31 ธันวาคม 2552 10:30 น.

สวัสดีปีขาล

สุนิพนธ์

ศุภฤกษ์เบิกฟ้ามาอีกแล้ว
ดุจแสงแก้วเรืองรองส่องสีใส
สรรพสิ่งแผ้วผ่องเป็นยองใย
ขึ้นปีใหม่วาววับรับอรุณ

วันคืนผ่านอาจเศร้าเคล้าหมองหม่น
ทุกข์ระคนปัญหาพาหัวหมุน
เศรษฐกิจการค้าถ้าขาดทุน
ความบาดหมางคุกรุ่นเมื่อวันวาน

ปล่อยให้พ้นผ่านลับกับวันเก่า
ทิ้งความเศร้าจากไปไม่สืบสาน
ลบล้างสิ้นไปพร้อมรัตติกาล
อรุณฉานคือดิถีเริ่มมีชัย

สุขภาพสมบูรณ์หนุนนำโชค
ไร้ทุกข์โศกโภควัฒน์นิรัติศรัย
ปลอดโรคาพยาธิอุบัติภัย
อายุวัยยั่งยืนทุกคืนครา

หวังสิ่งใดให้สมอารมณ์คิด
สหายมิตรสร้างเสริมเพิ่มหรรษา
ประเทศชาติร่มเย็นเป็นมรรคา
เบื้องบนฟ้าปกป้องคุ้มครองเมือง

ประสบสุขสวัสดีในปีขาล
รื่นสราญร่วมแรงทั้งแดงเหลือง
น้ำเงินขาวพราวฟ้าพารุ่งเรือง
เลิกขุ่นเคืองหันหน้าสามัคคี				
26 ธันวาคม 2552 14:09 น.

เปลี่ยนเบอร์...เปลี่ยนใจ

สุนิพนธ์

แรกประสบพบกันสัมพันธ์จิต
กระชับมิตรมอบเบอร์ทั้งเธอฉัน
ไม่เห็นหน้าคราใดใจผูกพัน
คุยทุกวันว่างเว้นเป็นต้องโทร


		ด้วยห่วงหาอาวรณ์แม้นอนนั่ง
		ดุจมนต์ขลังขยี้ใจให้สุขโข
		ยามเงียบเหงาเฝ้าพล่ามข้อความโชว์
		ต้องตอบโต้ต่อคำประจำวัน


กาลเวลาวิ่งผ่านความหวานชืด
เริ่มจางจืดเมินเฉยคนเคยฝัน
เวลาว่างอ้างว่าสารพัน
ข้อความสั้นส่งไปไร้วี่แวว


		พยายามตามติดเพื่อชิดใกล้
		แต่เยื่อใยไมตรีคงหนีแล้ว
		จนเปลี่ยนเบอร์บ่งชี้ลี้หลบแจว
		เป็นแน่แน่วหน่วงหนักรักมลาย


มิบอกกล่าวเล่าเกริ่นเมินสนิท
คงหมดสิทธิ์สร้างสรรค์ฝันสลาย
สิ้นแรงเพ้อพร่ำหาสาธยาย
เมื่อกลับกลายกล้ำกลืนจำฝืนทน


		การเปลี่ยนเบอร์เปลี่ยนใจในครานี้
		จงเด่นดีกว่าใดในทุกหน
		เมื่อสิ้นเยื่อตัดใยในตัวตน
		ก็จงพ้นจนหายตายจากกัน				
23 ธันวาคม 2552 18:48 น.

ภาพอดีต

สุนิพนธ์

เธอลาลับดับสิ้นโบยบินจาก
เหลือภาพฝากตอกย้ำให้ช้ำหมอง
อดีตหลังครั้งก่อนย้อนกลับมอง
น้ำตานองรินหลั่งทุกครั้งไป

		เสมือนยังอยู่ชิดสนิทหน้า
		ภาพสบตายิ้มหยอกเหมือนบอกไข
		ยิ่งเพ่งพิศจิตจ้องละล่องไกล
		น้ำตาไหลพรั่งพรูไม่รู้ตัว

เธอเป็นสุขสมหมายสบายแล้ว
ฉันยังแกร่วจ่อมจมซมสลัว
วิมานรักพังภินท์สิ้นมืดมัว
โปรดรับตัวหัวใจไปอีกคน

		อย่าทิ้งให้เดียวดายเหมือนตายซาก
		ทนวิบากยากเข็ญบำเพ็ญผล
		ถึงแม้อยู่เหมือนไปไร้ตัวตน
		ช่างมืดมนแม้จันทร์คืนวันเพ็ญ

ไม่มีใครในหล้ามาแทนทด
แทบทั้งหมดปฐพีไม่มีเห็น
ยากมองหาหญิงใดให้เอียงเอน
เพราะเธอเป็นยอดดวงใจในผู้เดียว

		อยากหยิบภาพทิ้งไปเสียไกลห่าง
		แต่อ้างว้างเกินใจใฝ่แลเหลียว
		จำต้องให้เวลาช่วยยาเยียว
		อีกประเดี๋ยวเธอคงกลับมารับไป
				
22 ธันวาคม 2552 06:35 น.

เงินกู้นอกระบบ

สุนิพนธ์

เมื่อเดือดร้อนแร้นแค้นแสนสาหัส
หวังพึ่งรัฐยุ่งยากลำบากหลาย
ธนาคารปฏิเสธสำเร็จราย
ด้วยต้นสายหลักฐานไม่ผ่านเกณฑ์
				
ยุคข้าวยากหมากแพงค่าแรงต่ำ
หาเช้าค่ำดุจครกขึ้นเขาเข็ญ
ช่างเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าน้ำตากระเด็น
ชีวิตเป็นเช่นนี้อีกกี่นาน

ต้องบากหน้าหากู้ถึงรู้ผิด
แต่จนจิตจำใจในพื้นฐาน
คิดคำนวณต้นออกดอกเบี้ยบาน
เพียงพ้นผ่านจุดวิกฤติชีวิตพอ

ยอมเป็นเหยื่อเจ้าหนี้ที่ขูดเลือด
แทบแห้งเหือดหิวโหยระทวยท้อ
เศรษฐกิจพิษสะพัดเหมือนตัดคอ
จึงชะลอขอค้างเป็นบางวัน

ยิ่งดิ้นรนยิ่งร้ายคล้ายโดนสาป
วิงวอนกราบเมตตาก่อนขอผ่อนผัน
กลับข่มขู่คุกคามตามโรมรัน
สารพันทวงหนี้ที่ล้นตัว

หมดทางฝันหันหน้าหาใครช่วย
เหมือนคนป่วยสิ้นสร้างทางสลัว
หลากปัญหาว้าวุ่นล้วนขุ่นมัว
อยู่ก็กลัวหวาดผวาขอลาตาย...				
21 ธันวาคม 2552 12:16 น.

เด็กข้างถนน

สุนิพนธ์

ด้วยยากจนข้นแค้นแดนดอยป่า
การศึกษาต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
เห็นภูเขากับฟ้าปฐพี
จึงไม่มีโอกาสเพราะขาดแคลน

สวนพืชผักปักปลูกคลุกดินแดด
อาทิตย์แผดเผาคล้ำลำบากแสน
อนาคตหดหู่อยู่แกนแกน
ไร้ปึกแผ่นแน่นหนาชะตากรรม

เมื่อถูกชวนชักพามาเมืองใหญ่
เพียงฝันใฝ่ได้งานแม้การต่ำ
ถึงเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าตั้งตาทำ
ผิวกร้านดำเช่นไรไม่นำพา

ยึดสี่แยกแบกถังตั้งตำแหน่ง
พอไฟแดงแฝงร่างเหยาะย่างหา
พวงมาลัยขายท่านผู้ผ่านมา
เด็กแม่ค้าข้างถนนผู้คนเมิน

อากาศร้อนอ่อนล้าหน้าแดงก่ำ
ฝุ่นควันดำซ้ำซัดไม่ขัดเขิน
จำใจสู้อยู่สร้างตามทางเดิน
คำว่าเงินคืองานการทำกิน

ผ่านมาทางที่เก่าเช้าวันนี้
ไม่เห็นมีแม่ค้ามาลัยถิ่น
อ่านพบข่าวด่าวดับลับชีวิน
รถชนดิ้นสิ้นใจไปเมื่อวาน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสุนิพนธ์
Lovings  สุนิพนธ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสุนิพนธ์
Lovings  สุนิพนธ์ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟสุนิพนธ์
Lovings  สุนิพนธ์ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงสุนิพนธ์