4 กันยายน 2549 13:26 น.
สุชาดา โมรา
วินาทีแห่งรักชักนำชีวิต
ขีดลิขิตเส้นทางตามความฝัน
จุดประกายสร้างเสริมเติมพลัง
รักชักนำจุดกำเนิดแห่งความดี
เปรียบสายรุ้งโค้งยาวบนฟากฟ้า
ชักนำพาสองเราแต้มแสงสี
ขีดสายใยผูกผูกพันสร้างไมตรี
คูณทวีต้นรักตราตรึงใจ
แม้นกายไกลสุดฟ้ายังคิดถึง
เฝ้ารำพึงห่วงหาและฝันใฝ่
ถึงกาลเวลาจะผันแปลไปอย่างไร
แต่หัวใจยังมั่นคงเสมอมา
ดุจดวงใจที่แข็งแก่งดั่งภูผา
ให้สัญญาผูกพันธ์เสมอหมั้น
เป็นแรงใจให้กันทุกคืนวัน
เธอและฉันรักกันนิรันดร
4 กันยายน 2549 10:31 น.
สุชาดา โมรา
ใครหนอ...ใคร...ทำให้ฉันเฝ้าคิดถึง
คอยคำนึงห่วงหาและฝันใฝ่
อยากได้ความรักความเมตตาความจริงใจ
อยู่ข้างในใจของเธอเพียงผู้เดียว
ใครหนอ...ใคร...ทำให้ฉันต้องลุ่มหลง
คอยพะวงเป็นห่วงเธอเสมอ
เหนื่อยบ้างไหมคนดี...ฉันรักเธอ
มั่นเสมอหัวใจที่ให้กัน
ภาพความหลังเลือนลางเพราะมีรัก
เธอปกปักรักษาฉันเสมอ
หวั่นไหวทุกคราที่พบเจอ
เพราะว่าเธอเป็นหัวใจของฉันเอง
จะสิบปียี่สิบปีเธอรอได้
ฉันเชื่อมั่นในสัจจะอธิฐาน
เพราะความรักของเธอคอยบันดาล
ความสุขสราญให้รักเราเติมเต็ม
ฟากฟ้าโพ้นทะเลอันกว้างใหญ่
จะข้ามไปด้วยกันจริงน่ะหรือ
จะลอนดอนยุโรปเราพบเจอ
ไปเรียนด้วยกันเสมอจนแต่งงาน
ขอให้ใครคนนี้ที่ฉันคิดถึง
พูดจริงใจดังคำว่า...
ฉันจะลองเชื่อใจดูสักครา
ขอเพียงเธอนั้นอย่าหลอกลวง
จากเพื่อนแปรเปลี่ยนเป็นคนรัก
ฉันเชื่อมั่นในคำที่เธอเอ่ย
เฉลยรักมากกว่าข้อสอบอันเชยเชย
แล้วลงเอยด้วยรักเธอจริงใจ
รู้ดีว่าหัวใจฉันเคยช้ำ...
ฉันยังนั่งคร่ำครวญ...ใครคนนั้น
แต่มีเธอให้กำลังใจฉัน...
ภาพวันนั้นจึงเลือนลางเสียเต็มที
สุดขอบฟ้าสุดนิยามแห่งคำรัก
มันในภักดิ์รักดีเธอคนนี้
เธอจะอยู่ในใจฉันนะคนดี
ทุกวินาทีเพื่อเธอเสมอมา
1 กันยายน 2549 15:50 น.
สุชาดา โมรา
ศาสดาแห่งรักอยู่ไหนหนอ
เหตุใดก่อความรักขึ้นมาได้
ไม่รู้ว่ารักเกิดขึ้นได้อย่างไร
แต่กลางใจฉันมีเธอก็เพียงพอ
สุดสายธารสุดขอบฟ้าจะร้องขอ
ฉันนั่งรอความรักอันยิ่งใหญ่
สุดไขว่คว้าเอื้อมมือตามเธอไป
แต่หัวใจใครคนนี้ก็รักเธอ
แม้นกายไกลสุดฟ้าเอื้อมไม่ถึง
ความรักจึงโบยบินส่งไปหา
บอกว่ารักเบียร์จริง ๆ นะกาลเวลา
ถึงจะล้า...ก็อยากบอกว่ารักเธอ
ฝากความรักไปกับลมที่ลอยล่อง
แล้วกู่ก้องรำพันหวานไว้แทนเพื่อน
บอกว่ารักภักดีจริงไม่บิดเบือน
เพราะเธอคอยเตือนให้ฉันอยู่และอดทน
รักเบียร์เสมอนะ...จากเพื่อนสามารถเปลี่ยนเป็นแฟนได้ ขอบคุณสำหรับ 10 ปีที่ให้กันนะ ชินจัง!!!! ต่อไปนี้โลกทั้งใบก็จะมีแต่เรา ไม่ว่าเราจะไปไกลขนาดไหนเบียร์ก็จะตามเราไปเสมอ... ขอบคุณนะสำหรับ 10 ปีที่ผ่านมา จนวันนี้เรารู้แล้วว่าเบียร์คือคนที่ดีที่สุดสำหรับเรา อีกอย่างเบียร์ก็ดีกว่าใครบางคนที่ใจร้ายด้วย ดีกว่าเยอะเลย
1 กันยายน 2549 15:38 น.
