27 พฤศจิกายน 2549 08:54 น.
อ.วรศิลป์
ดึกสงัด...ชายสูงวัยผู้หนึ่งยังคงนั่งอยู่นอกชาน
บรรยากาศภายนอกเงียบสงบ
แต่ภายในจิตใจเขากลับมิเป็นเช่นนั้น
เรื่องราวมากมายวนเวียนอยู่ในห้วงคิดคำนึง
พร้อม ๆ กับคำถามที่ดูเหมือนไร้คำตอบอีกหลายข้อ
ภาพอดีตตอกย้ำให้เขายิ่งเจ็บปวด
ความรักของเขาดูไร้ค่า...เมื่อผู้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขไม่เข้าใจและต่อต้าน
ความรู้สึกเก็บกดภายในพรั่งพรูลงบนกระดาษแผ่นน้อยในมือ
ก่อนจะเดินเอาไปแปะไว้ที่หน้าห้องลูกชาย
*********************
อาจจะดูเหินห่างเป็นบางครั้ง
อาจจะดูจริงจังเป็นบางหน
อาจจะดูเกรี้ยวโกรธไม่อดทน
อาจจะดูชอบบ่นสับสนความ
อาจจะดูไม่รักเจ้าเท่าก้บแม่
อาจจะดูไม่แยแสแม้ไต่ถาม
อาจจะดูเอาแต่ใจไม่ได้ความ
อาจจะดูว่าบุ่มบ่ามวู่วามเกิน
แต่ที่จริงพ่อแสนห่วงเจ้าดวงขวัญ
อีกรักมั่นพ่อนั้นไซร้ใช่ผิวเผิน
แม้บางคราวดูราวกับหมางเมิน
แต่ที่จริงห่วงเหลือเกินเจ้าลูกยา
เหตุด้วยเจ้าคือเลือดเนื้อคือชีวิต
คือดวงจิตคือทุกสิ่งของพ่อหนา
คือหัวใจคือสายเลือดคือแก้วตา
สิ่งล้ำค่าที่ค้ำจุนหนุนชีวี
พ่อหวังว่าสักวันเจ้าจะเข้าใจ
ครั้นเติบใหญ่คงประจักษ์เป็นสักขี
เข้าใจรักความอาทรและหวังดี
ที่พ่อนี้พลีเพื่อเจ้าแต่เยาว์วัย
แม้จะดูเหินห่างบ้างเป็นบางครั้ง
แม้จะดูขึงขังไม่สดใส
แต่ที่สำคัญยิ่งกว่าสิ่งใด
อยู่ที่ใจพ่อรักเจ้า....เนานิรันดร์
**************************
เขาเหลือบมองกระดาษแผ่นน้อยนั้นอีกครั้ง
มือทั้งสองยกขึ้นอธิษฐานขอให้ลูกชายเข้าใจเขา....สักวันหนึ่ง
และแล้วประตูห้องนอนก็ถูกปิด
พร้อม ๆ กับเสียงถอนหายใจที่ทอดยาว
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
20 พฤศจิกายน 2549 11:29 น.
อ.วรศิลป์
สองมือพ่อโอบอุ้มคุ้มสยาม
ทั่วเขตคามยามมีภัยพ่อไปถึง
สองเท้าพ่อมิเคยหวั่นหรือพรั่นพรึง
หวังเพียงถึงเพื่อปัดเป่าเหล่าเพทภัย
หนึ่งใจพ่อที่มีพลีเพื่อลูก
พ่อพันผูกลูกยิ่งกว่าสิ่งไหน
พ่อคือร่มฉัตรทองของผองไทย
แผ่ก้านใบให้ร่มเงาเนาเนิ่นนาน
หกสิบปีที่ผ่านไปให้สำนึก
ขอจารึกไว้กับตัวชั่วลูกหลาน
น้ำพระทัยอันกว้างใหญ่กว่าสายธาร
ขอสืบสานงานต่อเพื่อพ่อไทย
ให้สิ่งที่พ่อหวังได้สำเร็จ
แม้นเหนื่อยเหน็ดก็มิพรั่นหรือหวั่นไหว
ถวายพ่อซึ่งความดีที่ตั้งใจ
หนึ่งลูกไทยขอก้าวย่าง....ทางพ่อเดิน
ด้วยเกล้าด้วยกระหม่อม ขอเดชะ
(วรรณกรรมเพื่อพ่อ)
20 พฤศจิกายน 2549 10:04 น.
