8 สิงหาคม 2547 13:12 น.
ศาลาไทย
น้ำตารินไหลในความเงียบ
ใดเทียบเท่าคืนอันขื่นขม
เคว้งคว้างห่างหายราวสายลม
ทุกข์ระทมต่อคำที่ย้ำมา...
แสงฉานเคยฉายมาวายวับ
ย้อนกลับทางเดิมใช่เพิ่มค่า
รู้เห็นเป็นไปในเวลา
ดวงตาย่อมบอกถึงซอกใจ...
รอเพียงแสงรุ่งของพรุ่งเช้า
เชื่อมเราอีกครั้งหวังเริ่มใหม่
ลบรอยคำถามทุกความใน
ผ่านไปปล่อยวางลงบางคราว...
แสนห่วงยามห่างอย่างวันนี้
ท่าทีหมางเมินเกินคำกล่าว
ถามใครสักหนึ่งถึงเรื่องราว
ร้อนร้าวเกินประจักษ์รักฤๅชัง...
เกาะสีชัง ~ พฤษภาคม ๒๕๔๗
18 เมษายน 2547 11:24 น.
ศาลาไทย
บุญสงกรานต์ผสานสุขทุกถิ่นเหย้า
กลับบ้านเราได้ค้างคืนแสนชื่นฉ่ำ
ล้วนภาพงามความอบอุ่นกรุ่นน้ำคำ
ยังคงย้ำทุกรอยทางสร้างสิ่งดี
แวะเยี่ยมเยียนญาติผู้ใหญ่ได้ยิ้มแย้ม
ร่วมแต่งแต้มเติมความสุขทุกถิ่นที่
ถึงแตกต่างมิห่างเหประเพณี
แม้มั่งมีหรือยากจนล้วนคนไทย
วันมหาสงกรานต์ ท่านสาดน้ำ
วันเนา ย้ำเตรียมการงานบุญใหญ่
เฉลิงศก วันทำบุญหนุนนำใจ
ขึ้นปีใหม่ตามโบราณผ่านรอยทาง
บุญสงกรานต์ผสานสุขทุกถิ่นเหย้า
กลับบ้านเราแสนเปี่ยมสุขทุกสิ่งสร้าง
อวลน้ำอบน้ำปรุงไทยไม่เคยจาง
หอมอยู่ข้างหัวใจเรามาเนานาน...
9 เมษายน 2547 02:37 น.
ศาลาไทย
๏ หนาวลมห่มจิตไห้.............ใจโหย
เจียนด่าวดิ้นแดโดย...............ดับว้าง
วิบวับหวาดหวิวโอย................ครวญโอด
เพรียกพร่ำคราแรมร้าง............ย่อมรู้อยู่เดียว ๚ะ
๏ เปลี่ยวดายหมายมุ่งห้าม.......หักใจ
ซุกซ่อนหลืบหลบใน................ยากเร้น
ลมหนาวผ่าววูบไหว.................หวามหวั่น
เหน็บหน่วงราวบ่วงเค้น............ขื่นข้องคราวขม ๚ะ
๏ ขอลมลอยผ่านฟ้า............ฝั่งทะเล
ฝากรักห่อนรวนเร................ร่ำร้อง
คนไกลอย่าหันเห................หวนกลับ
คอยกู่เรียกคู่คล้อง................อกโอ้อาดูร ๚ะ
๏ รอสูรย์สาดส่องเอื้อ..............อุ่นไอ
อิงแอบแนบเนาใน................ชื่นเช้า
รุ่งอรุณแห่งหัวใจ...................มาสู่
คือศรัทธารักเฝ้า....................ชั่วฟ้านิรันดร์สมัย ๚ะ๛
24 มีนาคม 2547 13:13 น.
ศาลาไทย
ดึกดื่น...คืนนี้ไม่มีเพื่อน
ฟ้าเกลื่อนดวงดาวราวหมื่นแสน
เหมือนหนึ่งแดเดียวในดินแดน
แม้แผ่นหล้าเชื่อมเกินเอื้อมมือ
ดึกดื่น...คืนค่ำเพียงพร่ำเพ้อ
คำเก้อกล่าวมากยากยึดถือ
ผ่านวันล้อเล่นเช่นนั้นฤๅ
เกินยื้อทวงถามความจริงใจ
ดึกดื่น...คืนค่อนสะท้อนอก
หยิบยกแปลกปนยิ่งหม่นไหม้
น้ำตาเปียกหมอนซ่อนอาลัย
ยิ้มให้เหมือนเดิมเริ่มคบกัน...
13 มีนาคม 2547 13:29 น.
ศาลาไทย
ปลิดปลิวลิ่วคว้างลงกลางหน
ผู้คนเหยียบย่ำซ้ำเติมทั่ว
ก่อนนี้แต่ไรไม่เคยกลัว
เพียงตัวพ่ายแพ้ก็แค่ตาย
ปลิดปลิวลิ่วคว้างอย่างโดดเดี่ยว
แลเหลียวมิตรบ้างกลับร้างหาย
เออหนอพอเราเข้าจวนกาย
เพื่อนวายว่างเว้นไม่เห็นมี
ปลิดปลิวลิ่วคว้างระหว่างคิด
เคยชิดชมใกล้ไยเลี่ยงหนี
ฟันฝ่าสารพันวันเดือนปี
ศักดิ์ศรีวางลงตรงเท้าเธอ
ปลิดปลิวลิ่วคว้างพร่างพรายพริบ
แลลิบเบื้องหลังเคยพลั้งเผลอ
โลกกว้างกว่าเป็นเห็นพบเจอ
แผ่วเพ้อทอดถอนก่อนสิ้นลม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศาลาไทย
หน้าส่วนตัว
913
