ปลาชะโด

ส่องหล้า

ยอดผักบุ้งทอดปล้องกลางหนองน้ำ
เหนือขุ่นโคลนมืดดำใต้น้ำลึก	
พื้นแผ่นโคลนสงบงันผสานผลึก
รอไหวติงใต้สำนึกตรึกตรองจินต์

ฝูงปลาซิวผิวน้ำเริงร่ำเหยื่อ
พื้นแผ่นน้ำจุนเจือประจำถิ่น
ระเริงร่ายว่ายคว้าออกหากิน
มวลเกสรที่ร่วงรินกลิ่นอบอวน

ปลาตะเพียนหางแดงแฝงผักบุ้ง
กระโจนพุ่งแกว่งกวัดสะบัดหวน
กระทุ่มน้ำขุ่นคว้าเข้ามากวน
ทำปั่นป่วนเวิ้งน้ำคล่ำดินโคลน

เจ้าชะโดแฝงโคลนกระโจนผาง
สะบัดหางวาดฟ้าท่าผาดโผน
เกล็ดหยาบดำหัวใจไร้อ่อนโยน
ฮุบและกัดสะบัดโพ้นน้ำกระจาย

ยอดผักบุ้งหักซบลงกับวิถี
เวิ้งนทีประหวั่นเกินมั่นหมาย
น้ำกระเพื่อมเหลื่อมซัดกระจัดกระจาย
แล้วสักพักก็เงียบหายไปกับกาล

ยอดผักบุ้งจมหายอยู่ใต้หน
วิถีแห่งมืดมนก่นประหาร
ปรุงเกินธรรมกรรมลิขิตจิตวิญญาณ
การปรุงหว่านผลกรรมร่ำนที

เช้าวันใหม่ผักบุ้งเริ่มทอดยอด
แลตลอดคุ้งน้ำตามวิถี
สงบงันเงียบไฉนสายวารี
ไม่ไหวติงเหมือนดั่งทีเช่นเคยมา

มวลมาลีคลี่กลีบพิสุทธิ์กลิ่น
โปรยเกสรร่วงรินแห่งบุบผา
สู่พื้นน้ำสงบนิ่งในเวลา
ฝูงปลาซิวหายหน้าไม่มาเยือน

ใต้พื้นโคลนขุ่นขุ่นดูข้นคลั่ก
มืดมนนักหัวใจไม่ขับเคลื่อน
บนน้ำใสนิ่งงันประหวั่น-เตือน
รอยบาดแผลฉีกเฉือนแห่งวันวาน

เจ้าชะโดยังแฝงสำแดงฤทธิ์
ยอดผักบุ้งทอดสิทธิ์ตลอดย่าน
ฝูงปลาซิวตรึกนทีเผยคลี่กาล
รอขับขานตามวิถีของชีวิต...