ฤา จันทรามิฉายส่องระรองรัตน์ ไร้แสงฉัตรสกาวผ่องห้องเวหน เฉกสีดำทาบหทัยในบัดดล สิริหม่นหมองปราศ..ประไพพรรณ สกาแอบแถบถิ่นประเทศไหน แนวเนาไพรเพ่งพิศจิตหุนหัน โสตสดับหว่างเวิ้งเอนกนันต์ ฤา มิมั่น..หมายปองจึงพ้องเมิน ใครหนอใครป้ายสี..มธุถ้อย ขอความหน่อย..ขจัดจ่าง..จึงห่างเหิน ปลีกวิเวก..หรือไร..ใจเพลิดเพลิน สราญเกิน..แดนสุข ณ หนใด กลับมาเถิดเป็นพื้นภูมิ ณ แดนนี้ ถ้อยวจี..จะมิต้อง..ขุ่นข้องใส โปรดกลับมาประดับนภ..ทะแนวไพร เรียงล้อมให้สว่างมิ่ง.. ณ อิงจันทร์
หน้าส่วนตัว
1757
