22 กรกฎาคม 2548 02:12 น.
สุญญะกาศ
โชคดีหลายชายหลากฝากนางเลือก
ไม่กระเสือกกระสนจนเจ้าหมอง
เมียงรูปหนึ่งซึ่งพิลาสวาดหวังครอง
โถนวลน้องควรยั้งแลชั่งใจ
เสือผู้หญิงจริงแท้ล้วนแปลยาก
ด้วยลมปากเปรยว่อนห่อนสงสัย
แต่ลมนั้นยังห่างต่างดวงใจ
ทำตาใสแทบส่อนจนหล่อนงัน
เจ้าใฝ่ปองรักแท้แลอบอุ่น
อ่อนละมุนสุภาพมาทาบขวัญ
ดั่งพี่ชายหมายป้องพ้องเดียวกัน
เฝ้ารอวันใจดวงน้อยค่อยคลอนแคลน
สิ่งทั้งหลายเธอหมายในดวงจิต
คล้ายบ่วงติดร้อนเร่าเฝ้าหวงแหน
ผวาดั่งโดนขวากหากใครแทน
เจ็บเหลือแสนแม้นเจ้าเฝ้าแต่คอย
20 กรกฎาคม 2548 01:16 น.
สุญญะกาศ
อุกาสะท่องให้ได้ยามใกล้บวช
คือบทสวดบาลีมีคำสอน
แล้วโกนทิ้งเกศาหาอาวรณ์
เพื่อไปนอนวัดป่าห้าราตรี
ตั้งดวงจิตอธิษฐานอันหาญกล้า
สัจวาจาจำมั่นไม่หันหนี
หากแดดิ้นสิ้นแล้วแคล้วอินทรีย์
ขอยินดีพลีสละเพื่อพระธรรม
ปฏิบัติเคร่งครัดวัดใจมั่น
เนื่องเพราะวันลาเร่งเกรงถลำ
จำท้ายวัดอยู่ดายเหมือนใครทำ
เสียงตึงตังเดินข้างเห็นหางตา
เดินจงกรมป่าช้าหาแหล่งเปลี่ยว
เงาโยมเทียวแวบไปทั้งซ้ายขวา
ค่อยวางเท้าก้าวเตรียมเจียมกายา
แผ่เมตตาก้มหน้าถึงซึ่งเชิงตะกอน
ฉันมื้อเดียวเทียวขอรอใส่บาตร
แค่หมายมาตรเพียงหนำดังคำสอน
เดินเท้าเปล่าละทิ้งสิ่งนิวรณ์
ค่อยให้คลอนจากกิเลสซึ่งเภทภัย
อัศจรรย์บรมปราชญ์ฉลาดล้ำ
เป็นผู้นำวิทยาให้อาศัย
กล้าละแม้นแดนสวรรค์อันอำไพ
ยากที่ใครกล้าถึงซึ่งสุญตา
29 มิถุนายน 2548 23:29 น.
สุญญะกาศ
น้ำเป็นสายพรายร่วงเมื่อดวงเนตร
ยลมูลเหตุแห่งสุขสนุกสนาน
ที่แห่งเก่าเราดำเนินหาเนิ่นนาน
เพียงแค่ผ่านกาลเวลามาค่อนปี
บัดนี้น้องยลแล้วไม่แคล้วทุกข์
ในใจถูกบั่นทอนร้าวรอนศรี
ยากจะหักถอดถอนอ่อนฤดี
เมื่อภาพพี่ซ้อนคู่อยู่กับดวง
ประหลาดนักได้ประจักษ์กับกาลต่าง
จากสว่างกระจ่างจับดังกับสรวง
ต้องทลายหายลับดับทั้งปวง
กลายเป็นห้วงบ่วงแห่งอเวจี
โอ้พี่เอ๋ยน้องเคยอยู่แนบคู่
ตระกองจ้องมองอยู่ณที่นี้
ใจสลายมลายสิ้นสมประดี
น้องไม่มีพี่แล้วนะแก้วเอย
หน้าส่วนตัว
2372
