7 ตุลาคม 2547 17:43 น.
หนุ่มเพรียกไพร
รักวันวานชื้นฉ่ำพร่ำจิต
รักพรำจิตส่งเสริมเกื้อรักหนุน
รักของพี่มีแต่บทรักจนจน
รักบางคนร่ำรวยแต่เงินทอง
รักของพี่ถึงแม้เป็นรักเนื้อ
รักมั่นเชื่อเหลือไว้แด่นวลไข
รักยึดมั่นในจิตรแต่ทรามวัย
รักมั่นใจรักมั่นนิรันทร์เธอ
5 ตุลาคม 2547 08:07 น.
หนุ่มเพรียกไพร
โอว่าจาวสนาเจ้าเอย
ช่างลงเอยเหมาะสมแท้นวลน้อง
โอว่าแก้วตาสนาไม่เมอ
โอนวลน้องช่างงามนี้กระไร
เมื่อแรกพบสบจ้องกระย่องยิ้ม
ดูจิ้มลิ้มสิ้มแส่เนื้อนวลไข
เจ้างามตาวาจาเพราะเนี้ยกระไร
แอบยิ้มให้เห็นไหมนวลลอล
ดูวาท่าริ้วปากช่างเหมาะเจาะ
ยิ้มเสนาะหัวเราะร่างร่าเริงใส
ยิ้มของเจ้าทำให้พี่เบิกบานใจ
ยิ้มสดใสโลกงดงามทั่วคนา
5 ตุลาคม 2547 04:18 น.
หนุ่มเพรียกไพร
หากรักขมชีวิตจะทุกข์หนัก
หมดสิ้นรักหนีหน่ายมีเป็นสอง
ให่ความรักกลับคืนมาไม่สมปอง
หากแค่ลองคิดอ่านมองการณืไกล
เธอช่างดีเขาช่างเลวไมได้ว่า
ขอแต่อย่าเบื่อรักหักเราสอง
มีเรื่องมากตัดทิ้งค่อยประคอง
ส่วยดีต้องเก็บมาบ้างเชยความขาดจาง
อยากรู้นักรักครั้งนี้ทำมัยพ่าย
เรื่องหนีหน่ายเป็นไงเธอทั้งสอง
หญิงไร้เงาขาดรักไม่สมปอง
เพรียกไพรต้องช่วยอีกครั้งจะเป็นไร
บอกมาเถิดแก้วตากลับมาแล้ว
สิ่งที่แคล้วคลาดไปเมื่อเราสอง
แค่ก่อนมาเราคุยช่วงทนอง
บางตอนต้องขาดไปใช่ไปนาน
ความน่ารักหวานซึ้งยังตรึงจิต
ยังเป็นมิตรภาพคอยหนุนหลัง
ความรักพี่แน่แท้สุดจีรัง
มอบพลังกำลังใจให้เธอ...............ผู้เดียว
5 ตุลาคม 2547 04:03 น.
หนุ่มเพรียกไพร
ริมหน้าต่างนั่งเมอรำพันรัก
คิดถึงนักแม่ชูชื้นเนื้อทองไข
พี่นั่งนอนลุกเดินวิงเวียนใจ
คิดถึงทรามวันทูลหัวแม่แก้วตา
ยกขันน้ำขึ้นมาจะกลืนคอ
ทำไมหนอคิดถึงแต่นวลรหา
ในใจพี่มีแต่จิตรเต็มอุรา
โปรดเถิดหนาเหลียวมองมาบอกสักคำ
หากไม่รักพี่ไม่ว่าแม่แก้วเอย
โปรดเฉลยไขข้องให้อุ่นศรี
หากน้องตอบขันหมากจะทันที
วิวาห์นี้หมดสิ้นไม่มีเธอ
4 ตุลาคม 2547 04:47 น.
หนุ่มเพรียกไพร
ไปไหนเล่าคนดีหยุดเสียก่อน
จะจากจรผ่อนหนีไปไกลหน
ทั้งที่รู้ว่าพี่รักน่ามน
โถหนอคนใจดำช่างไม่แล
จะดุด่าว่าโทษจะเคืองโกรธ
จะมีโจทย์กี่คนพี่ไม่สน
จะลงญาว่ากล่าวพี่ก็ทน
รักอนงค์นเดียวแคร์จริงจริง
ในเมื่อวานเข้าใจผิดน้องฟังนิด
ในดวงจิดไม่ริคิดเป็นสอง
เพื่อนมาเยี่ยมห่างไกลใช่หมายปอง
กลับเถิกน้องกลับมารักวันวาน......................ยังหวานอยู่
หน้าส่วนตัว
622
