อุบัติการณ์ บันดาลใจ

หอมดอกลำดวน

ในวันนั้น				
เป็นวันที่โลกปรากฏความสดใส
สรรพสิ่งรอบข้างต่างเปลี่ยนไป			
ผืนฟ้าใหม่เข้ามาเผยท่าที

ล้วนแต่ภาพงดงามความเป็นอยู่		
ยิ่งนึกดูยิ่งประจักษ์เป็นสักขี
หนึ่งชีวิตหยุดลงกลางพงพี			
หนึ่งมณีสุกสว่างอยู่กลางใจ

เห็นดอกไม้เบ่งบานตระการทุ่ง		
มีเคียวรุ้งบรรจบภพแจ่มใส
สายลมอุ่นพัดมาในคราใด			
ก็ขับไล่หมอกหม่นให้พ้นทาง

ละอองเกสรกระจายไปทั่วถิ่น		
ผีเสื้อบินเสาะหามาแนบข้าง
เหล่าต้นกล้าแตกกิ่งทิ้งใบบาง			
ก่อนจะสร้างนิคมอันสมบูรณ์

หลากธาราหลั่งไหลไม่สิ้นช่วง		
พฤกษาปวงเติบใหญ่ไม่สิ้นสูญ
น้ำใจของวารีที่เกื้อกูล				
จะเพิ่มพูนคุณค่าให้ตราตรึง

งามที่เอ่ยภาพพจน์ทั้งหมดสิ้น		
ใช่เยือนถิ่นหฤทัยที่ใฝ่ถึง
เพียงภาพงามชุ่มฉ่ำแห่งคำนึง			
แลลึกซึ้งเยื่อใยสายสัมพันธ์

วันนั้นหรือคือวันอันสดชื่น		
ความรมย์รื่นทุกอย่างได้สร้างสรรค์
เพียบพร้อมความสุนทรีย์มีอนันต์			
เพราะรักฉันก่อตัวเต็มหัวใจ