16 กันยายน 2545 12:10 น.
สาแก้ว
หลับตาลงตรงความรู้สึกเหงา
แล้วคิดถึงความรักของสองเรา...และสิ่งที่กำลังจะเกิดขึ้น
ท่ามกลางความมืดและความรู้สึกที่ฝืน
ภายใต้ค่ำคืนแห่งดวงตา..เศร้า
อุทกภัยกำลังจะล้นเอ่อ
เพราะภาพที่เคลื่อนไหวคือเธอกับเขา
ความน่าจะเป็นคือส่วนของฉันและเธอ...คือเรา
กำลังจะแตกร้าวเพราะเค้าเข้ามา
อยากลืมตาแต่ภาพมัน..ยังเคลื่อนไหวต่อ
เธอหยอกล้อกับเขาอย่างหรรษา
ท่างกลางความมืดแห่งสายตา
ท่ามกลางความเหนื่อยล้าของหัวใจ
เอ่อแล้วน้ำตาเจ้ากรรม
เจ้าจะมาทำให้ข้าขาดใจใช่ไหม
หลั่งออกมาแล้วไม่ช่วยอะไร
ลบภาพเขาออกได้ไหม...ออกจากดวงตา
เหลือฉันและเธอเพียงสอง
แล้วฉันจะลองถามเธอดูสักครั้ง สักครา
ว่าสิ่งที่ปรากฏอยู่ต่อหน้า
คือภาพลวงตา ความน่าจะเป็น หรือความเป็นจริง
11 กันยายน 2545 14:00 น.
สาแก้ว
นับจากวันวาน......จากกันเนิ่นนาน
วินาที่ที่สั่นสะท้าน...นาทีที่ทรมาน
ชั่วโมงที่ร้าวราน....วันที่ฟุ้งซ่าน
เดือนแห่งรติกาล...
..ปีที่เคยหวาน
ผ่านเพียงวันวาน..ผ่านความเนิ่นนาน
ผ่านความสั่นสะท้าน..ผ่านความทรมาน
ผ่านความร้าวราน.....ผ่านหัวใจที่ฟุ้งซ่าน
ผ่านรติกาล.....แต่ไม่เคยผ่าน....
.....ยังติดนานในหัวใจฉันเท่าเดิม....
4 กันยายน 2545 12:13 น.
สาแก้ว
เมื่อรักแรกแลกใจ..หัวใจยื่น
รักหวานชื่นรื่นรักเป็นหนักหนา
รักหวานใจหวานลิ้มอิ่มทุกครา
อีกหวานตาหวานปากฝากคำพราย
เมื่อรักร้างล้างใจ...หัวใจขื่น
เธอเป็นอื่นปันใจแล้วห่างหาย
ทิ้งเศษรักเศษเดนไม่เสียดาย
แล้วย่างกลายจากไปกับใคร...กัน
19 สิงหาคม 2545 15:04 น.
สาแก้ว
ขอโทษ...ที่อยู่ดีดีก็หาย
แต่ไม่ได้หมายความว่าฉันลืมเธอ
ยังส่งหัวใจมาให้เสมอ
....คิดถึงเธอทุกเวลา
ฉันยังอยู่ตรงนี้
ตรงที่ความรู้สึก...ห่วงหา
ถึงแม้ว่ากาลเวลา
จะไม่เคยปราณีความรู้สึกก็ตาม
ถามว่ายังรักไหม
รักทั้งใจคือคำตอบของคำถาม
รักตลอดไป....ในทุกๆยาม
รัก..ของฉันยังส่งข้ามความห่างไกลมาให้เธอ..เหมือนเดิม
หน้าส่วนตัว
1565
