13 พฤศจิกายน 2549 10:20 น.
อ.วรศิลป์
กลั่นจากเลือดในกายมอบให้ลูก
ด้วยพันผูกลูกยิ่งกว่าสิ่งไหน
ด้วยเจ้าคือแก้วตาคือดวงใจ
คือสายใยชีวิตจิตวิญญาณ์
เลือดและเนื้อพ่อนี้พลีเพื่อเจ้า
ดังร่มเงาโพธิ์ใหญ่ใบแน่นหนา
จะโอบอุ้มคุ้มชูเจ้าลูกยา
ไปจนกว่าชีพพ่อลับดับมลาย
ยามเจ้าหิวพ่อจะหาน้ำนมป้อน
ยามเจ้าร้อนพ่อจะพัดให้ร้อนหาย
ยามเจ้าทุกข์พ่อจะช่วยให้ทุกข์คลาย
ยามป่วยไข้พ่อจะเฝ้าทั้งเช้าเย็น
ถึงเหงื่อพ่อจะรินหลั่งดั่งสายฝน
พ่อจะทนเพื่อเจ้ารอดปลอดทุกข์เข็ญ
แม้นต้องเชือดเลือดตาแทบกระเด็น
แม้นเส้นเอ็นขาดวิ่นสิ้นกายา
หวังเพียงเจ้าลูกยานั้นอย่าดื้อ
หมั่นฝึกปรือเขียนอ่านการศึกษา
ด้วยวันหนึ่งที่ต้องพรากจากแก้วตา
สิ่งล้ำค่าขอมอบไว้ให้ลูกเอย
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
10 พฤศจิกายน 2549 11:02 น.
อ.วรศิลป์
จำได้เมื่อวัยเด็ก ข้ายังเล็กไม่เดียงสา
"วันแม่" ทุกครั้งครา เพลงสอนข้า "ค่าน้ำนม"
ข้าจำจนขึ้นใจ ข้าเติบใหญ่ได้สุขสม
เหตุด้วยคุณน้ำนม กลั่นผสมเลือดมารดา
แต่ข้าไม่เข้าใจ เหตุไฉนพ่อของข้า
ใช่ด้อยกว่ามารดา แต่ทว่าเพลงไม่มี
"วันพ่อ" ให้สงสัย ว่าทำไมเป็นเช่นนี้
พ่อข้าก็ปรานี คุณทวีเช่นเดียวกัน
วันนี้จึงเอื้อมอาจ เติมแต่งวาดให้เต็มฝัน
เรียงถ้อยร้อยจำนรรจ์ เพื่อรังสรรค์เพลงบิดา
อาจดูไม่เข้าที ถ้อยวลีจากใจข้า
หวังเพียงเพื่อบูชา คุณบิดาด้วยเสียงเพลง
***********************
ขับกล่อมและบรรเลง.....จากใจลูกทุก ๆ คน
***********************
รักของพ่อ
(ที่มาคำร้อง/ทำนอง : เพลงค่าน้ำนม)
พ่อนี้มีบุญคุณอันใหญ่หลวง
พ่อเฝ้าหวงห่วงลูกแต่หลังเมื่อยังนอนเปล
พ่อเราเฝ้าโอละเห่
กล่อมลูกน้อยนอนเปลไม่ห่างหันเหไปจนไกล
แต่เล็กจนโตโอ้พ่อถนอม
ชีพพ่อพร้อมทุ่มเทด้วยรักลูกปักดวงใจ
เติบโตโอ้เล็กจนใหญ่
นี่แหละหนาคือใจที่พ่อพลีให้ด้วยความชื่นชม
ครวญคิดพินิจให้ดี
ซึ่งพระคุณพ่อนี้จะมีอะไรเหมาะสม
โอ้ว่าพ่อจ๋า ลูกคิดถึงค่าน้ำนม
มีรักของพ่อผสมอยู่ในน้ำนมที่ลูกดื่มกลืน
ความรักยิ่งใหญ่ชวนให้ลูกฝัง
แต่เมื่อหลังเปรียบดังผืนฟ้าพสุธายั่งยืน
โลกนี้หามีใครอื่น
รักที่พ่อหยิบยื่น ลูกทดแทนคืนคงไม่สิ้นเอย
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
10 พฤศจิกายน 2549 08:56 น.
อ.วรศิลป์
(ศิษย์ข้าฯ)
จงมุ่งหวังความสำเร็จในบั้นปลาย
ตั้งเป้าหมายแล้วพากเพียรเรียนให้ถึง
สองเท้าเจ้าจงก้าวมั่นอย่าพรั่นพรึง
เดินให้ถึงที่หมาย ณ ปลายทาง
จงเตือนตนสอนตนให้ทนสู้
ยากลำบากขวางอยู่จงถากถาง
แม้นเหน็ดเหนื่อยเพียงใดไม่ละวาง
ทุกก้าวย่างจงคงมั่นอย่าสั่นคลอน
จงตระหนักในเกียรติและศักดิ์ศรี
ยึดทางดีวจีครูผู้พร่ำสอน
สิ่งเลวร้ายทางอบายพึงสังวร
จะเดือดร้อนหากย่างกรายไปพัวพัน
จงเพียรยึดเป้าหมายปลายทางไว้
เป็นหลักชัยแน่วแน่ไม่แปรผัน
ตั้งใจดีและทำดีทุก ๆ วัน
ปลายทางฝันพ่อแม่หนูและครู...รอ
9 พฤศจิกายน 2549 08:52 น.
