3 ธันวาคม 2547 15:19 น.
หญ้าคา
ช่วยบอกหน่อย ได้ไหม ในใจเจ้า
อย่าปล่อยฉัน ให้เดา อยู่ได้ไหม
ฉันมองตา เหมือนว่าเธอ ไม่มีใจ
ไม่เหมือนคำ ที่ย้ำไว้ ว่ารักกัน
หรือว่าฉัน คนนี้ ไม่มีค่า
เธอแค่ใช้ มารยา มาหลอกฉัน
คำว่ารัก ที่เธอเคย เอ่ยบอกกัน
เป็นเพียงแค่ คำจำนัน ในการรอ
บอกฉันน่ะ คนดี บอกทีเหอะ
ปล่อยฉันเถอะ ปล่อยกัน น๊ะฉันขอ
หากไม่รัก ฉันจริง อย่าให้รอ
เพราะฉันท้อ และหวั่นไหว สายตาเธอ
2 ธันวาคม 2547 15:54 น.
หญ้าคา
คำที่เธอ เอ่ยบอกกัน รักฉันมาก
เป็นแค่เพียง ลมปาก เธอใช่ไหม
แค่คำรัก ที่เธออำ เอ่ยพร่ำไป
แต่ฉันเอง กลับหลงไหล ไปกับมัน
กว่าจะรู้ ความจริง มันก็สาย
ทั้งหัวใจ ถลำลึก เหมือนนึกฝัน
แอบยิ้มหวาน เป็นสุข อยู่ทุกวัน
จากที่เธอ แสร้งผูกผัน หลอกกันมา
คำว่ารัก จากที่เธอ เสนอออก
คำที่บอก หลอกฉัน ให้ฝันหา
แต่วันนี้ เธอเปลี่ยนไป ไม่กลับมา
ปล่อยให้ฉัน โหยหา คนลาไกล
ฉันเพิ่งรู้ ว่าคำรัก จากเธอนั้น
เป็นคำรัก ที่หลอกกัน ลวงฉันไว้
แต่ภายหลัง เมื่อได้พบ คนรู้ใจ
คนที่เธอ รั้งเอาไว้ ก็หมดงาน
ต่อไปนี้ ฉันคงมี หน้าที่ใหม่
คือหน้าที่ ซ่อมหัวใจ ให้หยุดฝัน
ลบคำรัก ที่เธอเคย เอ่ยบอกกัน
ฉีกภาพเธอ จากใจฉัน จบกันที
1 ธันวาคม 2547 11:10 น.
หญ้าคา
เมื่อความเหงา เข้าครอบคลุม ห่อหุ้มจิต
ชวนให้คิด ลนรวนเร สิเหน่หา
เมื่อความเหงา มาประทุ ในอุรา
เกิดมายา หลอนใจ ให้ทุกข์ตรม
ยิ่งลมหนาว หน้านี้ สุดหนาวหนัก
ขาดคนรัก พาหนาวใจ ให้ขื่นขม
ขาดผ้าห่ม เสื้อกันหนาว หนาวแค่ลม
แต่ระบม เพราะรักขาด หนาวบาดใจ
แม้นหนาวลม ห่มผ้า ผิงไฟอุ่น
แต่หนาวรัก ตอนวัยรุ่น ความอุ่นหาย
หากได้รัก มาห่มใจ ให้ผ่อนคลาย
ความหนาวใจ คงสลาย ไปนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
927
