27 กรกฎาคม 2548 23:41 น.

..๏ ใน(นัย)

อัลมิตรา


..๏ รักในเน็ตเชื่อได้แค่ไหนหรือ ?
จะยึดถือสิ่งใดเพื่อใฝ่หา
รักที่หวังเพียงหนึ่งซึ่งศรัทธา
อาจมีค่าความจริงแค่สิ่งลวง

แม้นตัวเราต่ำต้อยด้อยศักดิ์ศรี
แต่พอมีหัวใจให้ห่วงหวง
ถึงเขาลือกันไปว่าใจกลวง
ใครฤๅล่วงรู้นัยในความจริง

จำเสแสร้งอำพรางอย่างคนเขลา
กลบเกลื่อนเงาแปลงตนเป็นคนหยิ่ง
ยามที่เขาฝากรักเพื่อพักพิง
กลับเฉยนิ่งมิกล้าตอบว่าขอบใจ

เพื่อหักห้ามดวงจิตมิคิดฝัน
จึงปิดกั้นทางรักพร้อมผลักไส
ยอมอยู่อย่างโดดเดี่ยวมิเหลียวใคร
แม้หวั่นไหวบางคราอุตส่าห์ทน

หากใครแวะมาดูผู้แพ้พ่าย
อธิบายความจริงอิงเหตุผล
ลองหานัยที่ซ่อนในกลอนกล
เพื่อสืบค้นก็จะเห็นเป็นเรื่องราว  ๚ะ๛ 

" รั ก ใ น เ น็ ต เ ชื่ อ ไ ด้ แ ค่ ไ ห น ห รื อ  ?
เ สี ย ง เ ล่ า ลื อ โ จ ษ ไ ป ใ ห้ อื้ อ ฉ า ว 
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _  _ _ _ _ _
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _  _ _ _ _ _ "


				
26 กรกฎาคม 2548 10:19 น.

..๏ หัวใจอนาถา

อัลมิตรา

..๏ หรือฉันมีชีวิตเพื่อผิดหวัง
เพียงลำพังพ่ายแพ้อ่อนแอแสน
แค่ปล่อยวันเปลืองวัยไปแกนแกน
ฝืนยิ้มแค่นบางครั้งทั้งอกตรม

ถ้าหัวใจเป็นกระดาษคงขาดวิ่น
เจ็บจนชินจนชาจนสาสม
เพียงเพราะไร้เดียงสาหลงคารม
ใจเอ๋ยจมความผิดหวังกี่ครั้งมา

ต้องซบหมอนซ่อนสะอื้นในคืนเหงา
หวังว่างเปล่าขณะใจโหยไห้หา
คนที่ไร้ใครรับซับน้ำตา
คอยให้ฟ้ารุ่งสางอย่างเดียวดาย

หมดหวังแล้วเรียวรุ้งของพรุ่งนี้
ฝันเคยมีก็เหมือนเพื่อเลือนหาย
ซากชีวิตที่กำลังซังกะตาย
เลิกตะกายไขว่คว้าความปรานี ๚ะ๛				
24 กรกฎาคม 2548 22:26 น.

..๏ พ่าย

อัลมิตรา



..๏ จิตเบื้องลึกปรัศนีย์ที่ผิดแผก
อุบัติรักครั้งแรกพลันแหลกสลาย
ถูกประเมินว่าไร้ค่ากว่าเสียดาย
คงแต่เราฟูมฟายมิวายวาง

ฤๅความรักของเรากระเส่าสั่น
จึงพลิกผันเสื่อมคลายหมายเหินห่าง
ภาพลวงตาในอดีตกรีดเป็นทาง
มีบางอย่างซ่อนเร้นความเป็นไป

จึงเสื่อมสิ้นถวิลวายคล้ายดับสูญ
จึงอาดูรระทมนักรักหวั่นไหว
จึงสาหัสเกิดสังหรณ์ย้อนจิตใจ
จึงครวญคร่ำร่ำไห้บรรยายกลอน 

ด้วยเพราะรักหักหาญพานรบเร้า
อีกความเศร้าปักจิตดั่งพิษศร
เสียดอารมณ์ระดมทิ่มปิ่มร้าวรอน
แจ้งหัวใจสั่นคลอนตอนร้างลา

สลัดคราบความเศร้าที่เฝ้าสิง
กลั่นความจริงจินตนาการควานโหยหา
ร้อยอักษรสะท้อนทุกข์ปลุกคืนมา
สิเนหาคราอดีตกรีดดวงมาน

ภาพตัวตนคนแกร่งฤๅแสร้งสร้าง
ย่อมมีบ้างปวดร้าวเกินกล่าวขาน
มิเว้นนาม อัลมิตรา ว่าทรมาน
เกินทนทานแล้วหนอท้อเหลือใจ

หน้ากากทุกข์ซุกซ่อนตอนพ่ายแพ้
ความอ่อนแอปิดบังดั่งสดใส
อักษรพริ้วสลวยพจน์ปรากฏใด
แท้บอบช้ำซ้ำใจไม่ลบเลือน

ทุกข์ยังเฝ้าเขย่าขวัญจนหวั่นผวา
ยามรักลาจากไปใครจักเหมือน
เจ็บดั่งมีดกรีดใจให้ฟั่นเฟือน
เศร้าจึงเยือนจนกว่าชีวาวาย ๚ะ๛

				
23 กรกฎาคม 2548 00:40 น.

