เมืองใกล้แยกแตกตรึกข้าศึกรู้ เฝ้ารอดูวันเข่นเป็นฉนำ สมานรักหักเปราะเพราะคาวคำ จวบฟ้าดำนำไพรีเข้าตีเวียง คืนเดือนมืดยืดยาวราวชั่วกัป ด้วยสลับสีชาดหวิวหวาดเสียง ดาบวาววับสับเนื้อเถือรายเรียง หลายสำเนียงโหยร้องก้องตำบล พัทธสีมาหาเว้นเป็นไฟปรก ต่างตระหนกตื่นรี้หนีสถล ต่อให้หลบเร้นหายในสายชล หาได้พ้นเงื้อมอริผิจะตาม สุดท้ายคนโดนยุดฉุดด้วยหวาย ร้อยร่างกายที่ข้อเอ็นเป็นคำถาม สามัคคีดีไว้ใช่เดินตาม ฤๅอยากล่ามร้อยเอ็นเช่นเชลย
หน้าส่วนตัว
1382
