25 กรกฎาคม 2546 17:14 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
จะมีอะไรเหลืออยู่บ้างไหม
แม้น้ำใจจุนเจือสักนิดหนึ่ง
มีไหมในเพียงเสี้ยวของความคำนึง
ความคิดถึงอันอบอุ่นอ่อนโยน
จะมีอะไรเหลืออยู่บ้าง
นอกจากความอ้างว้างในคืนสับสน
สิ้นไร้แม้น้ำใจของใครบางคน
ที่เคยมีเปี่ยมล้นหัวใจ
จะมีอะไรหลงเหลือ
ให้ใจดวงนี้เชื่อถือได้
เมื่อต่างคนต่างหันหลังให้กันไป
สิ่งดีดีที่เคยมีมากมาย....
ก็หมดความหมาย...ในทันที
25 กรกฎาคม 2546 17:12 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
อยากให้เธอรู้สึกเหมือนเก่า
สิ่งดี ๆระหว่างเรายังอยู่ได้ไหม
แม้จะแตกต่างในความเป็นไป
อย่างน้อย...ก็ขอความจริงใจ...เหมือนเดิม
25 กรกฎาคม 2546 17:11 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
รับได้ไหมล่ะคนธรรมดา
คนที่รักเธอมากกว่าคนในชีวิตที่ผ่านมาคนไหน ๆ
มีให้เท่านี้จะอยู่กับฉันได้ไหมคนดีหรือจากไป
ฉันไม่มีอะไรมากมายรู้แต่ถ้ามีเธอฉันดูแลเธอได้ก็แล้วกัน
25 กรกฎาคม 2546 17:09 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
อย่าคิดว่าฉันไม่รู้
กับเรื่องที่เธอมีใครอยู่อย่างออกนอกหน้า
อย่าคิดว่าฉันไม่มีปัญญา
ถึงกับไม่รู้เรื่องว่าอะไรเป็นอะไร
เพียงแต่โวยวายไม่เป็น
ทั้งที่รู้ที่เห็นถึงไหน ๆ
เพียงแต่คิดว่าก็แค่กำลังจะเสียคนไม่จริงใจ
มันไม่ใช่เรื่องใหญ่พอจะเอาศักดิ์ศรีไปยื้อไว้
................ให้ทุเรศตา..............
25 กรกฎาคม 2546 17:07 น.
หนึ่งเดียวคนนี้
มากไปหน่อยแล้วมั้ง
นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้ว
นึกหรือว่าฉันไม่รู้แกว
ผู้ชายใจตึกแถวอย่างเธอ
นี่ขนาดนั่งอยู่กับฉัน
ยังมองข้ามหัวกันตอนฉันเผลอ
ให้มันได้อย่างนี้สิเธอ
ไม่มากไปหน่อยเหรอ...คุณผู้ชาย
ถ้าฉันทำอย่างนี้บ้าง
ยิ้มกับหนุ่มข้างทางแล้วบอกไม่เสียหาย
ไปเที่ยวกับหนุ่มอีกคนแล้วบอกไม่สบาย
โกหกให้หน้าตายคล้าย ๆกัน
เธอจะคิดบ้างหรือเปล่า
ใจเขาใจเราทำนองนั้น
ถ้าเธอเห็นว่าความเป็นผู้ชายต้องจับให้ได้ไล่ให้ทัน
ก็ขอให้เราเลิกกันเป็นอันจบเกมส์!
หน้าส่วนตัว
1658
