2 กุมภาพันธ์ 2551 20:51 น.
..สายลมทะเล..
เกิดมาเพื่อจะตายอย่างนักสู้
มิใช่ชายเจ้าชู้ตามถึงบ้าน
ชีวิตทั้งชีวิต มีแต่งาน
ใครจะมาเพื่อผ่าน..ช่างปะไร
ไร้มีดหมอต่อรองมัชจุราช
เสน่ห์พราวขาวสะอาดชวนหลงใหล
มิใช่หนุ่มนักรัก การบินไทย
พร้อมหยิบดาวยื่นให้..ถึงใจเธอ
เป็นเพียงคนเดินดิน..ยังกินข้าว
เผลอใจเจ็บเหน็บหนาวเพียงพลั้งเผลอ
เจียมใจ ไร้ค่า คู่ควรเธอ
มิอาจเจอ จึงหลบ..จบจบไป
2 กุมภาพันธ์ 2551 20:41 น.
..สายลมทะเล..
แต่ยังเล็ก เติบใหญ่ ในโอวาท
เคยประมาท เงินน้อย คอยแอบหยิบ
แม่ไม่ไหว ใครไม่เห็น เป็นอันริบ
สิบยี่สิบ หยิบได้ หายไม่รู้
มีอยู่หน พ่อเห็น จึงเป็นเรื่อง
โดนไม้เรียว ฟาดเซื่อง ยังเคืองอยู่
ร่ำสะอื้น ยืนงง ด้วยไม่รู้
พ่อตีหนู เกินเหตุ อาเพศใด
แค่สิบบาท หรือจะจน คนอย่างพ่อ
ไฉนหนอ โมโห เสียโตใหญ่
พ่อจับได้ หนูยื่น คืนกลับไป
เงินไม่หาย ไปไหน..หรือไม่พอ ?
รอยไม้เรียว ฟาดเฟี้ยว แต่เดี๋ยวนั้น
ผ่านคืนวัน มากหลาย จึงหายฝ่อ
รอยไม้เหน็บ เจ็บปร่า น้ำตาคลอ
มโนก่อ ทีละนิด..ให้คิดดี
น้ำค้างลง ใบบัว ทีละหยด
พอคืนหมด คั่งขัง จนเต็มที่
ทีละหยาด ทีละหยด ทบทวี
กิเลสคน ก็ดั่งนี้..นี่ที่มา
ไม้เรียวพ่อ ฟาดเฟี้ยว แต่เดี๋ยวนั้น
ผ่านร้อนหนาว คืนวัน ลูกฟันฝ่า
ตรวจรับงาน คราวนี้ มีซองมา
ปกาศิตไปว่า..ไม่ผ่านเกณฑ์
25 มกราคม 2551 23:35 น.
..สายลมทะเล..
ธงชาติไทย วันนี้ ไม่ขึ้นเสา
ผืนธงเก่า เศร้าซบ หลบร้องไห้
ลานโรงเรียน เตียนโล่ง โรงเรียนวาย
เพราะครูตาย ทีละคน จนหมดโรง
เพลงชาติไทย เงียบแล้ว เด็กไม่ร้อง
ท่วงทำนอง หมองหม่น จนเหวงโหวง
อำเภอนี้ สี่ทิศ ปิดทุกโรง
ใครที่โกง ความรู้ เยาวชน?
ยิงครูตาย รายวัน จันทร์ถึงศุกร์
ฉุกละหุก โยกย้าย โกลาหน
คนดี คนชั่ว มั่วปะปน
รอรัฐค้น ฝักฝ่าย แยกร้ายดี
เทียนแค่เพียง หยิบมือเดียว เที่ยวส่องแสง
ปะลมแรง ไหววูบ จนริบหรี่
จะวู่ลม พรมพัด อีกกี่ที
จึงจะมี ครอบตะเกียง มาป้องลม
เปลวไฟแรง แดงฉาบ ฟ้าอาบเลือด
น้ำใจเหือด เลือดนอง ร้องไห้ร้องห่ม
ปัตตานี ยะลา นราระทม
หรือจะเฉย ให้ลม..ดับเทียนทั้งเมือง?
27 พฤศจิกายน 2550 19:47 น.
..สายลมทะเล..
ใต้ดิน ลึกลับ อับชื้น
เรายืน อยู่อย่าง โดดเดี่ยว
ซุ่มสร้าง ทางฝัน คนเดียว
รองรับ รถเที่ยว พรุ่งนี้
จราจร ข้างบน จราจล
ทุกคน หยุดนิ่ง อยู่กับที่
ทนทน อยู่ได้ สบายดี
ไม่มี ใครขยับ สร้างทาง
ขบวนการ ใต้ดิน จึงต้องเกิด
เพื่อระเบิด พิภพ เวิ้งว้าง
ประเทศ จะต้อง มีทาง
ก้าวย่าง ได้ไกล กว่านี้
24 พฤศจิกายน 2550 22:11 น.
..สายลมทะเล..
คิดถึงคนอยู่ไกล..ไกลก็ไกล
คิดถึงใจว่าห่าง..ห่างก็ห่าง
คิดว่าหวงว่าห่วง..ก็ห่วงบ้าง
คิดว่าร้างว่าเลือน..ก็ลืมจริง
ก็คงเป็นเรื่องราวธรรมดา
พอห่างกันไกลตาของชายหญิง
หมายว่าไกลใจภักดิ์ว่ารักจริง
กลับทอดทิ้งคนไกลเพราะใกล้ชิด
เพียงเริ่มต้นขึ้นจากจุดเล็กน้อย
แล้วจึงค่อยดำเนินเกินสนิท
กว่าจะไหวใจก็พลั้งเกินยั้งคิด
จึงได้ผิดต่อเขาที่อยู่ไกล
ยังคงห่วงเท่าที่พึงจะห่วง
ยังคงหวงเหมือนก่อนตอนอยู่ใกล้
และก็ยังรับรู้ว่าคนไกล
ยังห่วงไยกันอยู่ ไม่เปลี่ยนแปลง
..........................................
แจกันดินใบเดิม เริ่มหงอยเหงา
ดอกกุหลาบช่อเก่า เหงาจนแห้ง
ก้านเคยหยัดเขียวสด ก็หมดแรง
คงเริ่มแห้งนับแต่วันนั้นมา
อย่าได้โกรธกันเลย นะคนไกล
ที่ฉันรักคนใกล้เขามากกว่า
ก็มันเป็นเรื่องราวธรรมดา
เพราะห่างตาอ้างว้าง..จึงห่างใจ
Lovers
0 คน เลิฟ..สายลมทะเล..
Calendar
หน้าส่วนตัว
796
