นสุข ลุกเป็นไฟ !

แย่งกันใหญ่ ขายขี้หน้าบ้าดีเดือด
ไม่มีเลือด บางระจัน อันยิ่งใหญ่
แบ่งสี แบ่งพวก แบ่งพรรค น่าหนักใจ
ไร้ยางอาย.. บรรพบุรุษ สุดระอา !				
5 กุมภาพันธ์ 2554 01:11 น.

เขมร ขะแม

ศรีสมภพ

เขมร ขะแม แกปลิ้นปลอก
เข้าใจหลอกกลอกกลิ้ง จริงเป็นเท็จ
พระยาละแวกแหกตา ซ่าสะเด็ด
ล้ำขันธ์เขต เจตนา หน้าด้านจริง

เนรคุณ สถุลชาติ ไม่ขาดสาย
ย่ำยีไทย ที่เกื้อกูล หนุนทุกสิ่ง 
ยามศึกรบ อพยพ ให้ซบพิง
ไม่ทอดทิ้ง เสมือนญาติ ชาติเคียงกัน

ยิ่งให้ใจ ก็ได้ใจ ไม่สำนึก
ทำเหิมฮึก วัดรอยเท้าเท่าเทียบนั่น
อกตัญญู ไม่รู้คุณ เคยหนุนกัน
กล้าอาจหาญผลาญร่มไม้ ที่ให้บัง

ทนที่สุด สุดทน กลกลอกกลิ้ง
จำต้องยิง ป้องกันไป ให้หยุดยั้ง
พิพาทแดน แผ่นดิน กินฟากฝั่ง
เสียงปืนดัง หยั่งใจกัน สนั่นแหลกราญ

เขมร ขะแม แน่ใจหรือ ?
จะกลบชื่อ พระยาละแวก ที่แหกหาญ
เลือดล้างบาท นเรศวร ควรทัดทาน
อยากประจาน ซ้ำสอง.ก็ลองดู !
 



				
4 กุมภาพันธ์ 2554 10:27 น.

กลอนแห่งกาล

ศรีสมภพ

กลอนแห่งกาล

กาพย์กลอนร่อนเต็มฟ้า
กล่อมดาราเวหาหาว
แต้มแต่งแสงสกาว
ระยับพราวระยิบตา
เด่นเดือนเยือนส่องสู่
แมกไม้หมู่มวลพฤกษา
ชโลมไล้ใบกิ่งกล้า
น้ำค้างคาร่าระเริง
ริ้วคลื่นบนผืนน้ำ
เล่นระบำหลงระเหลิง
มัจฉาท่าเทิดเทิง
เล่นเปิดเปิงเริงไล่กัน
มนุษย์.. นิ่งไฉน
นอนหลับไหลใต้หลืบชั้น
เพลียกายวุ่นวายกัน
หลับยังฝันถึงงานเงิน
เกิดแก่จวนแดดับ
กิเลสทับระหกเหิน
กะลาครอบกลับชอบเพลิน
จมทุกข์เกินเพลินกลอนกานท์
กาพย์กลอนร่อนจากฟ้า
โปรยอักษรามาขับขาน
บรรเลงเพลงแห่งกาล
กล่อมคนฝัน ..ลืมวันคืน
				
4 กุมภาพันธ์ 2554 10:20 น.

เสือไป..กระต่ายมา

ศรีสมภพ

เสือไป ..กระต่ายมา

เสือร้าย..ย่างกรายผ่าน   อันธพาลระรานทั่ว
รอบปีที่น่ากลัว      ทั้งดีชั่วมั่วปะปน
เสือไฟ..ไหม้เมืองอ่วม   เภทภัยรวมน้ำท่วมล้น
โทษใครใช่เหตุผล     เหตุเพราะคน ! ป่นปี้เมือง
อยู่ดีไม่ว่าดี    แบ่งพวกสี ชอบมีเรื่อง
ขัดขาฆ่าแค้นเคือง   ยึดบ้านเมือง เป็นประกัน
แก่งแย่งแข่งกันใหญ่     โยนฟืนใส่ ไฟโหมพล่าน
อวดอ้างอุดมการณ์    คอรัปชั่น ! บ้านเมืองกิน
ศีลธรรม ต่ำหดหาย    อยากเป็นใหญ่ ได้ทรัพย์สิน
บูชาเงินตราสิ้น      กล้าทุศีลทั่วถิ่นฐาน
ยิ่งอยาก..ยิ่งยากหนอ    คงไม่พอต่อใจนั้น
ตัณหาอุปาทาน   ยังเบ่งบานบังม่านตา
เดือนปี..ที่เคลื่อนไป        สำคัญไม่ในเนื้อหา
ความตายคืบใกล้มา    อีกไม่ช้า อ่อนล้าแรง
เสือไป.. กระต่ายมา    อย่าอวดกล้า ท้าเต่าแข่ง
พลั้งเผลอ เจอเต่าแซง  นอนเอาแรง เต่าแซงทัน
กระต่าย..ไม่ตื่นตูม      สติคุมกุมใจมั่น
ตื่นตัวถ้วนทั่วกัน   สมานฉันท์ นั่นแหละดี !
กระต่าย..หมายจันทร์ส่อง  แผ่นดินทองอย่าหมองศรี
รู้รักสามัคคี      เลิกแบ่งสี ! ..มีปรองดอง
              
ส่งท้าย ..เสือไฟ ..
รับปีใหม่ กระต่ายทอง                                                                                 

   ๑ ม.ค.๕๔
เสือไปกระต่ายมา				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟศรีสมภพ
Lovings  ศรีสมภพ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟศรีสมภพ
Lovings  ศรีสมภพ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟศรีสมภพ
Lovings  ศรีสมภพ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงศรีสมภพ