14 กรกฎาคม 2546 11:00 น.
อัลมิตรา
สักวาพฤกษาคราบานเบ่ง
ดูรีบเร่งคราที่สุรีย์ฉาย
บ้างกลีบแย้มเย้ายวนล้วนมากมาย
ได้ผ่อนคลายเคืองขุ่นว้าวุ่นทรวง
หอมระรื่นชื่นชมยามดมดอก
ต่างสีออกพรรณงามนำให้ห่วง
ครั้นแมลงภู่หมู่ผึ้งซึ่งเคล้าควง
เกรงจะร่วงโรยรา...นะเจ้าเอย ฯ
14 กรกฎาคม 2546 10:35 น.
อัลมิตรา
....ณ ห้วงแห่งคำนึงยังตรึงจิต
ครั้นฉุกคิดยังเวียนเพียรคิดถึง
ยามเหม่อมองเพียงหมายได้คำนึง
ถึงผู้หนึ่งคนนั้นดังฝันไป
แม้นสองมือมั่นหมายได้โอบกอด
หากพร่ำพรอดถ้อยคำย้ำเปรยได้
จะกล่อมเพลงเพรียกผ่านกลอนกานท์ไป
ดุจดาวใกล้เดือนห้อมล้อมเคียงครอง
อาจไม่เพราะหมดพจน์มารจน์ร้อย
อาจดูด้อยคุณค่าพาใจหมอง
อาจฟังฝืนขืนใจให้ไตร่ตรอง
หากสมพ้องความจริงที่อิงคำ
สุดรังสรรค์เสาะหาคำมาผูก
แม้นผิดถูกชนปราชญ์อาจนั่งขำ
แต่ใจหมายมาดมั่นวรรณกรรม
เพียงแค่นำความสื่อ...คือห่วงใย ฯ
3 กรกฎาคม 2546 23:04 น.
อัลมิตรา
...ปรัชญาใส่กรอบล้อมรอบด้วยคำพูดหรูหรา
...เอ่ยอ้างต่างวาจาความช่างคิด
...ปรัชญาหรือมนุษยปุจฉาลิขิต
...เอ่ยคำคิดค้นความตามแต่เหตุ
...มองสิ่งหนึ่งสิ่งใดตามสัมผัส
...เขียนประวัติมากมายหลายประเภท
...ให้มนุษย์ใช้จิตคิดสังเกตุ
...รวมกับเจตนาที่ควรมี
...สื่อถ้อยให้ตีความไปได้หลายแง่
...ตามกระแสสังคมปนวิถี
...พอแตกต่างก็บ่นว่าตีความไม่ดี
...แล้วเหตุไฉนเมธีจึงไม่แปลความ ..
ความสงสัย คือปฐมบทของปรัชญา
เด็ก ๆ จึงมีความคิดแบบนักปรัชญา
เพราะเด็กชอบสงสัย ถามโน่นถามนี่ตลอดเวลา
3 กรกฎาคม 2546 21:31 น.
อัลมิตรา
หลอมจนเกล็ดเม็ดทรายกลายเป็นแก้ว
ดูเพริศแพร้วงามงดจรดสวยใส
สะท้อนแสงงามระยับวิบวับไฟ
เหมือนดังใจเราสองครองรวมกัน
กาลหมุนเวียนเปลี่ยนไปแก้วใบหรู
ที่เชิดชูรักเรียงเพียงความฝัน
กลับปริร้าวเศร้าสร้อยร้อยรำพัน
เนิ่นนานวันแผลก็แตกเหมือนแทรกกาย
กาลเวลาผ่านเลื่อนเหมือนสายน้ำ
สิ่งที่ย้ำในสัญญามาจางหาย
แก้วใบนั้นถูกวางอย่างเดียวดาย
เมื่อรักกลายเป็นร้างจืดจางลง
ณ.วันนี้แก้วพร้อยด้วยรอยร้าว
เจ็บแปลบราวใจแยกแหลกเป็นผง
แก้วแห่งรักดับสลายคลายมั่นคง
สิ้นสุดตรงรอยร้าวที่เศร้าใจ
3 กรกฎาคม 2546 15:57 น.
อัลมิตรา
...ณ สถานที่นี้ ... เมื่อฉันย้อนรำลึกถึงความเป็นมาเป็นไป ...
...บางสิ่งบางอย่างเปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดี...
...บางสิ่งบางอย่างคงนิรันดร์ ในบางสิ่งนั้นก็ได้จางหายไป ...
...ทุกอย่างรวมอยู่ ณ ที่แห่งนี้ทั้งสิ้น ...
...ฉันนึกทบทวนในสิ่งที่สูญมลายจากไป และ สิ่งที่ยังจีรังอยู่ ...
...ในชีวิตของฉัน ฉันรักสิ่งเหล่านี้ทั้งหมด
...แต่ในบรรดาผองเพื่อนหรือเหล่าที่รักทั้งหลาย หาได้เทียบเท่าคุณไม่
...ทุกอย่างแทบจะหมดความสำคัญ..ไปเชียวนะ
...ฉันรู้สึกถึงความรักที่ค่อยๆคืบคลานเข้ามาหา
...ฉันตระหนักอยู่เสมอว่า ฉันจะไม่พบกับความสูญเสียเลย
...ความรู้สึกแห่งรัก สัมผัสรัก สายใย
...สำหรับผู้คนและสิ่งต่างๆที่เข้ามาก่อนหน้านั้น
...ฉันฉุกคิดบ่อยๆ กับเรื่องราวที่ผ่านมา
...ในชีวิตของฉัน ...ฉันรักคุณมากกว่าสิ่งอื่นใด ..
มาเถิดมาประดาที่ไม่มีรัก
จงประจักษ์น้ำใจว่าใหญ่หลวง
อยู่นี่แล้วทะเลรักเชิญตักตวง
ไม่ต้องห่วงว่าจะแห้ง..พอแบ่งกัน
Calendar
Lovers
43 คน เลิฟอัลมิตรา
หน้าส่วนตัว
1195
