13 พฤษภาคม 2558 08:02 น.
อ.วรศิลป์
เมื่อวานเย็น มีโอกาสได้ทักทายเพื่อนร่วมโลกตัวหนึ่ง
กิ้งก่า...หนึ่งในสัตว์เลื้อยคลานที่เรา ๆ ท่าน ๆ รู้จักและคุ้นเคยกันดี
โดยสะดุดตากับสีสันจัดจ้านบริเวณแผงคอและส่วนหัวที่ธรรมชาติรังสรรค์ไว้ให้
.................................
คนเรา.....เพียรใช้สติปัญญาที่มี เพื่อแต่งแต้มสีสันให้ตนเองเช่นกัน
หากแต่สีที่แต้มเติมบนใบหน้า เป็นเพียงสิ่งที่พอกไว้แต่ภายนอกเท่านั้น
หาใช่เนื้อแท้แห่งตัวตนไม่
และไม่ว่าความรู้จะก้าวไปไกลเพียงใด
เครื่องสำอางก็คงเป็นได้แค่...เครื่องสำอาง
อันมิอาจเทียบเทียมค่ากับสิ่งที่ธรรมชาติสร้างสรรค์
แต่สิ่งที่สำคัญกว่านั้น อย่างที่รู้ ๆ กันอยู่ ก็คือ
ความงดงามของจิตใจผู้คนต่างหากที่สำคัญกว่าและจีรังยั่งยืนกว่า
อีกทั้งยังสามารถแผ่รังสีความชื่นชมยินดีแก่ผู้คนรอบข้าง
ตลอดจนส่งต่อชีวิตไปสู่ภพภูมิที่ดีในเบื้องปลาย
.........................
สีสันธรรมชาติที่ไม่เสแสร้งบนตัวกิ้งก่าตัวนี้
น่าจะให้แง่คิดดี ๆ แก่ผู้คนได้
ขอเพียงเปิดใจและรู้เลือกมุมอันควรมอง
" เรามาเติมสีสันที่ไม่เสแสร้งให้กับตัวเองกันนะครับ "
11 พฤษภาคม 2558 17:04 น.
อ.วรศิลป์
เมื่อวานนี้ กับ ดอกบัวหน้าบ้าน (มีดอกเดียว)
บังเอิญเห็นแมลงภู่ตัวหนึ่งบินวนเวียน
หมายดมดอมเกสรบัวที่่หอมหวาน
จึงได้หยิบกล้องคู่ใจ เพื่อบันทึกภาพ
ระหว่างแมลงตัวน้อยกับบัวดอกงาม
เป็นภาพธรรมชาติสุด ๆ ที่มีมาให้ชื่นชมถึงหน้าประตูบ้าน
แต่เนื่องจากเจ้าแมลงน้อยไม่หยุดนิ่ง
มันยังบินวนเวียนตามอำเภอใจ แบบไม่เกรงใจคนรอ
กว่าจะได้ภาพแต่ละครั้ง จึงต้องใช้ความเพียรเอาการ
ถ่ายได้สักสามสี่เฟรม
ดูเหมือนเจ้าแมลงภู่น้อยจะรู้ว่าถูกแอบถ่าย
มันละจากดอกบัว แล้วบินโฉบเข้ามาที่กล้อง
เหมือนจะเตือนว่า " อย่ามาถ่ายฉันนะ " อะไรทำนองนั้น
ก่อนจะบินจากไป
........................
เชื่อไหมล่ะครับว่าแมลงภู่ตัวนี้ ไม่ชอบการถูกแอบถ่าย
ผมไม่อยากจะเชื่อ ทั้ง ๆ ที่สถานการณ์สื่อว่ามันเป็นเช่นนั้น
แอบคิดเล่น ๆ ว่า " แม้แต่แมลงก็ยังมีโลกส่วนตัว "
แล้วคนเราเล่า....มิยิ่งกว่าหรือ ?
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอ.วรศิลป์
หน้าส่วนตัว
7856
