11 มิถุนายน 2550 23:00 น.

อวลอารมณ์

หอมดอกลำดวน

thaisong34.jpg


อำพนมนตร์เสน่ห์ห้วง           เวหา
เรื่อเรื่อแสงสุริยา                  ยาตรเยื้อง
เปลวทองทาบผืนนภา           ทอเด่น
เผยรุ่งอรุณฉายเรื้อง              ร่วมพื้นไผทสมัย

นพคุณกระจ่างแจ้ง                  จักรวาล
คอยปลอบประโลมลาน             แหล่งหล้า
น้ำค้างหมอกบรรสาร                บรรสบภพเอย
สัพยอกเย้ยหยาดฟ้า                 หยดเฟื้อยฟ่องฟู

ลมเช้าโชยเฉื่อยชั้น-              เชิง,ชาย
ซ้อนกลิ่นบุปชาติราย                จรดด้าว
โอ้อณูกรุ่นกำจาย                     จรุงจิต
เรื่อยเรื่อยละอองอะคร้าว           หน่วงเคลิ้มในภวังค์

เสียงระฆังรัวกู่ก้อง                   กังวาน
ขับท่วงทำนองผสาน                 สื่อถ้อย
ลำนำพฤกษ์ไพรพิมาน              เสนาะพาทย์
เรียวรุ้งร่วงถักร้อย                    เสน่ห์รั้งนิราดูร

รายรายไอหมอกเช้า                ฉ่ำนอง           
เร็วเร่งละเมอมอง                    ม่านฟ้า
ทะเลหมอกเอี่ยมละออง            อบร่ำ
รวยดอกรักระยับระย้า               คลี่แย้มมายล

สางรุ่งจำหลักเกื้อ                      กำนัล
ห้วงแห่งหฤทัยฝัน                      ฝากไว้
โปรยปรายประภาพพรร-          โณภาส
บทบาทบรรโลมไล้                     ชีพเชื้อเหลือนาน



				
2 มิถุนายน 2550 23:09 น.

คืนนี้ พระจันทร์เต็มดวง

หอมดอกลำดวน

moon.jpg




เมื่อช่วงคาบทินกรล้าอ่อนแสง
ราตรีเริ่มคลุมแหล่งทุกแห่งหน
จันทราเจ้าเป่าเวทย์วิเศษกล
จะร่ายมนตร์เบิกฟ้าอ่าอำไพ

ห้วงเวหาศมุ่งนิมิตวิจิตรสรรพ์
นภาพรรณปรากฏความสดใส
บทเพลงแห่งรัตติกาลสานสายใย
กล่อมโลกให้อุ่นนิทราทุกท่าที

พระจันทร์นำจำนรรจ์ว่ามั่นรัก
ในแหล่งหลักธรณินมิสิ้นศรี
พินิจภาพพ่างเกล็ดเพชรมณี
ดาลฤดีหลงภวังค์ทั้งสิ้นปวง

แผ่นดินเสพสุนทรีรุจีรส
ล้างกำสรดอนุสนธิ์ด้วยมนต์สรวง
เสน่ห์ของเดือนเพ็ญลอยเด่นดวง
จรรโลงทรวง ซ่านอยู่เกินรู้คลาย

เงียบสงบกลางใจอันไม่สงบ
จนได้พบสัจธรรมนำจุดหมาย
ศศิธร ท่ามพื้นโพยมพราย
ฤๅจะฉายเฉิดฉันมิผันแปร

แล้วยามค่ำขอบฟ้าก็ปรากฏ
ทิพรสผ่องพรรณกว่าเพ็ญแข
จันทร์ที่เห็นเด่นสวยในดวงแด
งามจริงแท้หรือไร ก็ไม่รู้ 

จบ
.....

				
1 มิถุนายน 2550 13:09 น.

คือเรือใจ ฝ่าไฟฝัน

หอมดอกลำดวน





บรรจงสรรค์วรรณลักษณ์สร้อยอักษร
เป็นบทกลอนรจนาภาษาศิลป์
ดวงจิตน้อมเทิดครูคู่แผ่นดิน
นำชีวินเลอค่านานกว่านาน

ณ  วันนั้นนัยหนึ่งคำนึงแนบ
ความเขลาแทบท่วมท้นทุกถิ่นฐาน
หลากคมพิษอวิชชามาแผ้วพาน
ทรมานในกมลจนหม่นมัว

เหมือนสูรย์ส่องแสงฉายประกายเศร้า
ทอดสีเทาทึบทึมครึ้มสลัว
ระเมียรเรียวรุ่งรุ้งก็เร้นตัว
ทางระทมทาบทั่วทุกท่วงที

พลันประจักษ์หนึ่งความอร่ามใส
หนึ่งดวงไฟส่องทางสร้างวิถี
เปลวประทีปโลมฟ้าเฟื่องธาตรี
แล้วช่วงรัตน์รุ่งรวีก็ลีลา

คือพระคุณอันใดในผืนภพ
ที่ล้างลบโศกีหมดที่หา
สร้างค่าคนเลิศวิไลในโลกา
ขึ้นจากผู้ที่หาค่าไม่มี

ผู้ปั้นดินเป็นดาวสกาวเด่น
ให้เพียบเพ็ญเมธาเลิศราศี
ประศาสน์ศาสตร์ศิลปาด้วยปรานี
คือศักดิ์ศรีสูงค่า คำว่า ครู

ล่องเรือใจสู่ฝันอันสดสวย
เอื้ออำนวยชีวันยรรยงอยู่
กลีบดอกหญ้าเบ่งบานตระหง่านชู
เพราะมีผู้ก่อเกื้อเผื่อใยยอง

ณ วันนั้น ปลุกนำจิตสำนึก
ให้รู้สึกซึ้งใจไม่เศร้าหมอง
ราตรีหม่นพ้นตาเป็นฟ้าทอง
ร่วมแซ่ซ้องบุญญาคณาจารย์

ขอครูจงประสบสุขสวัสดิ์
อุดมผลพูนพิพัฒน์เพริศไพศาล
มอบกวีต่างโกสุมปทุมมาลย์
ด้วยวิญญาณจิตรำลึกสำนึกคุณ..

				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหอมดอกลำดวน
Lovings  หอมดอกลำดวน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหอมดอกลำดวน
Lovings  หอมดอกลำดวน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟหอมดอกลำดวน
Lovings  หอมดอกลำดวน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงหอมดอกลำดวน