ความตาย...ง่ายนิดเดียว

สุริยันต์ จันทราทิตย์

     ๏ สวัสดีความตายกรายมาเฉียด
					
โรคภัยเบียดรุมจนทนไม่ไหว

เผชิญทุกข์ยากขืนเกินฝืนใจ
						
สติหลุดลอยไกลในภวังค์

     ๏ เหมือนรอคอยลอยคอจนท้อแท้
				
กลางกระแสเลชลไกลพ้นฝั่ง

โอ้ว่าร่างกายนี้ไม่จีรัง
						
นับวันยิ่งผุพังสังขารโรย

     ๏ หามิตรแท้แม้หนึ่งพึ่งยังยาก
					
ครองร่างทรากทรุดถอนอ่อนระโหย

ที่อวลกลิ่นความตายกำจายโชย
						
เพียงแต่โดยลำพังยังเดียวดาย

     ๏ อันว่าตอนทุกข์ยากลำบากไข้
					
หนอกระไรเพื่อนลี้ลับหนีหาย

ไม่เหมือนคราสนุกสุขสบาย	

มิตรมากมายหลายหลากจนยากจำ

     ๏ ระงับจิตปิดใจไม่ฟุ้งซ่าน

หยุดอาการละเมอครวญเพ้อพร่ำ

จะไปสนทำไมฅนใจดำ
						
เลิกครวญคร่ำอาลัยให้ป่วยการ

     ๏ เมื่อเกิดมาเพียงหนึ่งก็ตายหนึ่ง
					
คือกฏซึ่งเป็นไปในสังสารฯ

หากยังไม่ถึงพระนิรวาน
						
ก็ต้องผ่านเกิดดับชั่วกัปป์กัลป์

     ๏ จึงนอนรอความตายที่กรายเฉียด
					
มิหยามเหยียดเกลียดกลัวจนตัวสั่น

ระบายยิ้มประทับต้อนรับมัน	

เห็นไหมนั่นความตาย....ง่ายนิดเดียว.....๚๛