7 ตุลาคม 2551 09:35 น.

+ จมลงกับความเหงา +

จมลงอยู่กับน้ำตาในม่านแห่งความฝัน
ลอยล่องเคว้งคว้างกลางฝันในคืนอันโหดร้าย
ซบตัวลงจมกับความเหงาที่ไม่มีใครข้างกาย
สายฝนโปรยปรายคล้ายตอกย้ำให้ฉันทรมาน

ค่ำคืนอันมืดมิดฉันปิดตัวในห้องร้างไร้รัก
จมปักกับเงาที่ไม่เคยได้ยินแม้เสียงหัวใจตัวเอง
ยิ้มให้กับความผิดหวังหัวเราะให้กับความโง่ของตัวเอง
นอนซมกับบทเพลง ที่บรรเลงแต่ความช้ำใจ

เปิดหน้าต่างแง้มรับกับสายลมที่เข้ามา
หัวใจฉันเหว่ว้าเหมือนจะปลดปลิวลอยคว้างไป
เอื้อมมือไขว่คว้าหวังว่าจะเจอคนดีบนฟ้าไกล
คว้าได้เพียงเศษหัวใจที่ว่างเปล่าเพื่อโอบกอดตัวเอง

สายลมหนาว

........................................................................

จมอยู่กับรอยยิ้มในวันเศร้าเงียบเหงา
เหลือเพียงเงาในวันที่หัวใจหวั่นไหว
เอนตัวซบนอนไร้เงาเธอเคียงข้างกาย
สายฝนโปรยปรายฟังคล้ายเสียงใจร้าวทรมาน

คืนค่ำมืดมิดปิดหัวใจไว้ในห้องแห่งความเศร้า
จมอยู่กับเงาของคืนเหงาในวันที่รักห่างหาย
ยิ้มให้กับความเศร้ามีเพียงน้ำตาเป็นเพื่อนข้างกาย
ฟังเพลงแล้วร้องไห้รู้มั้ยชั้นคิดถึงเธอ

เปิดหน้าต่างมองสายฝนที่ร่วงหล่น
หัวใจขื่นขมมันเหมือนจะปลิวหาย
เอื้อมมือไขว่คว้ากลับได้มาแต่ความว่างเปล่ายิ่งเศร้าใจ
เหลือเพียงเศษหัวใจไร้ค่าเพื่อกอดปลอบตัวเอง

หิมะขาว.......

1800

love

comment

6 ตุลาคม 2551 13:10 น.

ปลายฝน ... ต้นหนาว

สายลมหนาว & หิมะขาว

ปลายฝนต้นหนาวยังร้าวนัก
เงียบสงัดจมอยู่ในเงาความเหงา
ฝนพรมพร่างพรูจางบางเบา
ลมหนาวคลอเคล้าจนสั่นกาย

ดึกดื่นคืนร้างไร้เงารัก
สะอื้นหนักน้ำตาหล่นพร่างสาย
จะกี่ฝนกี่หนาวที่ผ่านกาย
ยังเดียวดายหัวใจยังอาดูร

ผ่านฤดูแห่งฝนสะเทือนหนาว
ก็ยังร้าวด้วยติดเหมันต์หม่น
ยังเฝ้าฝันถึงคนเคยเคียงชม
จะกี่ฝนกี่หนาว ... ยังร้าวใจ

หิมะขาว

1492

love

comment

30 กันยายน 2551 09:20 น.

เพราะรัก ... ใจจึงช้ำ

สายลมหนาว & หิมะขาว


เพราะรักมากจึงช้ำมาก
เพราะรักมากจึงเสียใจ
เพราะรักจึงมอบใจ
วาดหวังไว้ใจตอบแทน


เพราะรักจึงมุ่งหวัง
เพราะรักพังอาดูรแสน
เพราะรักร้าวคลอนแคลน
จึงตอบแทนด้วยน้ำตา

เพราะรักเลยคิดถึง
เพราะรักจึงเฝ้าวอนหา
เพราะรักมืดบอดตา
เพราะรักพาก้าวพลาดพัง


เพราะรักลบแย้มยิ้ม
เพราะรักสิ้นใจจึงหาย
เพราะรักคลายร้างจากไกล
จึงทำได้เพียงครวญคร่ำจนสิ้นลม


หิมะขาว

1401

love

comment

24 กันยายน 2551 14:00 น.