สุชาดา โมรา
เกิดเป็นชายชาติทหารชาญนักรบ
ต้องมาจบเพราะผลกรรมที่ทำไว้
ชาติจะดีเพราะมีคนคอยดูใจ
เป็นอย่างไรคนชั่วต้องกลัวตน
เกิดเป็นหญิงควรระวังวาจาผล
แม่น่ามลอย่าได้ทำอย่าเพิกเฉย
มีสมองไว้กลั่นกรองวาจาเชย ๆ
อย่าละเลยเลิกด่าว่าผู้อื่น...เป็นไหม
ทั้งผู้หญิงแลผู้ชายต้องมีศักดิ์
อย่าได้เกะกะระรานผู้อื่นเขา
อย่าให้คนอื่นเขาว่าไม่มีญาติคอยอบรมเรา
ต้องระวังอย่าโง่เขลาใครจะนินทา
นอกจากจะระวังปากและต้องระวังคำสัจ
พูดอะไรก็รู้จักให้ยอมรับ
อย่าให้เขาว่าเรานั้นเป็นคนชั่ว
พูดกลับกรอก...โอ้...ไม่น่าดู
คนรสสตอร์เป็นอย่างนี้เอง
จำไว้นะคะเด็ก ๆ โดยเฉพาะกับคนที่ชื่นุ่นที่อยู่อุดร คนฉลาดเขาไม่ต้องไปเกะกะระรานใคร คนฉลาดต้องไม่วุ่นวายกับใครเขา ต้องรู้จักอยู่เฉย ๆ จะดีกว่าเพราะว่าอย่าให้ใครเขาว่าว่าไม่มีญาติคอยอบรมสั่งสอน
นักเรียนบ้านม่วงของครูรับทราบไหมคะ
แล้วคนที่อ้างตัวว่ามีการศึกษาแต่ไร้การศึกษาอย่างยัยนุ่นล่ะคะ รู้จักคำว่าผู้ดีเขาไม่อวดตัวไหมคะ และผู้ดีต้องรู้จักรักษาสัญญา ผู้ดีต้องไม่ด่าคนอื่นว่าตอ...นะคะ และผู้ดีเขาต้องไม่อวดตัวว่าเป็นลูกผู้มีอิทธิพล หากอวดอีกจะแจ้งทักษิณเลย จะได้ไปกวาดล้างผู้มีอิทธิพล อ้อ...ผู้ดีต้องรู้ว่าอะไรควรไม่ควร
แล้วละดารับทราบหรือยัง...เพื่อนจัดการให้แล้วนะ
30 สิงหาคม 2549 11:14 น.
สุชาดา โมรา
อันความรักกาลเก่าแต่หนหลัง
ทั้งหวานทั้งชังจนเราต้องขื่นขม
สารพัดเมียเขามาระรานจน
ต้องระทมขมขื่นในจิตใจ
ผ่านมาแล้ว 1 ปีที่ฉันเลิก
แต่บังเกิดความทุกข์มากกว่าเก่า
คบคนผิดฉันเลยได้แต่เศร้า
เพราะเมียเขายังตามมาราวี
มีเบอร์ใครคนหนึ่งโทรมาหา
ปริศนาต้องโทรถามว่าเขา
มีธุระอะไรจ๋า...คุณนงเยาว์
ได้แต่เศร้าเพราะว่าหล่อนเป็นเมียมัน
ทั้งถูกด่าต่อว่าไม่มีเหลือ
นี่น่ะเหรอที่บอกว่ามีการศึกษา
ดั่งคนร้ายที่หมายปริดชีวา
ฉันจึงว่าเขาไปว่าเลวทราม
เบอร์ประหลาดโทรมาอีกฉันก็รับ
กลายเป็นเขาคนชั่วที่น่าตบ
อนิจจาความรักมันบัดซบ
ผู้ชายอะไรมาด่าหญิง
ได้แต่เศร้าเพราะเจ้าอนุสรณ์
อีกทั้งนุ่น-กิ่ง-โมแม่บังอร
รุมทำร้ายกันได้อย่างไร
......................
