ดอกชบาหลังบ้านบานสวย

หมอกจาง

ใกล้เที่ยง

นั่งเล่นอยู่หลังบ้าน

มีเก้าอี้ มีโต๊ะ มีกาแฟหนึ่งแก้ว

แดดยังอ่อน อุ่น ยังไม่ร้อน

ลมพัดเย็น

นั่งหันหลังให้ดวงอาทิตย์ ในมือมีหนังสืออยู่เล่มหนึ่ง

ถือไว้ พลิกมา พลิกไป แต่ไม่อ่าน

คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย 

ต้นชบาริมรั้วออกดอกสีแดงสะพรั่ง

เหมือนจะเพิ่งสังเกตเห็น ว่าริมรั้วบ้านมีต้นชบา

พูดให้ถูก คงต้องพูดว่าเคยเห็น แต่ไม่ทันได้สังเกตมากกว่า

ฟ้าสีฟ้า ดอกชบาสีแดง 

หญ้าสีเขียวสด
.
.

เอนตัวบนเก้าอี้ เด็ดใบหญ้าวางบนพุง

ลมพัด ใบหญ้าที่วางไว้ขยับริกริก หากแต่ไม่ปลิว

ขนเป็นขุยๆเล็กๆบนเสื้อช่วยกันยึดใบหญ้าไว้
.
.
โลกหมุนได้ด้วยการเปลี่ยนแปลง

นี่เป็นความจริง..

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างในโลกก็เหมือนล้วนแล้วแต่พยายามที่จะต้อต้านการเปลี่ยนแปลง

นี่ก็เป็นความจริงอีกเช่นกัน..

บางทีระหว่างการเปลี่ยนแปลง และการต้อต้านการเปลี่ยนแปลง คงมีจุดสมดุลอยู่จุดหนึ่ง

จุดไหนล่ะ?

จุดที่เรายืนอยู่กันนี่แหละมั้ง..
.
.
ขุยเสื้อยังเกาะใบหญ้าแน่น

ลมก็ยังคงเพียรพัด
.
.

ด้านนอก วุ่นวาย สับสน

หลายการเปลี่ยนแปลงคงขยับกายเพื่อจะขับหมุนเคลื่อนโลก

และแน่นอนที่ย่อมชักนำให้หลายการต่อต้านนั้นลุกฮือ
.
.
ตรงหลังบ้าน

ฉันเอนตัวลงนอนมองท้องฟ้า ที่มีดอกชบาสีแดงทาบตัด

วันนี้ ดอกชบาที่บ้านฉันบานสวย