23 กันยายน 2551 20:16 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
...ท้องฟ้าเมฆซ้อนแสงด้าน
แดดจ้าฝนตกหนักกลับหนาว
ก้มหน้าออกแรงเกรียวกราว
แพรวพราวดอกเบี้ยเพลียแรง...
...มองหน้าตาแกไม่น่าแน่
เข้าท่าแฮะหลังตรึกนึกได้
นอกบ้าบอในกระจ่างพรรณราย
เฉิดฉายเฉพาะผู้มีปัญญา...
เอาละวะตานี้กูเจอแล้ว
ดังได้แก้วยามโรยโหยหา
หรือลิขิตกำหนดโดยพรหมา
ยศฐาชื่อเสียงทรัพย์มี...
นึกไปนึกมาบ้าแล้ว
ยังหวังลมแร้งอีกหรือนี่
นึกว่าฉลาดแต่แล้วก็โง่ดี
ฮิฮิก้มหน้าว่าต่อไป...
23 สิงหาคม 2551 06:28 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
จิตต์หมอง ตรองคิด วิปริต
ดันเห็นผิด เป็นชอบ เป็นการใหญ่
หลงทุกอย่าง กอบโกย ไม่อภัย
สุขไฉน จิตยังกลั้ว เกลือกตม
หากใจจิต ไม่มี ที่พึ่งแล้ว
ดวงแก้ว จะร้อนอก ทุกข์ขื่นขม
ต้องกัดฟัน เข่นเคี้ยว กดอารมณ์
หาของข่ม ทนเจ็บ ไปวันวัน
อันข้อมูล ข่าวสาร มากระทบ
กลับประจบ เอียงข้าง น่าขัน
ไอ้เราเอง ก็หลงเอง ไปวันวัน
แล้วก็นั่ง ระทมทุกข์ จุกเจ็บใจ
มาบัดนี้ ขอประนม อภิบาท
ต่อพระบาท เสด็จพ่อ ผู้เป็นใหญ่
ลูกต้องกราบ พระราชทาน ขออภัย
ผิดพลาดไป ไม่คิด ไตร่ตรอง
ลูกจะเอา ชนะสิ่งชั่วร้าย
ด้วยการใช้ พระโอวาท มาสนองฯ
ละอบายละบาปละครอบครอง
จักสนอง และจงรัก ภักดี
ขอถวาย ชีวิต ไว้ป้องปัก
ขอจงรัก ถวายปิ่น จักรีศรี
ตลอดทั้งเชื้อทุกองค์วงศ์จักรี
เอาชนะไพรีทั้งปวง...
15 มิถุนายน 2551 17:16 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เมฆครึ้มมืดมัวหมองหม่น
คนทนรับแดดแผดเผา
เดี๋ยวหนาวเดี๋ยวร้อนทนเอา
ใครเล่าทำคนลงคอ
ฟ้าร้องผ่าเปรี้ยงฝนซัด
กลับจัดสะบัดร้อนเหลือขอ
ครั่นเนื้อตะครอตัวแสบคอ
โอ้แม่พ่อเพน้าพนอลูบกาย
แม้นอกจะบ้าพายุโหม
น้ำจู่โจมท่วมเรือนนาหาย
แผ่นดินไหวซึนามิจอมทำลาย
แต่มิอาจจะทลายสายใยครัว
เฝ้าปลอบลูกเอ๋ยอย่าห่วง
ต้องลุล่วงปลอดโปร่งแน่นะทูนหัว
แม้กายป่วยจิตยังใสไม่ควรกลัว
ไม่หม่นมั่วด้วยจิตใจในคิดดี
8 มิถุนายน 2551 14:37 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
สุนัขเก่ารีบวิ่งนำเดินหน้า
ไอ้หมาช่างรู้ช่างขบขัน
เอ๊ะนี่มันรู้ได้อย่างไรกัน
ว่าฉันจะเดินไปไหน
ตัวเก่าตายตัวใหม่มาเอะแปลก
ทำไมมันทำตามกันได้
เอ๊ะหรือมันสอนกันไว้
เก่งจังเก่งจริงเก่งจัง
เวลาเป่าแตรมันก็เห่า
หกโมงเช้าและเย็นมันดันหอน
หรือว่าเห็นคนอื่นเขาก็ร้อง
เลยหอนตามเขาเอามัน
ผ่านไปยี่สิบเก้าปีเผลอแป๊บ
ไม่มีสุนัขตัวเก่า
ไม่มีขบวนเดินแม้แต่เงา
กลับเข้าสู่วังวนโลกธรรม
8 มิถุนายน 2551 04:38 น.
สะพั่งสะท้านไมภพ
เธอเดินเธอมองเธอวิ่ง
ฉันนิ่งฉันทนฉันเฉย
เธอลูบเธอไล้เธอเสบย
ฉันก็เฉยฉันมั่นคงฉันคงทน
รอยเลือดเก่ายังไม่ทันจาง
ลบล้างไม่ออกบนถนน
นี่เจ้ายังพามวลชน
ออกมาชนมาม้วยมรณา
กี่ครั้งที่เจ้าทำแบบนี้
ใช้ชีวีรากหญ้าอนาถา
สร้างลาภผลชื่อเสียงสร้างราคา
แก่พวกแก่หมู่แก่ตน
สพานเก่าสะอื้นกลืนกล้ำ
คลองน้ำเทเวศร์กำศรวล
นกกาเฝ้าร้องคร่ำครวญ
โหยหวนเยือกเย็นกายใจ,,,,
,,,,,ขอให้รากหญ้าทุกคนจงรอดจากวิกฤตครั้งนี้ด้วยเถิด
.....ขอให้พวกที่ชอบทำร้ายรากหญ้าเพียงเพื่อผลประโยชน์ของมันเองจงมีอันเป็นไป.....สาธุ
Lovers
0 คน เลิฟสะพั่งสะท้านไมภพ
Calendar
หน้าส่วนตัว
1028
