2 กรกฎาคม 2545 11:41 น.
สาแก้ว
จันทร์ครึ่งเสี้ยว....ครึ่งเดียวเปรี่ยวเหงา
ใครหนอจะเข้าใจเรา..เติมจันทร์เข้าให้ได้บ้าง
อย่าปล่อยให้หลงอยู่ในความรู้สึกที่อ้างว้าง
รู้สึกว่ามีรอยด่างตรงหัวใจ
จันทร์ครึ่งเซี่ยว...ครึ่งเดียวเที่ยวออกหา
กับเสี้ยวจันทราที่แหว่งหาย
ท่ามกลางดวงดาวที่เรียงราย
ท่ามกลางความเดียวดายของสายลม
จันทร์ครึ่งเซี่ยว....ครึ่งเดียวท้อ
กับการต้องรอความว่างปล่าว
กับหนึ่งหัวใจที่ปวดร้าว
คือความว่างปล่าวที่แฝงมากับนภา
จันทร์ครึ่งเซี่ยว......ครึ่งเดียวในฟ้าหม่น
วังเวงเวียนวนสับสนเหว่ว้า
หลายอารมณ์ความรู้สึกที่ผ่านมา
ทำไห้เกิดคราบน้ำตาแห่งดวงจันทร์
2 กรกฎาคม 2545 11:37 น.
สาแก้ว
สายลมจ๋าอย่าพัดมาได้ไหม
ถ้าจะพริ้วความหวั่นไหวมาให้ฉัน
หอบความรู้สึกเหงาเหงามาให้กัน
พรมผ่านผันฝันร้ายทำลายใจ
หัวใจยังเปราะบางและอ่อนอยู่
ยังไม่รู้ว่าจะหายดีวันไหน
ยังหลงเหลือคราบน้ำตาการร่ำไห้
ยังต้องใช้การเยียวยา...ให้หายดี
ยังฝันร้ายกล้ำกรายภาพอดีต
ดังคมมีดตามกรีดให้หลบหนี
ยังเข้มแข็งไม่พอต่อฉันขอที่
วอนลมนี้พริ้วสุขปลุกหัวใจ
ปลุกให้ตื่นจากภวังค์รักพังร้าว
ความช้ำตรมอันยาวนานนี้ได้ไหม
ขอหลุดพ้นจากห้องแคบในหัวใจ
แล้วหนีไปให้พ้นไม่กลับมา
วอนสายลมพรมพริ้วปลิวพัด
โบกสะบัดความหดหู่ขึ้นสู่ฟ้า
ให้แสงแดดแผดเผาคราบน้ำตา
อย่าหลงเหลือเจือใจให้ระทม
หน้าส่วนตัว
1122