..๏ คว้าง

อัลมิตรา


..๏โอ้นวลจันทร์พรรณพราวสกาวพร่าง
ไม่จืดจางความงามแม้นยามไหน
ครั้นเพ่งมองทุกคราวราวแจ้งใจ
ปรากฏในเบื้องลึกให้ตรึกตรอง

มีดาวรายพรายล้อมอ้อมจันทร์ฉาย
เปล่งประกายแสนสะพรั่งไปทั้งผอง
พร่างระยิบพริบระยับรับเรืองรอง
แต่งจันทร์ผ่องให้งามยามค่ำคืน

แสนรัดทดสลดใจมิใช่น้อย
ด้วยหลงคอยหมายปองจำต้องฝืน
อดีตกาลตอกย้ำให้กล้ำกลืน
เนื้อความอื่นมากมายคล้ายหลอนกัน

..จันทร์เจ้าขา...ปรากฏงดงามนัก
แจ่มประจักษ์หัวใจใฝ่สุขสันต์
ขอสร้อยแหวนมุกดาวิลาวัณย์
อีกแพรพรรณมอบให้ด้วยไมตรี..

แท้ทั้งมวลล้วนหลอกจนชอกช้ำ
เพียงเอ่ยคำมอบไว้แล้วหลีกหนี
ปล่อยให้ต้องเศร้าใจไม่ไยดี
ลืมราตรีประดับดาวราวไร้ใจ 

ถ้อยไพเราะเสนาะนักมักเสกสรร
มาพลิกผันบิดเบือนสิ้นเงื่อนไข
ลำพังต้องมองจันทร์อันอำไพ
ทุกข์ท่วมใจโดดเดี่ยวเปลี่ยวอุรา

ความเคว้งคว้างครอบงำย่ำยีจิต
ดั่งยาพิษแพร่กระจายหมายเข่นฆ่า
ต้องจมปลักรักลวงบ่วงมายา
..จันทร์เจ้าขา...รู้ไหมใจระทม..

คืนที่ฟ้ากระจ่างใสได้จันทร์แต่ง
ผู้หนึ่งที่ล้าแรงแฝงขื่นขม
เพียงหนึ่งหวังจากใจให้คลายตรม
พรจากจันทร์แม้นแล้งลมก็สมใจ ๚ะ๛ 

				
19 กรกฎาคม 2548 11:54 น.

..๏ แค่ใบไม้

อัลมิตรา



..๏ ยามที่ใจอ่อนแอยอมแพ้พ่าย 
สู้แทบตายยังไม่ถึงแม้กึ่งฝัน 
จะคาดหวังกำลังใจจากไหนกัน 
แต่ละวันหวาดผวาจนชาชิน

แพ้กับแพ้ผ่านมาจนน่าเบื่อ 
หมดความเชื่อโรยแรงใจแหว่งวิ่น 
ปล่อยน้ำตาให้หยดรดผืนดิน 
เผื่อดื่มกินต่างน้ำคงหนำใจ 

กี่เจ็บช้ำซ้ำซากแทบอยากล้ม 
อกเฝื่อนขมกลับขืนว่ายืนไหว 
หวังแค่คอยปล่อยกาลล่วงผ่านไป 
ฟ้าคงใสอีกหนหลังฝนซา 

เคยมีรักให้รอก่อความหวัง
ก่อนฝันพังพินาศจบปรารถนา
เมื่อความจริงทุกแง่ตีแผ่มา
ฉันมีค่าแค่ใบไม้...ใครก็เมิน ๚ะ๛  

				
Calendar
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟอัลมิตรา
Lovings  อัลมิตรา เลิฟ 0 คน
มาอีกรอบนะ พยายามจะเขียนกลอนที่นี่ แต่ยังใช้ไม่เป็น เห็นกลอนขุดบ่อล่อปลาแล้วคิดถึงอิม คิดถึงเรื่องเก่า ๆ จะสิบปีแล้วสินะที่เริ่มเขียนกลอนได้ เหมือนกลอนที่เคยอ่านหรือเขียนขึ้นใหม่นะ
คิดถึงจังอิม สบายดีหรือเปล่า