24 มีนาคม 2547 13:13 น.
ศาลาไทย
ดึกดื่น...คืนนี้ไม่มีเพื่อน
ฟ้าเกลื่อนดวงดาวราวหมื่นแสน
เหมือนหนึ่งแดเดียวในดินแดน
แม้แผ่นหล้าเชื่อมเกินเอื้อมมือ
ดึกดื่น...คืนค่ำเพียงพร่ำเพ้อ
คำเก้อกล่าวมากยากยึดถือ
ผ่านวันล้อเล่นเช่นนั้นฤๅ
เกินยื้อทวงถามความจริงใจ
ดึกดื่น...คืนค่อนสะท้อนอก
หยิบยกแปลกปนยิ่งหม่นไหม้
น้ำตาเปียกหมอนซ่อนอาลัย
ยิ้มให้เหมือนเดิมเริ่มคบกัน...
13 มีนาคม 2547 13:29 น.
ศาลาไทย
ปลิดปลิวลิ่วคว้างลงกลางหน
ผู้คนเหยียบย่ำซ้ำเติมทั่ว
ก่อนนี้แต่ไรไม่เคยกลัว
เพียงตัวพ่ายแพ้ก็แค่ตาย
ปลิดปลิวลิ่วคว้างอย่างโดดเดี่ยว
แลเหลียวมิตรบ้างกลับร้างหาย
เออหนอพอเราเข้าจวนกาย
เพื่อนวายว่างเว้นไม่เห็นมี
ปลิดปลิวลิ่วคว้างระหว่างคิด
เคยชิดชมใกล้ไยเลี่ยงหนี
ฟันฝ่าสารพันวันเดือนปี
ศักดิ์ศรีวางลงตรงเท้าเธอ
ปลิดปลิวลิ่วคว้างพร่างพรายพริบ
แลลิบเบื้องหลังเคยพลั้งเผลอ
โลกกว้างกว่าเป็นเห็นพบเจอ
แผ่วเพ้อทอดถอนก่อนสิ้นลม
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟศาลาไทย
หน้าส่วนตัว
927