อ.วรศิลป์
พ่อคือชายคนแรก หน้าตาแปลกที่ลูกเห็น
เลือนลางไม่ชัดเจน กระเซ้าเล่นคอยเอาใจ
คนนี้คือใครหนอ พะเน้าพะนอเคล้าคลอใกล้
ลืมตาตื่นเมื่อใด จะต้องได้เห็นหน้าตา
หนวดเคราก็รุงรัง ดูขึงขังในทีท่า
หอมแก้มทุกครั้งครา ฉันหลบหน้าพัลวัน
แม่สอนฉันเรียก " พ่อ " พ่อนั้นหนอคือใครกัน
เกี่ยวอะไรกับตัวฉัน ณ ตอนนั้นไม่เข้าใจ
จนฉันเริ่มชินตา มีพ่อยาอยู่เคียงใกล้
โอบอุ้มและแกว่งไกว น้ำเสียงใสกล่อมให้นอน
คืนเดือนเลื่อนผ่านไป สัมพันธ์ใจเกินไถ่ถอน
ความรักความอาทร ส่องสะท้อนความผูกพัน
สิ้นแล้วซึ่งกังขา พ่อนั้นหนาคือใครกัน
พระคุณล้นอนันต์ ชีวิตฉันพ่อให้มา
คือชายผู้อุทิศ ทั้งชีวิตเพื่อลูกยา
รักล้นพ้นเขตฟ้า กรุณาและปรานี
วันนี้พ่อยังอยู่ เดินเคียงคู่บนวิถี
เมตตาและอารี ที่เคยมีมิเคยจาง
เพื่อฉันพ่อให้ได้ ทั้งใจกายให้ทุกอย่าง
พสุธานภากว้าง เทียบยังห่างไกลพระคุณ
นอกจากให้ชีวิต ยังตามติดคอยเกื้อหนุน
อุปถัมภ์และค้ำจุน ฉันอบอุ่นสุขสบาย
*******************
วันนี้ขอทดแทน รักที่แสนสุดบรรยาย
ผ้าเหลืองจะห่มกาย ขอบวชให้....ทดแทนคุณ
(วรรณกรรมเพื่อพ่อ)
15 พฤศจิกายน 2549 15:14 น.
อ.วรศิลป์
หวนคิดถึงมือคู่หนึ่งซึ่งหยาบกร้าน
กรำการงานหนักหนามาแต่หลัง
มือคู่หนึ่งซึ่งเข้มแข็งแรงพลัง
เป็นกำบังป้องภัยไม่หวั่นเกรง
มือคู่ที่เคียงข้างไม่ห่างเหิน
มือคู่ที่พร้อมเผชิญคนข่มเหง
มือคู่นี้ก็คือมือพ่อฉันเอง
พ่อคนเก่งที่หนึ่งกว่าใครใคร
มือของพ่อโอบกอดแสนอบอุ่น
มือของพ่อคอยค้ำจุนยามตั้งไข่
มือของพ่อเคยจูงพาฉันก้าวไป
มือของพ่อชี้จุดหมาย ณ ปลายทาง
*************
ฉันวันนี้หยัดยืนบนสองเท้า
ฉันเดินก้าวบนวิถีพ่อถากถาง
ฉันวันนี้จะจูงมือพ่อร่วมทาง
ประคับประคองและอยู่ข้างพ่อเรื่อยไป
ให้มือพ่อที่เหนื่อยหนักได้พักผ่อน
ให้กายพ่อที่เหนื่อยอ่อนกลับสดใส
หวังพ่ออยู่คู่ฉันวันถึงชัย
" ร่มโพธิ์ใหญ่ " จะรดน้ำให้ฉ่ำเย็น
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
13 พฤศจิกายน 2549 14:11 น.
อ.วรศิลป์
(บทเพลง)
นับแต่วันลูกเกิด
พ่อประเสริฐกว่าใครในหล้า
พ่อเปี่ยมความรักความเมตตา
พ่อเปี่ยมกรุณาเอื้ออาทร
ค่ำเช้าพ่อไม่เคยห่าง
ทุกอย่างพ่อคอยพร่ำสอน
ทุกก้าวที่ลูกสัญจร
พ่ออาทรเคียงข้างไม่ห่างกาย
** ยังจำได้ถึงรอยไม้เรียว
ที่รั้งเหนี่ยวมิให้เหลวใหล
รอยไม้เรียวลูกเจ็บเพียงกาย
แต่หัวใจพ่อตรมขมขื่น
ความรักที่พ่อมีให้
รักจากใจที่พ่อหยิบยื่น
วันนี้ลูกขอมอบคืน
ขอหยิบยื่นคืนพ่อเช่นกัน
*** สัญญาจะเป็นคนดี
ทุกวจีพ่อสอนลูกจะจำ
สวดมนต์ไหว้พระเช้าค่ำ
น้อมนำให้พ่อสุขใจ
วันนี้ยังมีพ่ออยู่
ขอเชิดชูบูชาพ่อไว้
ด้วยรัก...รักจริงจากใจ
พ่อยิ่งใหญ่เกินใคร...ลูกรักพ่อ
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
หมายเหตุ :1. บทเพลงนี้แต่งขึ้นเพื่อใช้ในโอกาสวันพ่อ 2546
2. สามารถปรับเป็น " แม่ผู้ยิ่งใหญ่ " ก็ได้
3. หากสนใจโน้ตเพลงนี้ ก็ยินดีครับ
(worasilp@thaimail.com)
หน้าส่วนตัว
1956
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