อ.วรศิลป์
ดุจดังหยาดน้ำฟ้า ชะโลมหล้าให้ชุ่มฉ่ำ
กี่หมื่นกี่แสนคำ มิอาจพร่ำพรรณา
พระคุณของพ่อแม่ ที่ปกแผ่แก่ลูกยา
ใหญ่ยิ่งกว่าผืนฟ้า พสุธาธรณี
รักใสบริสุทธิ์ งามประดุจหยาดมณี
พริ้งเพริศบรรเจิดศรี สิ้นราคีใดแผ้วพาน
รักใสจากใจพ่อ กำเนิดก่อจิตวิญญาณ
รักแท้แม่ประสาน ก่อวิญญาณเป็นตัวตน
เก้าเดือนในอุทร ผ่านหนาวร้อนและทุกข์ทน
คำน้อยมิเคยบ่น แม่อดทนเฝ้ารอคอย
จวบจนลูกกำเนิด สิ่งล้ำเลิศกว่าเพชรพลอย
เทวดาองค์น้อย ๆ ที่เฝ้าคอยมาแสนนาน
ทุ่มเททั้งชีวิต มิเคยคิดจะรำคาญ
มือพ่อกรำการงาน เพื่อเจือจานและค้ำจุน
อ้อมอกแม่ก็กลั่น บรรจงคั้นน้ำนมอุ่น
ด้วยรักและการุญ หวังเพียงหนุนเจ้าเติบโต
แม่ดุจร่มไทรใหญ่ พ่อนั้นไซร้ดุจร่มโพธิ์
ลูกรักก็คือโซ่ ผูกมัดโพธิ์ให้คู่ไทร
จงจำไว้นะเจ้า ว่าอย่าเอาตามแต่ใจ
กว่าเจ้าจะโตใหญ่ ใครเล่าใครคอยดูแล
เหงื่อพ่อที่รินหลั่ง อีกพลังรักจากแม่
ที่สุดแห่งรักแท้ ที่มอบแก่เจ้าผู้เดียว
สิ่งหวังของพ่อแม่ คือยามแก่เจ้าแลเหลียว
สิ้นใจไม่ดายเดียว มีมือน้อยคอยปิดตา
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
8 พฤศจิกายน 2549 11:43 น.
อ.วรศิลป์
ครั้งหนึ่งนานมา มีชายชรา นัยน์ตาฝ้าฟาง
งก ๆ เงิ่น ๆ เดินไม่เห็นทาง แต่ละก้าวย่าง
ดูช่างลำเค็ญ
ชีวิตแสนเศร้า อยู่เดียวเปลี่ยวเหงา ตามองไม่เห็น
ไร้สิ้นจุดหมาย เหมือนตายทั้งเป็น ลำบากยากเข็ญ
อยู่เพียงลำพัง
ชายชราเล่า อดีตครั้งเก่า เรื่องราวหนหลัง
เมื่อครั้งยังแกร่ง เรี่ยวแรงพลัง หากินไม่ยั้ง
เลี้ยงดูครอบครัว
อดบ้างอิ่มบ้าง สู้ทนทุกอย่าง ยกเว้นทางชั่ว
ทางแห่งอบาย สิ่งร้ายเมามัว ไม่เคยเกลือกกลั้ว
กลัวเป็นบาปกรรม
ลูกเต้าหญิงชาย ไม่เป็นดั่งหมาย ฝักใฝ่ทางต่ำ
ตักเตือนไม่วาย เช้าสายบ่ายค่ำ ไม่เคยจะจำ
ชอกช้ำชายชรา
น้ำตาเอ่อท้น สุดกล้ำฝืนทน หมองหม่นหนักหนา
ล่วงสิบสองปี ที่ไม่เห็นหน้า ลูก ๆ ของข้า
เป็นตายอย่างไร
ฝ่ายเมียของตา ตายไปปีกว่า เพราะว่าพิษไข้
พินิจคิดดู อดสูกระไร ข้าวปลายาไส้
ยากไร้สิ้นดี
ชายชราบ่น หากวันที่ตน ต้องกลายเป็นผี
จะมีบ้างไหม น้ำใจอารี ลูกเต้าที่มี
กลับมาเผาตน
*********************
ได้ฟังดังนั้น ในใจของฉัน ก็พลันสับสน
ลูก ๆ ของตา มากหน้าหลายคน หลบลี้หนีพ้น
พ่อตนเดียวดาย
นับจากวันนี้ หากคิดทำดี ก็คงไม่สาย
กลับมาดูแล คนแก่ใกล้ตาย ความหวังสุดท้าย
ของชายชรา
ด้วยบุพการี พระคุณท่านมี มากล้นนักหนา
คนใดกตัญญู เชิดชูบูชา ดินแดนภพหน้า
สวรรคาลัย
** วรรณกรรมเพื่อพ่อ **
หน้าส่วนตัว
1036
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
