16 สิงหาคม 2545 10:05 น.
สาวน้อยช่างฝัน
ฉันนั้นอาจต้องลาจริงจริงแล้ว
โอ้...น้องแก้วจะลาพี่หนีไปไหน
อยู่กันก่อนเขียนกลอนกานท์หวานฤทัย
หากเธอไปใจของพี่นี้คงตรม......
ที่ลาไปใช่ว่าใจอยากจาก
เป็นเพราะจำใจมากอยากหลีกหนี
ไปให้ไกลคนที่เขาไม่ใยดี
ไปทั้งที่ต้องเจ็บแสนเหน็บใจ
15 สิงหาคม 2545 10:24 น.
สาวน้อยช่างฝัน
ฉันนั้นอาจต้องลาจริงจริงแล้ว
9 สิงหาคม 2545 12:14 น.
สาวน้อยช่างฝัน
จำคนนี้คนที่เธอรักได้บ้างไหม
เธอรู้ไหมใจแทบแตกแหลกสลาย
สงสารเธอที่จำใครไม่ได้อีกมากมาย
พ่อยอดชายคนดี่ที่สัญญา
กาลเวลาพาให้อะไรเปลี่ยน
มันเลยเลื่อนเปลี่ยนไปในทางเหงา
ทั้งทั้งที่เคยมีเพียงสองเรา
แต่ตอนนี้มีเขาก้าวเข้ามา
ฉันรู้ดีว่าเธอนั้นไม่เคยรักเขา
แต่เขาทำเสน่ห์เลห์เข้าหา
ให้เธอหลงงมงายทุกเวลา
ให้โหยหาไม่เป็นอันทำอะไร
ฉันอยากไปเจอคนดีอีกสักครั้ง
แต่ก็กลัวน้ำตาพังเมื่ออยู่ต่อหน้า
อยากให้รู้ว่ายังห่วงทุกทุกครา
พ่อแก้วตาของฉัน......ฉันยังเหมือนเดิม
8 สิงหาคม 2545 13:36 น.
สาวน้อยช่างฝัน
ที่จากมาใช่ว่าฉันนั้นผิด
เพราะฉันคิดถึงสองเราในวันข้างหน้า
ก็แค่จะกลับมาหวังสร้างตัว
ให้สมกลับที่เราเคยพูดกัน
ฉันจากมาไม่เคยเสียใจมากเท่าวันนี้
วันที่ฉันรู้ว่าเธอเหมือนคนบ้า
จำอะไรไม่ได้ในวันที่ผ่านมา
ฉันไม่เชื่อคนเขาว่าเธอบ้าไป
ฉันรู้ว่าเธอกำลังเป็นอะไร
ฉันก็ไม่กล้าที่จะเข้าไปหา
กลัวว่าฉันจะอดกลั้นน้ำตา
กลัวว่าตอนเห็นหน้าน้ำตานอง
ฉันสงสารเธอมากอยากจะช่วย
แต่ก็ด้อยปัญญาเวลานี้
ได้แต่ร้องให้เมื่อคิดถึงคนดี
ทั้งทั้งที่อยากช่วยแต่จนทาง
ในวันนี้ฉันหวังเพียงเธอยังจำฉันได้
ฉันจะไม่ขออะไรมากกว่านี้
พยายามนึกถึงฉันบ้างซิคนดี
เผื่อสักวันเธอจะเป็นเธอคนเดิม
8 สิงหาคม 2545 13:20 น.
สาวน้อยช่างฝัน
ยังจำวันเก่าเก่าได้เสมอ
ยังจำเธอไม่เคยเลือนจากใจฉัน
ยังจำวันที่เรามีกันและกัน
ยังจำวันที่ฉันประทับใจ
เธอมารับไปเที่ยวบ้านที่ราชบุรี
เธอคนดีเคยสัญญายังจำได้
เธอบอกว่าจะไม่ลืมคนคนนี้จนวันตาย
เธอบอกว่ารักฉันมากรักเหลือหลาย
เธอยังคอยขอบางอย่างทั้งอ้อนออด
เธอยังพรอดคำหวานมิเลือนหาย
ฉันยังจำได้ติดหูมิเว้นวาย
ฉันยังเคยแกล้งบอกว่าให้รอ
ฉันถามว่าหกปีรอได้ไหม
เธอยังบอกว่าไม่มีปัญหา
สำหรับฉันคนนี้ทุกเวลา
ก็ไม่นานผ่นมาตั้งสี่ปี
แต่วันนี้ฉันเองกลับรู้สึกผิด
ที่ฉันทิ้งเธอมาน้ำตาเอ่อ
ที่ฉันทำอย่างนี้มีเหตุผลนะเธอ
หวังแค่เธออภัยให้ในวันลา
หน้าส่วนตัว
1417
