25 มิถุนายน 2554 17:46 น.
สุญญะกาศ
วสันตดิลกฉันท์
ร่ายเวทมหาสรประคัลภ์ ปริกรรม์ ณ เชิงเทิน
มนตรานุภาพอริเผชิญ มระดับ ธ จับเวียง
ข้าแต่พระมาตุธรณี ศิระนี้สิวางเรียง
หยาดพินทุโลหิตะก็เพียง ปุระป้องมิต้องจุณ
เตโชวโยฤนฤธาตุ ผิจะขาดนิราบุญ
ส่งเกื้อ ณ ถิ่นถิระสกุล รุหะพงศ์ดำรงพันธุ์
ลูกหลานสดับอุระสถิต นฤมิตนิรุทธ์กรรม์
บุญหนุนมหาธมะอนันต์ จุติฟ้าสุราลัย ๚ะ๛
ลูกตรองดีแล้ว จึงอาจเอื้อมนำความรักและหวงแหนแผ่นดินของปู่ย่าตายาย มาแสดงเพียงเพื่อให้รู้ว่า... บัดนี้พวกเรากำลังทำอะไรกันอยู่
16 มิถุนายน 2554 19:41 น.
สุญญะกาศ
แดดงามสีอุ่นคล้าย อำพัน
คล้อยเคลื่อนเลื่ิอนตะวัน ผ่องแผ้ว
ทอดกายบ่ายกิจพลัน พักผ่อน
กำซาบภาพยลแล้ว สุขแท้อัสดง ๚ะ๛
( ท่านพี่ๆน้องๆบ้านกลอน พักผ่อนกันนะครับ)
12 มิถุนายน 2554 16:41 น.
สุญญะกาศ
โอ้..พี่ขา ช่วยที มีเรื่องบอก
หนูช้ำชอก บอกให้ เพราะไร้หวัง
มีแฟนแล้ว ไม่อาจ ประกาศดัง
การงานพัง พ่อแม่ว่า ถ้าป่าวไป
พี่โปรดด้วย ช่วยที มีคลีนิค
ที่ไหนจิก สิ่งในท้อง ที่พองใหญ่
หนูพอมี ตังค์เก็บ เหน็บเอาไป
แต่หนูไร้ เพื่อนฝูง พาจูงเดิน
แล้วเข้าไป ห้องหับ ที่อับชื้น
หน้ามองพื้น ก้มหลบ ใครสบเขิน
นั่งขาหยั่ง ถ่างเหน็บ เจ็บเหลือเกิน
เลือดไหลเดิน ช่วยด้วย กลัวม้วยมร
ออกประตู นรก ปรกคลินิค
ขาชาดิก เดินช้า ยิ่งกว่าหนอน
แต่หัวใจ สะดิ้งส่าย คล้ายวานร
ตาบังอร จ้องประกาย..ชายชาตรี
ทั้งกรี๊ดกร๊าด กรีดกราย คล้ายจะบ้า
หล่อหนักหนา สูงล่ำ นำจี๊ดจี้
ดูสินั่น พี่ขา หน้าตาดี
หนูอยากได้ คนนี้ มาเป็นแฟน
( เหตุการณ์ผ่านมานับสิบปี แต่ยังจำได้ดีถึงเรื่องจากเขา ป่านนี้คนที่เป็นหัวหน้าที่ทำงานคนนั้นที่สงสารพาไปคลินิคยังทำอะไรไม่ขึ้นเลยขอรับ)
12 มิถุนายน 2554 03:59 น.
สุญญะกาศ
ฝนชโลม หลั่งริน แผ่นดินขวาน
แต่วันวาร เห็นชุก อยู่ทุกหน
แฝงลงใน แดนดิน กลิ่นเลือดปน
ปู่ย่าล้น ข้นขลัก ปกปักไทย
ละอองฝน ปนฟ้า คราอดีต
สายลมกรีด ผ่านหน้า อย่าสงสัย
คือลมรัก จากห้วง ผู้ครรไล
ท่านเสกไว้ แก่ลูกหลาน เนิ่นนานมา
มือที่ไกว เปลส่าย หลายชั่วรุ่น
ไอละมุน หลายตัก คอยรักษา
ผสมเผ่า ชาติเชื้อ เนื้อกายา
หลอมกันมา หารู้ ปู่ย่าใคร
แม้สุดท้าย แผ่นขวาน จะรานรัก
ลูกขอภักดิ์ ตักอุ่น มิเฉไฉ
ลมเจ้าเอย ยังไม่เลือน เตือนหัวใจ
ลูกหลานไทย ต่อยอดรัก สามัคคี ๚ะ๛
4 มิถุนายน 2554 02:03 น.
สุญญะกาศ
อินทรวิเชียรฉันท์๑๑
งามเอย ธ เติมช้อง รติคล้องบ่อาดูร
งามยาตรพิลาสพูน ผิจะเยื้องเมลืององค์
งามแม้นละภูษา สรกล้าสิมาปลง-
สู่ทาส ณ คาม..คง- สิรินั้นมิพลันเลือน ๚ะ๛
วสันตดิลกฉันท์๑๔
พักตร์งามจรัสนฤพิลาส ปริชาติมิอาจเทียม
แม้นโรยละลิบอมรเรียม ก็มิหลั่นสิผันลอย
หากพลาดนิราศบ่ถิรทุกข์ รติสุขจะเวียนคอย
สูงส่งลุชั้นศิรทยอย- นิรทาสประกาศวรรณ๚ะ๛
จินตนาจากบทละคร "ทาสรัก" ช่อง3
หน้าส่วนตัว
1870
