16 เมษายน 2550 21:54 น.
สนสามใบ
๑....โอ้เมียจ๋าพี่ผ่านมาจากตลาด
เห็นไม้กวาดเลยซื้อถือมาให้
เป็นของขวัญของพี่ที่รู้ใจ
ให้ทรามวัย..เพราะรัก..ปักดวงมาร
๒....อันไม้กวาดที่ซื้อถือมานี้
ขอคนดีอย่าได้ใช้กวาดบ้าน
เพราะไม้กวาดอาจย่นไม่ทนทาน
ใช้ไม่นาน..ก็จะพัง..ระวังที
๓....ไม้กวาดนี้พี่ซื้อถือมาให้
เพื่อจอมใจจะได้ใช้ขับขี่
ท่องเวทมนต์อีกหน่อยอย่ารอรี
ไม้กวาดนี้..จะพาน้อง..ท่องโลกไกล
๔....อย่าพึ่งงอนคนดีพี่ล้อเล่น
ใจเย็นเย็นอย่าหนีพี่ไปไหน
พี่รักดอกหยอกเหย้าจงเข้าใจ
หวังเพื่อให้คนดีมีผ่อนคลาย
๕....ถึงจะเป็นแม่มดก็น่ารัก
เพราะผิวพักร์นวลน้องผ่องพริ้มพราย
พี่จะอยู่ครองคู่จนวันตาย
ไม่มีวัน..สลาย..ยายแม่มดเอย
…………………………..
......ฮ่าๆๆๆ......เกือบไปแล้ว........
15 เมษายน 2550 09:10 น.
สนสามใบ
๑๑๑วันสงกรานต์เดินทางหวังกลับบ้าน
แวะไปทานน้ำเหล้าเมาได้ที่
ขับรถกลับตามทางอย่างเปรมปรี
รถมากมีตาก็ลายส่ายไปมา
๒๒๒นึกสนุกใจกล้าหากลัวไม่
เหยียบเร่งไล่อย่างแรงแซงซ้ายขวา
คันไหนขวางไม่วายใช้วาจา
ตะโกนด่าคำหยาบซาบซึ้งใจ
๓๓๓พอขับมาสักพักชักเริ่มสร่าง
จอดข้างทางเติมดีกรีมีทั่วไป
เมาได้ที่ขับต่อไม่รอใคร
เผลอหลับในรถโคลงลงข้างทาง
๔๔๔ตื่นอีกทีที่ไหนไม่ใช่บ้าน
มองเพดานเห็นไฟให้สว่าง
ทั่วร่างกายมีสายระโยงยาง
เห็นเลือนลางจำได้ใช่โรงบาล
๕๕๕สุดปวดแปลบแสบตามตัวทั่วร่างกาย
จะหันซ้ายหันขวาน่ารำคาญ
เจ็บถึงใจเจ็บไปในดวงมาร
สุดร้าวราญระบมตรมอุรา
๖๖๖จึงสำรวจร่างกายใจว้าวุ่น
พร้อมน้ำอุ่นใสใสไหลออกตา
ตัวของเราทำไมถึงได้ชา
ลองยกขามันไม่มีหนีไปไหน
๗๗๗หันหน้ากลับซุกหน้าใต้ผ้าห่ม
เสียงระงมแม่ร่ำร้องสุดหมองไหม้
อยู่ข้างเตียงฟังเสียงแทบขาดใจ
ว่าทำไมถึงได้เป็นเช่นดังนี้
๘๘๘ให้นึกย้อนก่อนเดินทางหวังกลับบ้าน
ถ้าไม่ทานน้ำเมาเอาดีกรี
ก็จะขับรถรอดปลอดภัยดี
ทุกชีวีไม่วิโยคและโศกศัลย์
๙๙๙จึงอยากเตือนเพื่อนผองมองดูเรา
จงอย่าเมาก่อนจับขับรถกัน
หากจะดื่มถึงบ้านจึงทานมัน
มิฉะนั้นจะนั่งกินบนวีนแชร์
14 เมษายน 2550 22:20 น.
สนสามใบ
๑๑๑ใจเอ๋ยใจทำไมไม่เคยจำ
ใจเอ๋ยใจโดนเขาทำช้ำจนเจ็บ
ใจเอ๋ยใจช้ำชอกเหมือนตอกเล็บ
ใจเอ๋ยใจอักเสบเกินเยียวยา
๑๑๑ทำไมยังฝังจิตคิดถึงเขา
ทำไมยังมัวเมาให้โหยหา
ทำไมยังรักเขาไม่โรยรา
ทำไมยังเป็นบ้าไม่บางเบา
๑๑๑รักเขามากสุดหักหันหน้าหนี
รักเขามากยามมีใจที่เหงา
รักเขามากเกินอัตราไม่ซาเซา
รักเขามากหากขาดเขาเราต้องตาย
หน้าส่วนตัว
3920