ฉันไปทำอะไรให้คุณหรือ
จึงมาด่าว่าซ้ำและสาปแช่ง
ผู้ดีเขาไม่ตอบอย่าต่อกร
เดี๋ยวจะหมายชีวีให้ต้องตรม...
อุตส่าห์ไม่ยุ่งไม่เกี่ยวข้อง
แต่กลับมาระรานฉันน่ะหรือ
อายแก่ใจตัวเองบ้างนะคนดี...
ฉันคนนี้ขอชนะอย่างผู้แพ้
ผู้ชายไม่ได้มีคนเดียวในโลก
ฉันก็มีความรักครั้งใหม่แล้ว
อย่าทำตัวเป็นมารร้ายของสังคม...
แม่น่ามลแหม...ช่างไม่อาย
ชายอื่นดีมีถมไป
แล้วทำไมฉันต้องมายื้อแย่งกับหล่อน
ฉันมีศักดิ์ศรีพอนะแม่หูเบา
เชื่อคำเขา...แล้วมาด่าฉันทำไม
เกิดเป็นชายอย่ามาคอยใส่ร้ายผู้หญิง
คิดเถอะพ่อมิ่งขวัญ...
ผู้หญิงเพศแม่นะจ๊ะ
อย่าได้เกะกะระรานใคร
อนุสรณ์เอ๋ย อนุสรณ์
คนอุดร...อย่าทำให้หมองศรี
ชาติทหารต้องเกิดมาเป็นคนดี
ได้ได้มีความชั่วระรานใคร
เป็นคำสั่งจากฉันผู้บังคับบัญชา
อย่าให้ความรักครั้งเก่าต้องหมองไหม้
ฉันจะจำภาพดีของเธอเอาไว้
แต่เธออย่าได้มาราวี...ฉัน
มิเช่นนั้นฉันจำต้องสั่งสอน
ว่าสิบตรีอย่าคิดมาต่อกร
กับนายร้อยอย่างฉันนะคนดี
...........................
ฉันไม่มีอะไรจะต้องบอก
ถึงจะพลาดเจอคนลวงโลก...
คิดผิดคิดใหม่และกลับตัว
ฉันจะอยู่สู้กับความอยุติธรรม
....................................................
พลาดไปแล้วก็กลับตัวได้ แต่อย่าให้คนใจบาปมารังควาญจะเป็นดี...กลอนจากผู้หญิงที่ต้องเสียน้ำตาให้เขามา 1 ปี และจากรักกลายเป็นแค้นและชิงชังจนยากที่จะบรรยาย...อีกทั้งผู้หญิงคนนี้เคยทุ่มเทมากมายเพื่อผู้ชายคนนี้จนแทบไม่เป็นอันทำอะไร ขอให้ผู้อ่านเป็นกำลังใจให้ผู้หญิงคนนี้และตามไปอ่านใน ยิ่งกว่า...คำพิพากษา ด้วยนะคะ เพราะเป็นสิ่งที่ผู้ชายคนนี้ทำให้กับเธอคนนี้จนเธอคนนี้ต้องต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีของลูกผู้หญิง ซึ่งได้ถูกผู้ชายคนหนึ่งใส่ร้ายป้ายความผิดและให้เมียเขา 4-5 คนมาระราน นักเขียนคนนี้จึงนำเรื่องราวของเธอมาเปิดเผยให้โลกทั้งโลกได้รู้ว่า... เป็นอย่างไร
บทกลอนนี้มาจากผู้หญิงคนนี้นะคะ ซึ่งได้รับการขออนุญาติจากเธอแล้วว่าจะนำเรื่องของเธอมาเขียนค่ะ
มาเป็นแรงใจให้ละดาด้วยนะคะ
หน้าส่วนตัว
1111
Lovers
0 คน เลิฟสุชาดา โมรา
