1 เมษายน 2547 13:32 น.
สิดามัน
ตราบดิ้นสิ้นดาวพราวแสง
หมดแรงหมดรักผลักไส
หมดชีวิตสิ้นสวาทขาดเยื้อใย
หมดรักไซร้แดดิ้นแทบสิ้นลม
26 มีนาคม 2547 17:48 น.
สิดามัน
อ รุโณ ทัยลับขับ ขอบฟ้า
สุ ริยา เลือนดับ กลับ สู่พื้น
แสง กระพริบ ดาว ส่องจันทร์
ฝัน มาเยือน สาด ส่องเปื้อน
ให้ เดือนลับ กลับ นภา
26 มีนาคม 2547 17:38 น.
สิดามัน
หริ่งเรไรร่ำร้อง อรุณรุ่ง
หอมน้ำปรุงจรุงรัก จักแห่งไหน
จักตรงนี้จักที่นี้ หรือที่ใด
จักแห่งไหน ในห่วงรัก ไม่พักคลาย
แม้ยามสาย บ่ายมีแดด แสดทั้งฟ้า
แสงส่องมา ส่องชีวิต ให้คิดถึง
แสงชีวิต แสงจากใคร ใจล่องลอย
แสงรักร้อย รักรุ่มรุ่ม กุมหัวใจ
ถึงแม้ใน ยามค่ำ ตะวันลับ
แม้เดือนดับ เดือนอับแสง แรงดาวน้อย
ทุกคืนวัน แม้คืนนี้พี่ยังคอย
เรือนรักร้อย รอรักเจ้า เฝ้าร่ำไป
25 มีนาคม 2547 12:40 น.
สิดามัน
พยาบาลพยาบาทเพราะขาดรัก
พยามนักพยามยิ่งทิ้งความฝัน
ขาดคนรักสูญเปล่าไม่กี่วัน
ทุกคืนฝันกับกาลนานเวลา
อาจจะเป็นที่มาฉายาเธอ
25 มีนาคม 2547 12:34 น.
สิดามัน
อันร้อยวันพลันเกี่ยว ดุจเกลียวคลื่น
ดังร้อยคืนลื่นไหลสู่ไพศาล
อันร้อยเล่ห์รักไกล ไม่ยืนนาน
รสร้อยหวานรสรักสลักลาย
หน้าส่วนตัว
624
