๏ ๏ ๏ ฤๅมิใช่ ๏ ๏ ๏

ศาลาไทย

        ฤๅมิใช่...
        เธอมีใครเคลียคลอกันต่อหน้า
        ทุกอย่างบอกตอกย้ำอยู่ตำตา
        แม้ปวดปร่าเพียงใดไม่ถึงตาย

        เลิกถามหาระหว่างเรา-เอาใจใส่
        ยามร้องไห้เธอหัวเราะเยาะความหมาย
        เดินเปียกฝนดึกดื่นอยู่เดียวดาย
        ความห่วงใยหล่นหายตามรายทาง

        นั่งทบทวนนับแต่ต้นจนวันนี้
        เข้าใจที่ดูแลกันแบบทิ้งขว้าง
        ผ่านเวลา...บางใครน้ำใจจาง
        เลิกฝันสร้างสิ่งใดไว้เพื่อเรา

        คิดถึงรอยมุมปากเมื่อยิ้มเปื้อน
        โลกยิ่งเหมือนงดงามด้วยความเหงา
        หัวใจร่ำบรรเลงเพลงแผ่วเบา
        ภาพวันเก่ายิ่งย้ำชัดให้หยัดยืน
        
        ฤๅมิใช่...
        ต่อหน้าใครฉันเป็นเช่นคนอื่น
        ไหนเล่ารักที่เธอพร่ำทุกค่ำคืน
        ฤๅเช้าตื่นลืมเลือนเหมือนไม่มี